დავით გაბაშვილი

დავით გაბაშვილი (დ. 6 სექტემბერი, 1914, თბილისი — გ. 9 მარტი, 1995, თბილისი) — ქართველი გრაფიკოსი, ფერმწერი, მოქანდაკე, საქართველოს სსრ-ის სახალხო მხატვარი (1985).

ბიოგრაფია

1939 წელს დაამთავრა თბილისის სამხატვრო აკადემია 1939 წელს. იყო თბილისის სამხატვრო აკადემიის პედაგოგი, გრაფიკოსი, ფერმწერი, პროფესორი (1967). მისი ძირითადი ნამუშევრებია: ფერწერა – „ქალის პორტრეტი“ (1941), „ქალიშვილის პორტრეტი"(1949), "ნატურმორტი ქოთნით"(1950), „სვანი ბიჭი"(1951), "თამარ მეფე"(1956). ქანდაკება–დავით კაკაბაძის(1967), იოსებ გაბაშვილის(1970), გიორგი ჩუბინაშვილის(1980) სკულპტურული პორტრეტები(საქართველოს სურათების გალერეა). 1950–1970 წლებში მოღვაწეობდა წიგნის გრაფიკის დარგში. გაფორმებული აქვს ვახტანგ ბერიძის „სამცხის ხუროთმოძღვრება"(1955), "თბილისის ხუროთმოძღვრება"(1960–1963), „ძველი ქართველი ოსტატები" (1967), „ძველი ქართული ხუროთმოძღვრება"(1974), ნიკოლოზ ბარათაშვილის (1956), ილია ჭავჭავაძის(1950), ალექსანდრე ყაზბეგის(1942) ნაწარმოებთა ილუსტრაციები და სხვ.

ლიტერატურა

• ენციკლოპედია „საქართველო“, ტ. 1, თბ., 1997. — გვ. 516.

• ქართული საბჭოთა ენციკლოპედია, ტ. 2, თბ., 1977. — გვ. 603.

რესურსები ინტერნეტში

• დავით გაბაშვილი — საქართველოს ბიოგრაფიული ლექსიკონი