ვეზლეს სააბატო
ვეზლეს სააბატო აგრეთვე ცნობილი როგორც ვეზლეს წმინდა მარია მაგდალინელის ბაზილიკა — ბენედიქტური ყოფილი მონასტერი საფრანგეთში, იონის დეპარტამენტის კომუნა ვეზლეში. სააბატოს მთავარი - წმინდა მარიამ მაგდალინელის ეკლესია, თავისი სკულპტურებით მიჩნეულია ბურგუნდიული რომანული არქიტექტურის თვალსაჩინო შედევრად. სკულპტურების უმრავლესობა საფრანგეთის რევოლუციის დროს გაანადგურეს. 1979 წლიდან, ეკლესია შესულია იუნესკოს მსოფლიო მემკვიდრეობის სიაში.
| ვეზლეს ეკლესია და ბორცვი* | |
|---|---|
| იუნესკოს მსოფლიო მემკვიდრეობის ძეგლი | |
| |
| ქვეყანა |  საფრანგეთი
|
| ტიპი | კულტურული |
| კრიტერიუმები | i, vi |
| სია | [1] |
| რეგიონი** | ევროპა |
| კოორდინატები | 47°27′59″ ჩ. გ. 3°44′55″ ა. გ. / 47.46639° ჩ. გ. 3.74861° ა. გ. |
| გაწევრიანების ისტორია | |
| გაწევრიანება | 1979 (მე-3 სესია) |
| ნომერი | 84 |
| * იხ. ინგლ. სახელი UNESCO-ს სიაში. ** იუნესკოს მიერ კლასიფიცირებული რეგიონი. | |
|
მსოფლიო მემკვიდრეობა UNESCO, ობიექტი № 84 რუს. • ინგლ. • ფრ. |
ვეზლეს სააბატოს შესახებ პირველი ჩანაწერები IX საუკუნეს მიეკუთვნება. თავდაპირველად, ეს მიწა პარიზის გრაფ ჟერარ II-ს ეკუთვნოდა და აქ მდებარეობდა ორი მონასტერი, რომელიც ჯერ არაბებმა და შემდეგ ნორმანებმა გაანადგურეს VIII-IX საუკუნეებში. IX საუკუნის შუა წლებში, ცნობილი გახდა, რომ წმინდა მარიამის მონასტრემა წმინდა მიწაზე მარიამ მაგდალინელის ნაწილები იყიდა. ამის შემდეგ, ვეზლეში მომლოცველთა ჯგუფები მთელი ევროპიდან დაიძრა.
იხილეთ აგრეთვერედაქტირება
რესურსები ინტერნეტშირედაქტირება
