იან ტინბერგენი (ნიდერლ. Jan Tinbergen; დ. 12 აპრილი, 1903 — გ. 9 ივნისი, 1994) — ნიდერლანდელი ეკონომისტი, ეკონომეტრიის ფუძემდებელი. ნიდერლანდის მეცნიერებათა აკადემიის წევრი. დაამთავრა ლეიდენის უნივერსიტეტი. ნიდერლანდის ეკონომეტრიის სკოლის პროფესორი. 1945-1955 წლებში დაგეგმვის ბიუროსა და პროგრამირების დირექტორი, 1965-1972 წლებში — გაეროს დაგეგმვის კომიტეტის პრეზიდენტი. ნობელის პრემია ეკონომიკაში მიენიჭა 1969 წელს ეკონომიკური პროცესების ანალიზის მათემატიკური მეთოდების დამუშავებისათვის. წამოაყენა „ოპტიმალური წყობილების“ თეორია. იკვლევდა ეკონომიკური პოლიტიკის თეორიის, ეკონომიკური განვითარების მოდელირებისა და სხვა საკითხებს.

იან ტინბერგენი
მშობლიური სახელი Jan Tinbergen
დაბ. თარიღი 12 აპრილი, 1903(1903-04-12)[1] [2] [3] [4] [5] [6] [7] [8] [9] [10] [11] [12]
დაბ. ადგილი ჰააგა[13]
გარდ. თარიღი 9 ივნისი, 1994(1994-06-09)[1] [3] [4] [6] [7] [8] [9] [10] [11] [12] (91 წლის)
გარდ. ადგილი ჰააგა[1]
დასაფლავებულია Oud Eik en Duinen[14]
მოქალაქეობა ნიდერლანდების სამეფო[7]
საქმიანობა ეკონომისტი, პროფესორი და უნივერსიტეტის პროფესორი[7]
მოღვაწეობის სფერო ეკონომიკა
დამსაქმებელი Netherlands School of Economics[3] , Bureau for Economic Policy Analysis[3] , ლეიდენის უნივერსიტეტი[7] , Statistics Netherlands[3] და Erasmus University Rotterdam
საერთაშორისო ორგანიზაცი(ებ)ის წევრობა ნიდერლანდების სამეფო მეცნიერებათა აკადემია, Hungarian Academy of Sciences, ხელოვნებისა და მეცნიერების ამერიკული აკადემია, მეცნიერებათა ეროვნული აკადემია, ეკონომეტრიკის საზოგადოება[15] და Koninklijke Vlaamse Academie van België voor Wetenschappen en Kunsten
გავლენა მოახდინეს
ჯილდოები ერაზმის პრემია, Four Freedoms Award – Freedom from Want, ნობელის პრემია ეკონომიკაში[16] , Gouden Ganzenveer, honorary doctor of the Katholieke Universiteit Leuven, ეკონომეტრიკის საზოგადოების წევრი[15] , ამერიკის სტატისტიკის ასოციაციის წევრი, Legatum Stolpianum, doctor honoris causa from the University of Paris[17] და Doctor honoris causa of the University of Strasbourg[18]
ალმა-მატერი ლეიდენის უნივერსიტეტი[3]
სამეცნიერო ხელმძღვანელი პაულ ერენფესტი[19]
დოქტორანტი Petrus Johannes Verdoorn[19] , ტიალინგ კუპმანსი[19] , Hans van den Doel[19] , J.J.J. Dalmulder[19] , Leendert Marinus Koyck[19] და Hans Linnemann[19]
პოლიტიკური პარტია Labour Party[3]
სახელგანთქმული ნამუშევარი Tinbergen theory

თხზულებები

რედაქტირება
  • Business cycles in the United Kingdom 1870— 1914, Amst., 1951;
  • On the theory of economic policy, Amst., 1952;
  • International economic integration, 2 ed., Amst., 1965.

რესურსები ინტერნეტში

რედაქტირება
  1. 1.0 1.1 1.2 Deutsche Nationalbibliothek Record #118802321 // ინტეგრირებული ნორმატიული ფაილი — 2012—2016.
  2. Bibliothèque nationale de France BnF authorities: პლატფორმა ღია მონაცემები — 2011.
  3. 3.0 3.1 3.2 3.3 3.4 3.5 3.6 MacTutor History of Mathematics archive — 1994.
  4. 4.0 4.1 Jan Tinbergen — 2009.
  5. SNAC — 2010.
  6. 6.0 6.1 KNAW Past Members
  7. 7.0 7.1 7.2 7.3 7.4 Leidse Hoogleraren
  8. 8.0 8.1 ბროკჰაუზის ენციკლოპედია
  9. 9.0 9.1 Gran Enciclopèdia CatalanaGrup Enciclopèdia, 1968.
  10. 10.0 10.1 Brozović D., Ladan T. Hrvatska enciklopedijaLZMK, 1999. — 9272 გვრ.
  11. 11.0 11.1 Jan Tinbergen / B. Delmas — 2009.
  12. 12.0 12.1 Munzinger Personen
  13. Тинберген Ян // Большая советская энциклопедия: [в 30 т.] / под ред. А. М. Прохорова — 3-е изд. — Москва: Советская энциклопедия, 1969.
  14. Find a Grave — 1996.
  15. 15.0 15.1 https://www.econometricsociety.org/society/organization-and-governance/fellows/memoriam
  16. The Sveriges Riksbank Prize in Economic Sciences in Memory of Alfred Nobel 1969Nobel Foundation.
  17. Le professeur Jan Tinbergen est fait docteur " honoris causa " de l'université de Paris / J. FenoglioParis: Société éditrice du Monde, 1970. — ISSN 0395-2037; 1284-1250; 2262-4694
  18. LES NOUVEAUX DOCTEURS « HONORIS CAUSA » DE L'UNIVERSITÉ DE STRASBOURG / J. FenoglioParis: Société éditrice du Monde, 1959. — P. 4. — ISSN 0395-2037; 1284-1250; 2262-4694
  19. 19.0 19.1 19.2 19.3 19.4 19.5 19.6 Mathematics Genealogy Project — 1997.