რიუკიუ
რიუკიუ, ნანსეი — ვულკანურ და მარჯნულ კუნძულთა არქიპელაგი იაპონიაში, კიუსიუსა და ტაივანის კუნძულებს შორის, აღმოსავლეთ ჩინეთის ზღვას გამოჰყოფს წყნარი ოკეანის ღია ნაწილისაგან. გადაჭიმულია დაახლოებით 1200 კმ-ზე, შედგება კუნძულთა 6 ჯგუფისაგან, შედის 98 კუნძული. ფართობი 4700 კმ². უმთავრესად აგებულია მეზო-კაინოზოური და კარსტული კირქვებით (ღერძულ ზოლში ადგილ-ადგილ შიშვლდება პალეოზოური ნაოჭა საფუძველი), ჩრდილო-დასავლეთით გავრცელებულია ვულკანური ქანები. არის რამდენიმე მოქმედი და ჩამქრალი ვულკანი. რელიეფი უმთავრესად პლატოიანი, დაბალმთიანი და დაბალტერასებიანია. მაქსიმალური სიმაღლე 1936 მ (კუნძული იაკუ). ჰავა ჩრდილოეთით სუბტროპიკული, სამხრეთით ტროპიკული მუსონურია. ნალექები 2000-3000 მმ წელიწადში. ხშირია ტაიფუნი. იანვრის საშუალო ტემპერატურა უდრის 14-18 °C, ივლისის — 27-28 °C. კუნძულზე არის ბრინჯის, ბატატისა და შაქრის ჭარხლის ნათესები. განვითარებულია თევზჭერა. დიდი ქალაქია ნაჰა, რომელიც კუნძულ ოკინავაზე მდებარეობს. რიუკიუდან გააქვთ ანანასი.
 | |
| გეოგრაფია | |
|---|---|
| მდებარეობა | წყნარი ოკეანე |
| კოორდინატები | 26°30′N 127°54′E / 26.5° ჩ. გ. 127.9° ა. გ.კოორდინატები: 26°30′N 127°54′E / 26.5° ჩ. გ. 127.9° ა. გ. |
| კუნძულთა რაოდენობა | 98 |
| მთავარი კუნძული | ოკინავა |
| ფართობი | 4700 კმ² |
| უმაღლესი წერტილი | 1936 მ |
| დემოგრაფია | |
| მოსახლეობა | 1 550 161 (2005) |
ლიტერატურა
რედაქტირება- ქართული საბჭოთა ენციკლოპედია, ტ. 8, თბ., 1984. — გვ. 397.