ლეონიდე გორგილაძე

ლეონიდე ერემიას ძე გორგილაძე (დ. 5 სექტემბერი, 1914, თბილისი — გ. 22 სექტემბერი, 1989, იქვე) — ქართველი ისტორიკოსი. საქართველოს მეცნიერებათა აკადემიის აკადემიკოსი (1983; წევრ-კორესპონდენტი 1974). ისტორიულ მეცნიერებათა დოქტორი (1958), პროფესორი (1960), საქართველოს სსრ-ის მეცნიერების დამსახურებული მოღვაწე (1964).

ბიოგრაფია

1933 წელს დაამთავრა თბილისის ა. პუშკინის სახელობის პედაგოგიური ინსტიტუტი. 1938-1952 წლებში მუშაობდა სკკპ ცკ-თან არსებული მარქსიზმ-ლენინიზმის ინსტიტუტის საქართველოს ფილიალში უფროს მეცნიერ თანამშრომლად, პარტიის ისტორიული სექტორის გამგედ. 1946-1964 წლებში იყო თსუ-ის მარქსიზმ-ლენინიზმის კათედრის გამგე, 1964 წლიდან — მეცნიერული კომუნიზმის კათედრის გამგე, ხოლო 1962-1966 წლებში — პრორექტორი. მუშაობდა კომპარტიის ისტორიისა საკითხებზე.

მთავარი ნაშრომები:

• "მარქსიზმის ისტორიისათვის საქართველოში" (1956);
• "ქართული საზოგადოებრივი აზროვნების ისტორიიდან" (1961);
• "სოციალიზმის ისტორიიდან" (წგ. 1-2, 1967-1970).

მიღებული აქვს სახელმწიფო ჯილდოები.

ლიტერატურა

• ენციკლოპედია „საქართველო“, ტ. 2, თბ., 2012. — გვ. 102.

• ქართული საბჭოთა ენციკლოპედია, ტ. 3, თბ., 1978. — გვ. 223.