ბუდისტური სამზარეულო
ბუდისტური სამზარეულო - აზიური სამზარეულო, რომელსაც მისდევენ ბერები და მრავალი მორწმუნე სხვადასხვა რეგიონიდან, რომლებიც ისტორიულად განიცდიან მაჰაიას ბუდიზმის გავლენას. ეს არის ვეგეტარიანული ან ვეგანური სამზარეულო და ეფუძნება აჰიმსას(არაძალადობრივი) კონცეფციას. ვეგეტარიანელობა გავრცელებულია დჰარმის სხვა რწმენებშიც, როგორიცაა ინდუიზმი, ჯაინიზმი და სიქიზმი, ისევე როგორც აღმოსავლეთ აზიის რელიგიები, როგორიცაა დაოსიზმი. მიუხედავად იმისა, რომ ბერები და მორწმუნეთა უმცირესობა ვეგეტარიანელები არიან მთელი წლის განმავლობაში, მრავალი მორწმუნე იცავს ბუდისტურ ვეგეტარიანულ დიეტას მხოლოდ სადღესასწაულო ღონისძიებებისთვის.
"ბუდისტური საჭმლის", როგორც მკაფიო სამზარეულოს ქვე-სტილის წარმოშობა დაკავშირებულია მონასტრებთან, სადაც საზოგადოების ერთ წევრს ევალებოდა ყოფილიყო მთავარი მზარეული და მოემზადებინა საჭმელები, რომლებიც პატივს მიაგებდა ბუდისტური წესების დაცვას. ტაძრები, რომლებიც ღიაა ფართო საზოგადოებისა და სტუმრებისთვის, შეიძლება ასევე ატარებდეს სადილს და მათ შორის რამდენიმე ტაძარი ეფექტურად მართავს მოქმედ რესტორნებს სარიტუალო შენობაში. იაპონიაში ეს პრაქტიკა საყოველთაოდ ცნობილია როგორც shōjin ryōri (იაპონ. 精進料理 shōjin ryōri?, devotion cuisine) და გამოიყენება მრავალ ტაძარში, განსაკუთრებით კიოტოში. თანამედროვე დროში, კომერციული რესტორნებიც შეუერთდნენ ამგვარ სტილს.
საკვების ფილოსოფიები
რედაქტირებავეგეტარიანიზმი
რედაქტირებაკერძების უმეტესობა, რომლებიც უნიკალურად ბუდისტურად ითვლება, არის ვეგეტარიანული, მაგრამ არა ყველა ბუდისტური ტრადიცია მოითხოვს საერო მიმდევრების ან სასულიერო პირების ვეგეტარიანელობას. ვეგეტარიანული ჭამა, პირველ რიგში, ასოცირდება აღმოსავლეთ და სამხრეთ-აღმოსავლეთ აზიის ტრადიციებთან ჩინეთში, ვიეტნამში, იაპონიასა და კორეაში, სადაც მას ჩვეულებრივ იყენებენ სასულიერო პირები და შეიძლება ამას აღიარებენ დღესასწაულებზე ან თაყვანისმცემლობის პრაქტიკის დროს. [1]
მაჰაიას ტრადიციაში, მაჰაიას კანონის რამდენიმე სუტრა შეიცავს აშკარა აკრძალვებს ხორცის მოხმარების წინააღმდეგ, მათ შორისაა ლანკავატარა სუტრასა და სურანგამა სუტრას მონაკვეთები. სამონასტრო საზოგადოება ჩინურ ბუდიზმში, ვიეტნამურ ბუდიზმსა და კორეულ ბუდიზმში უმეტესად მკაცრად იცავს ვეგეტარიანელობას. [1] იაპონური ბუდისტური სექტები ზოგადად თვლიან, რომ ბუდა ხორცს ჭამდა. [2] ბუდიზმის ყველა იაპონურ კამაკურათა სექტაში ( Zen, Nichiren, Jodo ) ვეგეტარიანელობა სავალდებულოა.
თერავადა ბერები და მონაზვნები ტრადიციულად ირჩენენ თავს მოწყალების შეგროვებით და ძირითადად, მიირთმევენ ნებისმიერ საკვებს რასაც მათ მისცემენ, მათ შორის ხორცს. [3] გამონაკლისი ამ მოწყალების წესისა არის ის, როდესაც ბერებმა და მონაზვნებმა ნახეს, მოისმინეს ან იცოდნენ, რომ ცხოველები (ცხოველები) სპეციალურად მოკლეს მოწყალების მაძიებლის გამოსაკვებად, ამ შემთხვევაში ასეთი ხორცის მოხმარება იქნება კარმულად ნეგატიური განსაკუთრებით თუ ეს ცხოველებია, ისეთები როგორიცაა ძაღლი და გველი, რომლებიც ძველ ინდოეთში უწმინდურებად ითვლებოდნენ. [4]
ტიბეტური ბუდიზმი უკვე დიდი ხანია აღიარებს, რომ ტიბეტის უმეტეს ნაწილში ბოსტნეულისა და მარცვლეულის მოპოვების პრაქტიკული სირთულეები შეუძლებელს ხდის ვეგეტარიანელობას; ამასთან, ტიბეტელი ბუდისტი მრავალი წამყვანი პედაგოგი ეთანხმება ვეგეტარიანელობის პრაქტიკაში შეძლებისდაგვარად არსებობას. როგორც მაჰაიანა, ისე ბერადისტი თერავადა მიიჩნევენ, რომ შეიძლება ვეგეტარიანელობა იქნეს გამოყენებული, როგორც ბოდჰისატვას პარამიტის გაშენების ნაწილი. [3] [1]
რესურსები ინტერნეტში
რედაქტირებასქოლიო
რედაქტირება- ↑ 1.0 1.1 1.2 Buddhism and Vegetarianism. Urban Dharma. ციტირების თარიღი: June 9, 2012.
- ↑ Going forth: Buddhist vision of vinaya - book review <Internet>. დაარქივებულია ორიგინალიდან — 28 სექტემბერი 2007. ციტირების თარიღი: 16 July 2007.
- ↑ 3.0 3.1 Buddhism and Vegetarianism. About.com. დაარქივებულია ორიგინალიდან — დეკემბერი 22, 2015. ციტირების თარიღი: June 9, 2012.
- ↑ What the Buddha Said About Eating Meat. Urban Dharma. ციტირების თარიღი: June 9, 2012.