თენგიზ ბაქანიძე
თენგიზ ბაქანიძე (დ. 15 მაისი, 1928) — ქართველი ექიმი, მეცნიერი
| თენგიზ ბაქანიძე | |
|---|---|
| დაბ. თარიღი | 15 მაისი, 1928 (96 წლის) |
| მოქალაქეობა |
 სსრკ საქართველო |
| საქმიანობა | ექიმი და მეცნიერი |
ბიოგრაფია
რედაქტირებადაამთავრა თბილისის სახელმწიფო სამედიცინო ინსტიტუტის სანიტარულ - ჰიგიენური ფაკულტეტი 1949 წელს. [1]
1950 წელს იყო ადლერის სანეპიდსადგურის სანიტარული ექიმი; 1951–1954 წლებში ასპინძის სანეპიდსადგურის ეპიდემიოლოგი; 1954–1960 წლებში თბილისის რესპუბლიკური სანეპიდსადგურის ეპიდემიოლოგი, მთავარი ექიმი; 1960–1964 წლებში თბილისის სამედიცინო პარაზიტოლოგიის ინსტიტუტის უმცროსი მეცნიერ–თანამშრომელი; 1972 წლიდან ამავე ინსტიტუტის ბრუცელოზის ეპიდემიოლოგიის განყოფილების გამგე; 1978–1982 წლებში ჯანდაცვის სამინისტროს მთავარი ეპიდემიოლოგი. ავტორია 52 სამეცნიერო ნაშრომის, რომლებიც ეხება ბრუცელოზის ავადობის, ჰელმინთოზებთან ბრძოლის ორგანიზაციას.
1970 წელს დაიცვა საკანდიდატო დისერტაციის თემა - "ანკილოსტომიტოზის ეპიდემიოლოგიის მკურნალობის და იმუნოდიაგნოსტიკის ზოგიერთი საკითხი საქართველოში".
ჯილდოები
რედაქტირებალიტერატურა
რედაქტირება- ვინ ვინაა თანამედროვე ქართულ სამედიცინო მეცნიერებაში: თანამედროვე ქართველ მედიკოსთა ბიოგრაფიული ენციკლოპედია. თბ.,. 2000. გვ. 30; წიგნი ღირსებისა: ტ. 4/ შემდგ.: თამაზ ყიფიანი (რედ.), თენგიზ გაჩეჩილაძე, გურამ სიმონიშვილი. თბ., 2002. გვ. 353