გრანადის კონფედერაცია
გრანადის კონფედერაცია (ესპ. Confederación Granadina) — მცირე ისტორიის მქონე ფედერალური სახელმწიფო ცენტრალური და სამხრეთ ამერიკის ტერიტორიაზე. შეიქმნა 1858 წელს, ახალი გრანადის რესპუბლიკის კონსტიტუციის ცვლილების შედეგად, როდესაც ეს უკანასკნელი ჩაანაცვლა. მოიცავდა თანამედროვე კოლუმბიის, პანამისა და ჩრდილო–დასავლეთ ბრაზილიის ტერიტორიებს. 1863 წელს განხორციელებული მორიგი საკონსტიტუციო ცვლილების შედეგად ჩაანაცვლა კოლუმბიის შეერთებულმა შტატებმა.
| გრანადის კონფედერაცია ესპ. Confederación Granadina | |||||||||
| |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||||
| დევიზი Libertad y Orden (თავისუფლება და წესრიგი) | |||||||||
.svg)
| |||||||||
| დედაქალაქი | სანტა-ფე-დე-ბოგოტა | ||||||||
| ენა | ესპანური | ||||||||
| რელიგია | კათოლიციზმი | ||||||||
| მმართველობის ფორმა | ფედერალური რესპუბლიკა | ||||||||
| პრეზიდენტი | |||||||||
| - 1858–1861 | მარიანო ოსპინა როდრიგესი | ||||||||
| - 1861 | ბარტოლომეო კალვო | ||||||||
| - 1861–1863 | ტომას სიპრიანო დე მოსკერა | ||||||||
ისტორია
რედაქტირებამოკლე, მაგრამ არეულ-დარეული არსებობის მანძილზე გრანადის კონფედერაცია გამოირჩეოდა კონსერვატიული და ლიბერალური პარტიების სასტიკი ოპონირებით, რაც საბოლოოდ სამოქალაქო ომში გადაიზარდა. ასევე იყო კათოლიკური ეკლესიის წინააღმდეგ ბრძოლისა და რეგიონალიზმის წინ წამოწევის პერიოდები.
გრანადის კონფედერაციის პედერალური სისტემის პოლიტიკური ატმოსფერო გამოირჩეოდა პრო–ფედერალიზმითა და ცენტრიზმ–ფედერალიზმით, მეტი ავტონომია ეძლეოდათ პროვინციებს, რომელთა რიცხვმაც პრეზიდენტ მანუელ მარია მალარინოს ადმინისტრაციის დროს (1855–1857) 35–ს მიაღწია; თითოეულ მათგანს საკუთარი პროვინციული კონსტიტუცია ჰქონდა.[1]
რესურსები ინტერნეტში
რედაქტირებასქოლიო
რედაქტირება- ↑ http://www.lablaa.org/blaavirtual/revistas/credencial/agosto1994/agosto1.htm დაარქივებული 2009-02-07 საიტზე Wayback Machine. Federalism in the 9 sovereign states