ლინდა მაკავენი
ლინდა მაკავენი (დაბადებული 1962 წლის 2 დეკემბერს) არის პოლიტიკოსი და ბრიტანული ლეიბორისტული პარტიის წევრი, რომელიც წარმოადგენდა ევროპულ პარლამენტს იორკშაირსა და ჰიუმბერში 1998 წლიდან, როდესაც იგი პირველად აირჩიეს დამატებით არჩევნებში ნორმან უესტის გადადგომის შემდეგ. მაკავენი მუშაობდა 2019 წლის 19 აპრილს თანამდებობიდან გადადგომამდე.[1]
| ლინდა მაკავენი | |
|---|---|
 მაკავენი 2007 წელს | |
| დაბადების თარიღი |
1962 წლის 2 დეკემბერი (61 წლის) ბრედფორდი, იორკშაირის დასავლეთის მიმართულება, ინგლისი |
| ალმა-მატერი | ჰერიოტ-უოტის უნივერსიტეტი |
| პარტია | ლეიბორისტული პარტია |
| მეუღლე(ები) | პოლ ბლუმფილდი (პარლამენტის წევრი) |
სანამ აირჩევდნენ, მაკავენი მუშაობდა ბარნსლი ბოროუს საბჭოში და წარმოადგენდა ევროპელ ოფიცერს ქვანახშირის საბადოს თემის კამპანიაში.
ევროპული პარლამენტის წევრი
რედაქტირებამაკავენი 1998 წლიდან მუშაობდა ევროპულ პარლამენტში. იგი იკავებდა განვითარების კომიტეტის თავმჯდომარის პოსტს 2014-დან 2019 წლამდე. ამ კომპეტენციის ფარგლებში, იგი თანათავმჯდომარეობდა (დეივიდ მაკალისტერთან ერთად) დემოკრატიის მხარდაჭერისა და არჩევნების საკოორდინაციო ჯგუფს, რომელიც მეთვალყურეობას უწევდა საპარლამენტო არჩევნების სადამკვირვებლო მისიებს.[2]
საკუთარი კომიტეტის დავალებების გარდა, მაკავენი გაწევრიანებული იყო აფრიკა-კარიბი-წყნარი ოკეანე-ევროკავშირის საპარლამენტო ასამბლეაში. იგი თავმჯდომარეობდა ევროპის პარლამენტის სამართლიანი ვაჭრობის სამუშაო ჯგუფს და ჩართული იყო დასავლეთ საჰარის ევროპის პარლამენტის ჯგუფთაშორის მუშაობაში,[3] ისევე როგორც ევროპის პარლამენტის ჯგუფთაშორის მუშაობაში ბავშვთა უფლებების თაობაზე. ასევე, იგი მხარს უჭერდა ევროპარლამენტის გულ-სისხლძარღვთა ჯგუფს, კერძოდ, იმ პარლამენტარების ჯგუფისა, რომელსაც აქვს შესაბამისი დაავადებების გავლენის შესამცირებლად გარკვეული ზომების მიღების ინტერესი. [4]
მაკავენი ევროპული პარლამენტის ფარგლებში ევროპის მომავლის კონვენციის შესახებ 16-დან ერთ-ერთი წარმომადგენელი იყო 2002–2003 წლებს შორის, რომელსაც გაუძღვა საფრანგეთის ყოფილი პრეზიდენტი ვალერი ჟისკარ-დ’ესტენი.
გაერთიანებული სამეფოს წლის ევროპელი ქალის აღიარების მიზნით კენჭისყრა გაიმართა 2002 წელს; მაკავენმა გაიმარჯა და ჩრდილოეთ ირლანდიის სახელმწიფო მდივნისგან ჯილდო მიიღო. დაჯილდოების დროს, დამსწრე საზოგადოებამ აღიარა სამომავლოდ ევროპაში ქალთა ჩართულობის გაძლიერებაში მისი ძალისხმევა.[5] მიუხედავად ამისა, მოგვიანებით, იმავე წელს, იგი დამარცხდა გერი ტიტლის წინააღმდეგ კონკურსში, რომელიც მიზნად ისახავდა ევროპის კავშირში ბრიტანელი ლეიბორისტების ახალი ლიდერის ასარჩევად.[6]
მაკავენი იკავებდა ევროპის პარლამენტის სოციალისტების ჯგუფის მდივნის პოზიციას 2004-დან 2009 წლამდე.[7] იგი აირჩიეს ჯგუფის ვიცე-პრეზიდენტად 2007 წლის ივნისში.
მაკავენი მუშაობდა გარემოს, სახალხო ჯანმრთელობის და კვების უსაფრთხოების კომიტეტში. მან შეიმუშავა ევროპის პარლამენტის ანგარიში მედიცინის მონიტორინგის უსაფრთხოების შესახებ.[8] ასევე, იგი მუშაობდა დროებით კომისიაში კლიმატის ცვლილების საკითხზე 2007 და 2009 წლებს შორის; ამ კომპეტენციის ფარგლებში, იგი გახლდათ 2008 წლის გაერთიანებული ერების ორგანიზაციის კლიმატის ცვლილების კონფერენციის საპარლამენტო დელეგაციის ნაწილი პოზნანში[9] და 2009 წლის გაეროს კლიმატის ცვლილების კონფერენცია კოპენჰაგენში.[10]
მაკავენმა მხარი დაუჭირა ოუენ სმიტს 2016 წლის ლეიბორისტული პარტიის ლიდერის არჩევნებში.[11]
ლეიბორისტული პარტიის წევრებმა მაკავენი აირჩიეს იმისთვის, რათა ის ყოფილიყო ლეიბორისტთა მთავარი კანდიდატი იორკშაირსა და ჰიუმბერში 2009 წლის საპარლამენტო არჩევნებზე. მაკავენმა მცირედით აჯობა რიჩარდ კორბეტს პირველი ადგილისთვის ბრძოლაში. მაკავენი კიდევ ერთხელ დაწინაურდა არჩევნებზე, თუმცა, 2019 წლის 19 აპრილს გადადგა პარლამენტის წევრის თანამდებობიდან.
ცხოვრება პოლიტიკის შემდეგ
რედაქტირებაევროპის პარლამენტის დატოვების შემდეგ, მაკავენი მუშაობდა, როგორც ევროპასთან ურთიერთობების აღმასრულებელი დირექტორი ევროპული კლიმატის ფონდში.[12]
სხვა აქტივობები
რედაქტირება- ნახშირის მოპოვების ეროვნული მუზეუმი ინგლისისთვის, მმართველი კომიტეტის წევრი;
- გლობალურ მართლმსაჯულებაში ევროპული წვლილის გადახედვა (ინგლ. GLOBUS), პოლიტიკის მრჩეველთა საბჭოს წევრი.[13]
აღიარება
რედაქტირებაგაწეული საქველმოქმედო და პოლიტიკური სამსახურის გამო, 2020 წელს მაკავენი დაინიშნა ბრიტანული იმპერიის წესრიგის საპატიო ოფიცრად.[14]
პირადი ცხოვრება
რედაქტირებამაკავენი დაქორწინებულია პოლ ბლომფილდზე, რომელიც არის ლეიბორისტი პარლამენტის წევრი შეფილდის ცენტრალში.[15]
სქოლიო
რედაქტირება- ↑ 8th parliamentary term | Linda McAVAN | MEPs | European Parliament.
- ↑ Members of the Democracy Support and Election Coordination Group (DEG). European Parliament.
- ↑ Members დაარქივებული ასლი. დაარქივებულია ორიგინალიდან — 8 დეკემბერი 2015. ციტირების თარიღი: 20 თებერვალი 2024. European Parliament Intergroup on Western Sahara.
- ↑ https://mepheartgroup.eu/supporters-of-the-mep-heart-group/, MEP Heart Group. „Supporters“.
- ↑ „MEP named EU woman of year“. European Voice. ციტირების თარიღი: 7 May 2002.
- ↑ „Labour MEPs pick Left-winger as fifth leader in five years“. The Daily Telegraph. ციტირების თარიღი: 5 September 2002.
- ↑ Vallières, Véronique. „EPP-ED denies Christmas gifts cash blunder“. European Voice. ციტირების თარიღი: 24 November 2004.
- ↑ „A less green Parliament?“. European Voice. ციტირების თარიღი: 4 February 2009.
- ↑ Rankin, Jennifer. „MEPs flock to Poznań meeting“. European Voice. ციტირების თარიღი: 26 November 2008.
- ↑ „The EP's official delegation to the Copenhagen Conference on Climate Change“ (PDF). European Parliament.
- ↑ Smith, Mikey; Bloom, Dan (20 July 2016). „Which MPs are nominating Owen Smith in the Labour leadership contest?“. Mirror. ციტირების თარიღი: 10 November 2018.
- ↑ Bayer, Lili. „Former British MEPs take on Brussels Bubble“. Politico Europe. ციტირების თარიღი: January 20, 2021.
- ↑ „Policy Advisory Board Reconsidering European Contributions to Global Justice (GLOBUS)“. Policy Advisory Board.
- ↑ „No. 62866“. The London Gazette (Supplement): N13. 28 December 2019.
- ↑ Paul Blomfield: About Paul Archived 12 December 2008 at the Wayback Machine.