მამია დუმბაძე
მამია ქიშვარდის ძე დუმბაძე (დ. 3 ივნისი, 1915, ზენობანი — გ. 25 მარტი, 1990, თბილისი) — ქართველი ისტორიკოსი. ისტორიის მეცნიერებათა დოქტორი (1959), პროფესორი (1960), საქართველოს სსრ მეცნიერების დამსახურებული მოღვაწე.
ბიოგრაფია
რედაქტირება1936 წელს დაამთავრა ამიერკავკასიის უმაღლესი სასოფლო-სამეურნეო კომუნისტური კსლა, 1938 წელს დაამთავრა თბილისის სახელმწიფო უნივერსიტეტის ისტორიის ფაკულტეტი. 1942 წლიდან მუშაობდა საქართველოს მეცნიერებათა აკადემიის ი. ჯავახიშვილის სახელობის ისტორიის, არქეოლოგიისა და ეთნოგრაფიის ინსტიტუტში; 1958-1989 წლებში იგი იყო საქართველოს შუა საუკუნეების ისტორიის განყოფილების გამგე; იკვლევდა საქართველოს ფეოდალური ხანის სოციალურ-ეკონომიკურ, პოლიტიკურ და კულტურული ისტორიის საკითხებს; არის რამდენიმე მონოგრაფიის ავტორი და კოლექტიური გამოკვლევების - „თბილისის ისტორიის“, საქართველოს ისტორიის რამდენიმე სახელმძღვანელოს (ქართულ და რუსულ ენებზე) თანაავტორი, აგრეთვე „საქართველოს ისტორიის ნარკვევების“ რვატომეულის რედკოლეგიის წევრი.
ბიბლიოგრაფია
რედაქტირება- ისტორიკოსი დიმიტრი ბაქრაძე, ბათუმი, 1950
- აღმოსავლეთ კახეთის (საინგილოს) ისტორიიდან, თბილისი, 1953
- დასავლეთ საქართველო XIX საუკუნის პირველ ნახევარში, თბილისი, 1957
- ნიკო ბერძენიშვილი, თბილისი, 1964
- რუსთაველის საქართველო, თბილისი, 1966
ლიტერატურა
რედაქტირება- ჩხატარაიშვილი, ქ., ენციკლოპედია „საქართველო“, ტ. 2, თბ., 2012. — გვ. 509.