გიორგი ჯალაბაძე
გიორგი ჯალაბაძე (დ. 28 ოქტომბერი, 1922, ქორდი — გ. 2 ნოემბერი, 1998) — ქართველი ეთნოლოგი, ისტორიკოსი, მეცნიერი, პედაგოგი.
| გიორგი ჯალაბაძე | |
|---|---|
| დაბ. თარიღი | 28 ოქტომბერი, 1922[1] |
| დაბ. ადგილი | ქორდი, საქართველო |
| გარდ. თარიღი | 2 იანვარი, 1998[1] (75 წლის) |
| დასაფლავებულია | საბურთალოს პანთეონი[1] და საბურთალოს სასაფლაო |
| მოქალაქეობა |
 საქართველო[1]  სსრკ |
| საქმიანობა | ეთნოლოგი[1] , ისტორიკოსი[1] , მეცნიერი და პედაგოგი |
ბიოგრაფია
რედაქტირება1950 წელს დაამთავრა თბილისის სახელმწიფო უნივერსიტეტის ისტორიის ფაკულტეტი.
1941 წელს სწავლა დაიწყო თბილისის საავიაციო სასწავლებელში. 1941-1943 წლებში მონაწილეობას იღებდა საბრძოლო მოქმედებებში კავკასიის ფრონტზე. 1943-1945 წლებში პედაგოგად მუშაობდა გორის რაიონ არბოს საშუალო სკოლაში. 1950 წლიდან კარიერა დაიწყო საქართველოს სახელმწიფო მუზეუმში, სადაც თავდაპირველად პრეპარატორის პოზიციაზე მუშაობდა, ხოლო შემდგომ მეცნიერ-თანამშრომლის თანამდებობაზე გადავიდა.
1951-1954 წლებში სწავლობდა საქართველოს მეცნიერებათა აკადემიის ასპირანტურაში. 1961 წლიდან კი, სიცოცხლის ბოლომდე, საქართველოს სახელმწიფო მუზეუმის ეთნოგრაფიის განყოფილებას ხელმძღვანელობდა. მისი ლიდერობითა და აქტიური ჩართულობით, განყოფილებამ მნიშვნელოვან წარმატებებს მიაღწია რამდენიმე მიმართულებით: საარქივო ფონდების დაცვა და განახლება, ახალი მასალების შეგროვება და კატალოგიზაცია, სამეცნიერო კვლევების ჩატარება და კვლევის შედეგების გამოქვეყნება, საგამოფენო პროექტების ორგანიზება და სხვა. მისი მოღვაწეობის პერიოდში, ეთნოგრაფიის განყოფილება გახდა მნიშვნელოვანი ცენტრი საქართველოს კულტურული მემკვიდრეობის შესწავლისა და პოპულარიზაციისთვის.
მისი ხელმძღვანელობით ჩატარებულმა მრავალრიცხოვანმა ეთნოგრაფიულმა ექსპედიციებმა საქართველოს სხვადასხვა რეგიონში მუზეუმს მნიშვნელოვანი ახალი მასალა შესძინა. ამ კვლევების საფუძველზე მომზადდა და გამოიცა კრებულები, რომლებიც ასახავს საქართველოს რეგიონების ეთნოგრაფიულ თავისებურებებს. განსაკუთრებით აღსანიშნავია მისი წვლილი ღია ცის ქვეშ ეთნოგრაფიული მუზეუმის დაარსებაში. აქტიურად მონაწილეობდა როგორც ადგილობრივ, ისე საერთაშორისო სამეცნიერო კონფერენციებში. დიდ ყურადღებას უთმობდა თანამშრომელთა პროფესიულ განვითარებასა და ახალგაზრდა სპეციალისტების აღზრდას, ასევე ლექციებს კითხულობდა საქართველოს სხვადასხვა უნივერსიტეტში. მისი ავტორობით გამოქვეყნებულია 15 მონოგრაფია და 100-მდე სამეცნიერო ნაშრომი.
1955 წელს დაიცვა საკანდიდატო დისერტაციის თემა — „აღმოსავლეთ საქართველოს სამიწათმოქმედო იარაღების ისტორიიდან.“ 1972 წელს დაიცვა სადოქტორო დისერტაციის თემა — „მემინდვრეობის კულტურა საქართველოში: ისტორიულ-ეთნოგრაფიული გამოკვლევა.“[2]
ჯილდოები
რედაქტირება- მედალი „მამაცური შრომისთვის“
- მედალი „კავკასიის დაცვისთვის“
- მედალი „გერმანიაზე გამარჯვებისთვის“
- დიდების I ხარისხის ორდენი
- სამამულო ომის I ხარისხის ორდენი
ბიბლიოგრაფია
რედაქტირება- მემინდვრეობის კულტურა დასავლეთ საქართველოში - თბილისი, მეცნიერება, 1990 გვ. 124
- ქართული ხალხური ტანსაცმელი - თბილისი, მეცნიერება, 1988 გვ. 26
- მემინდვრეობის კულტურა აღმოსავლეთ საქართველოში : ისტორიულ-ეთნოგრაფიული გამოკვლევა - თბილისი, მეცნიერება, 1986 გვ. 315
- საქართველოს სახელმწიფო მუზეუმის ეთნოგრაფიული ფონდების გზამკვლევი - თბილისი, მეცნიერება, 1979 გვ. 48
- საქართველოს სახელმწიფო მუზეუმის დროშების კატალოგი - თბილისი , მეცნიერება, 1969 გვ. 55
- მიწათმოქმედება ფშავ-ხევსურეთში : ეთნოგრ. ნარკვევი - თბილისი, საქ. სსრ მეცნ. აკად. გამ-ბა, 1963 გვ. 81
- აღმოსავლეთ საქართველოს სამიწათმოქმედო იარაღების ისტორიიდან - თბილისი, საქ. სსრ მეცნ. აკად. გამ-ბა და სტ., 1960 გვ. 177
ლიტერატურა
რედაქტირება- ომგადახდილი მეცნიერები : საგამომცემლო ცნობები. კრებული / შემდგ.: გრიგოლ ბრეგაძე. თბ., 2000. გვ. 146-147
რესურსები ინტერნეტში
რედაქტირებასქოლიო
რედაქტირება- ↑ 1.0 1.1 1.2 1.3 1.4 1.5 საქართველოს ბიოგრაფიული ლექსიკონი — 2001.
- ↑ გიორგი ჯალაბაძე