მოჰსუნ სანანი (აზერ. Möhsün Sənani), ნამდვილი სახელი მოჰსუნ სადიხ ოღლი ჯაფაროვი (აზერ. Möhsün Sadıx oğlu Cəfərov) (დ. 19 ივნისი, 1900, ტიფლისი, რუსეთის იმპერია — გ. 11 თებერვალი, 1981, ბაქო, აზერბაიჯანის სსრ, სსრკ) — აზერბაიჯანელი და საბჭოთა თეატრისა და კინოს მსახიობი, აზერბაიჯანის სსრ-ის სახალხო არტისტი (1949).

მოჰსუნ სანანი (ფრაგმენტი ფილმიდან)

მოჰსუნ ჯაფაროვი დაიბადა 1900 წლის 19 ივნისს თბილისში, შეითანბაზარის უბანში (მაიდანი), ღვთისმეტყველის ოჯახში. მოჰსუნმა მამა ადრეულ ასაკში დაკარგა და ბებიასთან იზრდებოდა. 1906 წელს ბებიამ შვილიშვილი შეიყვანა სკოლა - მედრესეში. მას სურდა, რომ მოჰსუნი მოლა გამხდარიყო, თუმცა მოჰსუნმა არ დაამთავრა მედრესე და არ გახდა მოლა. 1908 წელს მოჰსუნის ბებია გარდაიცვალა და მასზე და მის უმცროსს დაზე ზრუნვა გააგრძელა მისმა მრავალშვილიანმა დეიდა მოლა ზინიათ-ხანუმმა, რომელიც მომავალი აზერბაიჯანის სსრ-ის სახალხო არტისტის ალი ყურბანოვის დედა იყო. 1909 წლიდან მოჰსუნმა შეითანბაზარში დაიწყო მუშაობა.

თათრის (აზერბაიჯანული) ბაზარი თბილისში - შაითანბაზარი. XIX საუკუნე

ხელოვნებისადმი სიყვარული მოჰსუნს ბავშვობიდან დაჰყვა. იგი აკვირდებოდა, როგორც თბილისელ, ასევე გასტროლებზე ჩამოსულ მსახიობების თამაშს. 1911 წელს თვითონაც გამოვიდა სცენაზე. 1912 წლიდან მოჰსუნი გამოდიოდა სამოყვარულო სამსახიობო წრეში. მისი პირველივე რეჟისორი იყო კომიკოსთა მსახიობების „თბილისის მუსულმანი მსახიობების“ დასის მთავარი რეჟისორი მირზახან ყულიევი. თეატრში მონაწილეობას ასევე იღებდნენ მუსტაფა მარდანოვი, მირზა ალი აბასოვი, იბრაჰიმ ისფაჰანლი. ამ წლებში მოჰსუნის მამის მეგობარმა, „ბიძია ვანომ“ მოაწყო იგი სამსახურში ტრამვაის პარკში. ზოგიერთი წარმოდგენა, რომელშიც მოჰსუნი გამოდიოდა, ტარდებოდა ჰაჯი გაშიმ მარდანოვის, მუსტაფა მარდანოვის მაღაზიაში.

რამდენიმე ხნის შემდეგ მას უკვე ანდობდნენ ჰეიდარ ბეგის, სულეიმან ბეგის, ვალის („არშინ მალ ალანიდან“), გოჩა ასკერის („ეს თუ არა, ის“), რზაკულის („ნადირ შაჰი“), კასიოს („ოტელო“) როლებს. თბილისის თეატრში სანანი თამაშობდა 1920 წლამდე. 1921 წლიდან სანანი გამოდის ბაქოს თეატრების სცენაზე. იმავდროულად მას იღებენ კინოშიც.

რესურსები ინტერნეტში

რედაქტირება