დამოუკიდებლობის მარში

დამოუკიდებლობის მარში (თურქ. İstiklâl Marşı) — თურქეთის და ჩრდილოეთ კვიპროსის თურქული რესპუბლიკის ეროვნული ჰიმნი. მეჰმეთ აქიფ ერსოის მიერ დაწერილი ჰიმნი, თურქეთის პირველი დიდი ეროვნული ასამბლეის მიერ 1921 წლის 12 მარტს “დამოუკიდებლობის მარში“ სახელით, თურქეთის ჰიმნად მიიღეს.

İstiklâl Marşı

ქართ. თურქეთის ეროვნული ჰიმნი დამოუკიდებლობის მარში თურქეთის ერთ-ერთი სკოლის საკლასო კედლის ცენტრში გამოკრულია მუსტაფა ქემალ ათათურქის პორტრეტი, მის ზევით თურქეთის დროშა, მაცხვნივ ათათურქის მოწოდება ახალგაზრდებს და მარჯვნივ ჰიმნი.
ქვეყანა	თურქეთი  ჩრდილოეთი კვიპროსი
აგრეთვე ცნობილი როგორც	استقلال مارشى
ტექსტის ავტორი	მეჰმეთ აქიფ ერსოი, 1921
მუსიკის ავტორი	ოსმან ზექი იუნგიორი
შემოღებულ იქნა	12 მარტი 1921

ტექსტი

Korkma, sönmez bu şafaklarda yüzen al sancak;
Sönmeden yurdumun üstünde tüten en son ocak.
O benim milletimin yıldızıdır, parlayacak;
O benimdir, o benim milletimindir ancak.

Çatma, kurban olayım, çehreni ey nazlı hilâl!
Kahraman ırkıma bir gül! Ne bu şiddet, bu celâl?
Sana olmaz dökülen kanlarımız sonra helâl...
Hakkıdır, Hakk'a tapan, milletimin istiklâl!

Ben ezelden beridir hür yaşadım, hür yaşarım.
Hangi çılgın bana zincir vuracakmış? Şaşarım!
Kükremiş sel gibiyim, bendimi çiğner, aşarım.
Yırtarım dağları, enginlere sığmam, taşarım.

Garbın âfâkını sarmışsa çelik zırhlı duvar,
Benim iman dolu göğsüm gibi serhaddim var.
Ulusun, korkma! Nasıl böyle bir îmânı boğar,
"Medeniyet!" dediğin tek dişi kalmış canavar?

Arkadaş! Yurduma alçakları uğratma, sakın.
Siper et gövdeni, dursun bu hayâsızca akın.
Doğacaktır sana va'dettiği günler Hakk'ın...
Kim bilir, belki yarın, belki yarından da yakın.

Bastığın yerleri "toprak!" diyerek geçme, tanı:
Düşün altındaki binlerce kefensiz yatanı.
Sen şehid oğlusun, incitme, yazıktır, atanı:
Verme, dünyaları alsan da, bu cennet vatanı.

Kim bu cennet vatanın uğruna olmaz ki fedâ?
Şühedâ fışkıracak toprağı sıksan, şühedâ!
Cânı, cânânı, bütün varımı alsın da Huda,
Etmesin tek vatanımdan beni dünyada cüdâ.

Ruhumun senden, İlâhi, şudur ancak emeli:
Değmesin mabedimin göğsüne nâ-mahrem eli.
Bu ezanlar -ki şehadetleri dînin temeli-
Ebedî yurdumun üstünde benim inlemeli.

O zaman vecd ile bin secde eder -varsa- taşım,
Her cerîhamdan, İlâhi, boşanıp kanlı yaşım,
Fışkırır ruh-ı mücerred gibi yerden na'şım;
O zaman yükselerek arşa değer belki başım.

Dalgalan sen de şafaklar gibi ey şanlı hilâl!
Olsun artık dökülen kanlarımın hepsi helâl.
Ebediyen sana yok, ırkıma yok izmihlâl:
Hakkıdır, hür yaşamış, bayrağımın hürriyet;
Hakkıdır, Hakk'a tapan, milletimin istiklâl!