იოზეფ ტისო (სლოვაკ. Jozef Tiso; დ. 13 ოქტომბერი 1887, ბიტჩა — გ. 18 აპრილი 1947, ბრატისლავა) — სლოვაკეთის პირველი რესპუბლიკის პრეზიდენტი, თეოლოგი[1].

იოზეფ ტისო
იოზეფ ტისო
სლოვაკეთის პრეზიდენტი
თანამდებობაზე ყოფნის დრო
26 ოქტომბერი, 1939 – 4 აპრილი, 1945
წინამორბედითანამდებობა დაარსდა
მემკვიდრეთანამდებობა გაუქმდა

თანამდებობაზე ყოფნის დრო
14 მარტი – 17 ოქტომბერი, 1939
წინამორბედითანამდებობა დაარსდა
მემკვიდრევოიტეხ ტუკა

დაბადებული13 ოქტომბერი, 1887
ბიტჩა, ავსტრია-უნგრეთი
გარდაცვლილი18 აპრილი, 1947
ბრატისლავა, ჩეხოსლოვაკია
რელიგიაკათოლიკე

დაიბადა ქალაქ ბიტჩაში, სწავლობდა ჟილინის გიმნაზიაში, შემდეგ ნიტრის სემინარიაში, საიდანაც როგორც წარჩინებული მოსწავლე ვენის უნივერსიტეტში გააგზავნეს, რომელიც დაამთავრა 1910 წელს. ამის შემდეგ ერთხანს მსახურობდა მღვდლად, ხოლო პირველი მსოფლიო ომის დროს იყო ავსტრია-უნგრეთის არმიის კაპელანი.

1918 წლიდან სლოვაკეთის სახალხო პარტიის წევრია, რომელიც ითხოვდა ავტონომიას ჩეხოსლოვაკიის ფარგლებში. 1925 წლიდან ჩეხოსლოვაკიის პარლამენტის წევრი, ხოლო 1927-1929 წლებში ჯანმრთელობის დაცვისა და სპორტის მინისტრია. 1938 წლიდან სახალხო პარტიის ლიდერია.

1939 წლის თებერვალში გერმანელმა პოლიტიკოსებმა დაიწყეს სლოვაკი პოლიტიკოსების დარწმუნება, რომ გამოეცხადებინათ დამოუკიდებლობა. 9 მარტს ჩეხოსლოვაკიის არმიამ დაიკავა სლოვაკეთის ტერიტორია და ტისო ჩამოაშორეს ხელისუფლებას. 13 მარტს ტისო მიიღო ჰიტლერმა და ფაქტობრივად იგი აღიარა მესამე რაიხის ქვეშევრდომი სლოვაკეთის პრეზიდენტად. 14 მარტს სლოვაკეთის პარლამენტმა დამოუკიდებლობა გამოაცხადა, ტისო გახდა პრემიერ-მინისტრი, ხოლო 26 ოქტომბრიდან — პრეზიდენტი.

იგი ანტისემიტურად იყო განწყობილი და 1942 წლის 15 მაისს ხელი მოაწერა კანონს ებრაელების დეპორტაციის შესახებ. 1945 წელს ტისო ბავარიაში გაიქცა, სადაც დააპატიმრეს და დააბრუნეს ჩეხოსლოვაკიაში. გაასამართლეს სამშობლოს ღალატის მუხლით და განაჩენი შეასრულეს 1947 წლის 18 აპრილს.

რესურსები ინტერნეტში

რედაქტირება