ვიკიპედია

ეთელ მერმანი

ეთელ მერმანი (დაიბადა როგორც ეთელ აგნეს ციმერმანი, დ. 16 იანვარი, 1908 — გ. 15 თებერვალი, 1984) — ამერიკელი მსახიობი, მხატვარი და მომღერალი.[1] ცნობილია, პირველ რიგში, თავისი გამორჩეული, ძლიერი ხმით და მიუზიკლში ნათამაშები მთავარი როლებით. მას უწოდებდნენ „მუსიკალური კომედიის სცენის უდავო პირველ ლედს“.[2] თეატრში თავისი გამორჩეული კარიერის განმავლობაში ცნობილი გახდა ისეთი საკულტო სპექტაკლებით, როგორიცაა Anything Goes, ენი აიღე შენი იარაღი, ბოშა და გამარჯობა, დოლი!.

ეთელ მერმანი

ეთელ მერმანი 1956 წელს
დაბადების სახელი ეთელ აგნეს ციმერმანი
დაბადების თარიღი 16 იანვარი, 1908
ნიუ-იორკი, აშშ
გარდაცვალების თარიღი 15 თებერვალი, 1984(1984-02-15)
ნიუ-იორკი, აშშ
ეროვნება ამერიკელი
საქმიანობა მსახიობი, მომღერალი
აქტიური 1930–1982
პარტია რესპუბლიკური პარტია (აშშ)
შვილ(ებ)ი 2


Time on My Hands (1932)

ასევე ცნობილია მისი როლებით ფილმებში Anything Goes (1936), დამიძახე მადამ (1953), შოუბიზნესის მსგავსი ბიზნესი არ არსებობს (1954) და ეს შეშლილი, შეშლილი, შეშლილი სამყაროა (1963). მრავალ ჯილდოს შორის, მან მიიღო ტონის ჯილდო მიუზიკლში დამიძახე მადამ-ში შესრულებული როლისთვის, ხოლო გრემის ჯილდო მოიგო მიუზიკლში, ბოშა-ში თამაშისთვის.

ადრეული ცხოვრება

რედაქტირება

მერმანი დაიბადა ბებიამისის სახლში, ასტორიაში, კუინზის სამეზობლოში, ნიუ-იორკში. (დღევანდელი 33-ე ქუჩა 36-ე ავენიუსთან ახლოს) დაიბადა 1908 წლის 16 იანვარს, თუმცა თავად აცხადებდა, რომ 1912 წელსაა დაბადებული.[3] მისი მამა, ედვარდ ციმერმანი (1879–1977), იყო ბუღალტერი ჯეიმზ ჰ. დანჰემ და კომპანიაში, რომელიც იყო მანჰეტენის საბითუმო მშრალი საქონლის კომპანია; ხოლო დედა, აგნეს (გარდნერ) ზიმერმანი (1883–1974) იყო მასწავლებელი. ედვარდ ციმერმანი გაიზარდა ჰოლანდიის რეფორმირებულ ეკლესიაში, ხოლო მისი ცოლი პრესვიტერიანი იყო. დაქორწინებიდან მალევე ისინი შეუერთდნენ საეპისკოპოსო კრებას, სადაც მოგვიანებით მათი ქალიშვილი მოინათლა. მერმანის მშობლები ეკლესიურად ცხოვრობდნენ, ის ყოველ კვირას ესწრებოდა დილის წირვა-ლოცვას, საკვირაო სკოლას, შუადღის ლოცვის შეხვედრებს და საღამოობით დადიოდა სასწავლო ჯგუფებში, რომლებიც ბავშვებისთვის იყო განკუთვნილი.[4]

მერმანი დადიოდა უილიამ კულენ ბრაიანტის საშუალო სკოლაში (რომელშიც მოგვიანებით მის პატივსაცემად გაიხსნა მერმანის სახელობის აუდიტორია), სადაც გადიოდა კომერციულ კურსს.[5] იგი აქტიური იყო მრავალ კლასგარეშე აქტივობებში, მათ შორის სკოლის ჟურნალში, სპიკერთა კლუბსა და სტუდენტურ საბჭოში. ხშირად დადიოდა ადგილობრივ მუსიკალურ მაღაზიაში, რათა ახალ პროდუქციას გაცნობოდა.[6] პარასკევს ღამით, ზიმერმანის ოჯახმა ნახა შოუ პალასის თეატრში, სადაც მერმანმა უყურა ბლოსომ სილის, ფანი ბრაისის, სოფი ტაკერის და ნორა ბეისის გამოსვლას. სახლში, იგი ცდილობდა მათი სიმღერის სტილის იმიტირებას, მაგრამ მისი გამორჩეული ხმის შენიღბვა რთული იყო.[7]

1924 წელს ბრაიანტის საშუალო სკოლის დამთავრების შემდეგ, მერმანი Boyce-Ite Company-ში სტენოგრაფად დაიქირავეს. ერთ დღეს, ლანჩის შესვენების დროს, იგი შეხვდა ვიკ კლიზრატს, რომელმაც შესთავაზა სამუშაო ბრეგ-კლიზრატის კორპორაციაში. ეთელ მერმანი დათანხმდა აღნიშნულ შემოთავაზებას.[8] საბოლოოდ იგი გახდა კომპანიის პრეზიდენტის კალებ ბრეგის პირადი მდივანი.[8] ამ პერიოდში მერმანმა ასევე დაიწყო ღამის კლუბებში გამოჩენა, პირველად დაიქირავა ჯიმი დურანტის პარტნიორმა ლუ კლეიტონმა. ამ დროს მან გადაწყვიტა, რომ სახელი ეთელ ციმერმანი ძალიან გრძელი იყო თეატრის მარკეტისთვის. მან განიხილა გვარი ეთელის შერწყმა გარდნერთან ან ჰანტერთან, რაც მისი ბებიის ქალიშვილობის გვარი იყო. ამან მამამისი ძალზედ გაანაწყენა, ეთელმა კი გადაწყვიტა მისი გვარი მერმანად დაემოკლებინა.[9]

პირადი ცხოვრება

რედაქტირება
 
ეთელ მერმანი საბეჭდ მანქანაზე 1953 წელს, ფოტო გადაღებულია ვალტერ ალბერტინის მიერ

ქორწინებები და ბავშვები

რედაქტირება

მერმანი ოთხჯერ იყო დაქორწინებული და განქორწინებული. 1940 წელს დაქორწინდა თეატრალურ აგენტ უილიამ სმიტზე. ისინი 1941 წელს განქორწინდნენ. იმავე წელს, მერმანი დაქორწინდა გაზეთის აღმასრულებელ რობერტ ლევიტზე. წყვილს ორი შვილი ჰყავდა: ეთელი (დ. 1942 წლის 20 ივლისს) და რობერტ უმცროსი (დ. 1945 წლის 11 აგვისტოს). მერმანი და ლევიტი 1952 წელს განქორწინდნენ. 1953 წლის მარტში მერმანი დაქორწინდა რობერტ სიქსზე, Continental Airlines-ის პრეზიდენტზე.[10] ისინი დაშორდნენ 1959 წლის დეკემბერში და განქორწინდნენ 1960 წელს[11].

მერმანის მეოთხე და ბოლო ქორწინება იყო მსახიობ ერნესტ ბორგნაინზე.[12] ისინი დაქორწინდნენ ბევერლი ჰილზში 1964 წლის 27 ივნისს.[13] დაშორდნენ 7 აგვისტოს, ბორგნაინმა განქორწინება მოითხოვა 21 ოქტომბერს [14].

ეთელ ლევიტი, მისი ქალიშვილი, გარდაიცვალა 1967 წლის 23 აგვისტოს ნარკოტიკების გადაჭარბებული დოზის გამო.[15][16] მისი ვაჟი რობერტ უმცროსი დაქორწინებული იყო მსახიობ ბარბარა კოლბიზე. კოლბი დახვრიტეს და მოკლეს (მეგობართან, ჯეიმზ კიერნანთან ერთად), ლოს-ანჯელესის ავტოსადგომზე 1975 წლის ივლისში. სროლა მოხდა ბანდის წევრების მიერ, რომლებსაც არ ჰქონდათ მკაფიო მოტივი.[17]

პოლიტიკა

რედაქტირება

მერმანი, რომელიც მთელი სიცოცხლის განმავლობაში რესპუბლიკელი იყო, ეიზენჰაუერის თეთრი სახლს ხშირად სტუმრობდა.[18] მერმანმა ასევე აღნიშნა: „ეიზენჰაუერი იყო ჩემი ომის გმირი და პრეზიდენტი, რომლითაც ყველაზე მეტად ვარ აღფრთოვანებული, პატივს ვცემ მას“.[19] 1981 წლის 20 იანვარს მერმანმა რონალდ რეიგანის ინაუგურაციაზე სიმღერა "Everything's Coming up Roses" შეასრულა. მან ადრე იგივე სიმღერა იმღერა ჯონ კენედის საინაუგურაციო გალაზე.[20][21][22]

ავტობიოგრაფიები

რედაქტირება

მერმანმა დაწერა ორი მოგონება. პირველი, ვინ შეიძლება მოითხოვოს მეტი? (1955), გამოსცა Doubleday & Co.-მ და დაიწერა პიტ მარტინის დახმარებით.[23] მეორე, მერმანი (1978), გამოსცა Simon & Schuster-მა და დაწერა ჯორჯ ეილსთან ერთად.[24]

გვიანი ცხოვრება და გარდაცვალება

რედაქტირება

მერმანი ასაკთან ერთად გულმავიწყი გახდა, ხანდახან უჭირდა მეტყველებაც. 1983 წლის 7 აპრილს იგი ემზადებოდა ლოს-ანჯელესში გასამგზავრებლად, რათა გამოსულიყო ოსკარის 55-ე დაჯილდოების ცერემონიაზე, როდესაც მან საკუთარ ბინაში გონება დაკარგა. მერმანი გადაიყვანეს რუზველტის საავადმყოფოში, სადაც ექიმები თავდაპირველად ფიქრობდნენ, რომ მას ინსულტი ჰქონდა. თუმცა, 11 აპრილს საძიებო ოპერაციის ჩატარების შემდეგ, მერმანს დაუსვეს მე-4 სტადიის გლიობლასტომის დიაგნოზი.[25] The New York Times იტყობინება, რომ მას ჩაუტარდა თავის ტვინის ოპერაცია სიმსივნის მოსაშორებლად, მაგრამ ოპერაციის ჩატარება უშედეგო, ხოლო მისი ჯანმრთელობის მდგომარეობა სავალალო იყო (ექიმებმა მერმანს რვა და ნახევარი თვის გარანტია მისცეს).[25][26] მერმანის ბიოგრაფი ბრაიან კელოუს თქმით, მერმანის ოჯახს და მენეჯერს არ სურდათ მისი მდგომარეობა საზოგადოებაში გამჟღავნებულიყო.[26] მერმანის ვაჟმა, რობერტ უმცროსმა, რომელმაც აიღო მის მოვლაზე პასუხისმგებლობა, მოგვიანებით თქვა, რომ არჩია საჯაროდ არ გაეხმაურა დედის ნამდვილი მდგომარეობა, რადგან მერმანი ცდილობდა მისი პირადი ცხოვრების საიდუმლოდ შენახვას.

მერმანის ჯანმრთელობა საბოლოოდ დასტაბილურდა, და იგი დააბრუნეს თავის ბინაში, მანჰეტენზე. 1984 წლის 15 თებერვალს, ტვინის კიბოს დასმიდან 10 თვის შემდეგ მერმანი 76 წლის ასაკში მანჰეტენზე, საკუთარ სახლში გარდაიცვალა.[27] მერმანის გარდაცვალების საღამოს ბროდვეის 36-მა თეატრმა მის პატივსაცემად საღამოს 9 საათზე განათებები ჩააქრო.[28][29] მერმანის პანაშვიდი ჩატარდა წმინდა ბართლომეს საეპისკოპოსო ტაძრის სამლოცველოში 27 თებერვალს, რის შემდეგაც მერმანი კრემირებული იქნა ფრენკ ე. კემპბელის სამგლოვიარო სამლოცველოში.[30][31] მისი სურვილისამებრ,[25] ნეშტი გადაეცა მის შვილს, რობერტ უმცროსს.

მან თავის შვილებსა და შვილიშვილებს დაუტოვა მემკვიდრეობა, რომელიც მათ შორის უნდა გაყოფილიყო.[32]

ლიტერატურა

რედაქტირება

რესურსები ინტერნეტში

რედაქტირება

სქოლიო

რედაქტირება
  1. ↑ Obituary Variety, February 22, 1984.
  2. ↑ Merman 101: Ethel Merman Biography - Part I. ციტირების თარიღი: September 28, 2021
  3. ↑ Kellow, Brian, Ethel Merman: A Life. New York: Viking Press 2007. ISBN 0-670-01829-5, p. 2.
  4. ↑ Kellow, pp. 2–4.
  5. ↑ Kellow, pp. 4–7.
  6. ↑ Kellow, p. 7.
  7. ↑ Kellow, p. 6.
  8. ↑ 8.0 8.1 Kellow, Brian (2008). Ethel Merman : a life. New York: Penguin Books. ISBN 9780143114208. 
  9. ↑ Kellow, pp. 8–13.
  10. ↑ „Ethel Merman Seeks Divorce“. The Spokesman-Review. November 15, 1960. p. 15. ციტირების თარიღი: September 20, 2014.
  11. ↑ „Ethel Merman, Hubby Parted; Blame Careers“. Sarasota Herald-Tribune. December 18, 1959. p. 17. ციტირების თარიღი: September 20, 2014.
  12. ↑ „Ethel Merman Wed to Ernest Borgnine“. The New York Times (ინგლისური). June 28, 1964. ISSN 0362-4331. ციტირების თარიღი: February 12, 2020.
  13. ↑ „Ethel Merman, Ernest Borgnine Wed“. St. Petersburg Times. June 28, 1964. pp. 6–A. ციტირების თარიღი: September 20, 2014.
  14. ↑ „Borgnine Sues Merman For Divorce“. The Morning Record. October 22, 1964. p. 20. ციტირების თარიღი: September 20, 2014.
  15. ↑ „Ethel Merman's Daughter Dead; Autopsy Slated“. The Prescott Courier. August 24, 1967. p. 3. ციტირების თარიღი: September 20, 2014.
  16. ↑ „Drugs Kill Daughter Of Singer“. Herald-Journal. August 26, 1967. p. 24. ციტირების თარიღი: September 20, 2014.
  17. ↑ „Ethel Merman Kin Slain Leaving Dramatic School“. Schenectady Gazette. July 25, 1975. p. 10. ციტირების თარიღი: September 20, 2014.
  18. ↑ Flinn 2007 p. 177
  19. ↑ Ethel Merman Quotes. ციტირების თარიღი: December 10, 2017
  20. ↑ Inaugural Gala. ციტირების თარიღი: December 10, 2017
  21. ↑ JFK's 'Lost Inaugural Gala': How Sinatra Created Showbiz's Biggest Political Night. ციტირების თარიღი: September 17, 2020
  22. ↑ Ethel Merman. ციტირების თარიღი: September 28, 2021
  23. ↑ „With Ethel - Anything Goes!“. St. Petersburg Times. July 17, 1955. p. 12. ციტირების თარიღი: September 20, 2014.
  24. ↑ Apone, Carl (July 2, 1978). „Fans Find 'Merman' For Them“. The Pittsburgh Press. pp. H–6. ციტირების თარიღი: September 20, 2014.
  25. ↑ 25.0 25.1 25.2 Flinn 2007 p. 410
  26. ↑ 26.0 26.1 Kellow 2007 p. 262
  27. ↑ „Fans Mourn death of Ethel Merman“. Reading Eagle. February 16, 1984. p. 53. ციტირების თარიღი: September 20, 2014.
  28. ↑ „Broadway Lights Dimmed To Honor Ethel Merman“. Ludington Daily News. February 16, 1984. p. 3. ციტირების თარიღი: September 21, 2014.
  29. ↑ Parish, James Robert; Pitts, Michael R. (2003) Hollywood Songsters: Garland to O'Connor. Taylor & Francis, გვ. 572. ISBN 0-415-94333-7. 
  30. ↑ „Private religious service held for Ethel Merman in New York“. Lakeland Ledger. February 27, 1984. p. 2A. ციტირების თარიღი: September 20, 2014.
  31. ↑ „Broadway Musical Star Ethel Merman Dies“. The Lewiston Daily Sun. February 16, 1984. p. 10. ციტირების თარიღი: September 20, 2014.
  32. ↑ შეცდომა თარგის გამოძახებისას: cite web: პარამეტრები url და title აუცილებელად უნდა მიეთითოს.Silverman, Stephen M.. . New York, N.Y. : HarperCollins.
მოძიებულია „https://ka.wikipedia.org/w/index.php?title=ეთელ_მერმანი&oldid=4514873“-დან