ბოემონდ IV
ბოემონდ IV ანტიოქელი, ასევე ნობილია როგორც ბოემონდ ცალთვალა (ფრანგ. Bohémond le Borgne) — ტრიპოლის გრაფი 1187-1233 წლებში და ანტიოქიის მთავარი 1201-16 და 1219-33 წლებში. იგი ბოემონდ III-ის უმცროსი ვაჟი იყო. რაიმუნდ III-ის გარდაცვალების შემდეგ ტრიპოლის გრაფი ბოემონდის ძმა გახდა, თუმცა მალევე, მამამისის წყალობით ტრიპოლის ტახტზეც ბოემონდი ავიდა. 1188 წელს, ეგვიპტისა და სირიის სულთანმა სალადინმა დაიპყრო საგრაფოს უდიდესი ნაწილი, დედაქალაქისა და ორი ციხე-სიმაგრის გარდა.
| ბოემონდ IV | |
|---|---|
| Bohemond de Poitiers | |
| ანტიოქიის მთავარი | |
| მმართ. დასაწყისი: | 1201 |
| მმართ. დასასრული: | 1216 |
| წინამორბედი: | ბოემონდ III |
| მემკვიდრე: | რაიმუნდ რუპენი |
| ანტიოქიის მთავარი | |
| მმართ. დასაწყისი: | 1219 |
| მმართ. დასასრული: | 1233 |
| წინამორბედი: | რაიმუნდ რუპენი |
| მემკვიდრე: | ბოემონდ V |
| ტრიპოლის გრაფი | |
| მმართ. დასაწყისი: | 1187 |
| მმართ. დასასრული: | 1233 |
| წინამორბედი: | რაიმუნდ III ტრიპოლელი |
| მემკვიდრე: | ბოემონდ V |
| პირადი ცხოვრება | |
| დაბ. თარიღი: | 1175 |
| გარდ. თარიღი: | მარტი, 1233 |
| მეუღლე: |
პლაისენს ემბრიაკო მელისენდა ლუზინიანი |
| შვილები: |
რაიმუნდი ბოემონდ V ფილიპ ანტიოქელი ჰენრი ანტიოქელი მარია ანტიოქელი |
| მამა: | ბოემონდ III |
| დედა: | Orgueilleuse of Harenc |
| რელიგია: | კათოლიციზმი |
რაიმუნდის გარდაცვალების შემდეგ, მისი შვილი რაიმუნდ რუპენი იბრძოდა მამამისის მემკვიდრეობისთვის, რაშიც დიდ დახმარებას უწევდა დედამისი ალისია, ლევონ I-ის დისშვილი. ამის მიუხედავად ლათინურმა და ბერძნულმა მოსახლეობამ ძალაუფლება ბოემონდს გადასცეს. 1201 წელს ბოემონდი ანტიოქიის მთავარიც გახდა ტამპლიერების, ჰოსპიტალიერების და იტაიელი ვაჭრების დახმარებით.
ბოემონდმა კავშირები დაამყარა აზ-ზაჰირ ღაზთან და ქეი-ქავუს I-თან ლევონ I-ის წინააღმდეგ. ბოემონდი გამოირჩეოდა ანტიოქიის ლათინ პატრიარქებთან დაპირისპირებითაც. 1216 წელს რაიმუნდ რუპენმა იგი ტახტიდან ჩამოაგდო, მაგრამ ბოემონდმა შეძლო მისი დაბრუნება 1219 წელს. იგი ცდილობდა მისი ვაჟისთვის, ფილიპისათვის მოეპოვებინა კილიკიის ტახტი, მაგრამ კონსტანტინე ბარბარონმა შეძლო ფილიპის დატყვევება 1224 წელს და ერთი წლის შემდეგ სიკვდილით დასაჯა.
ლიტერატურა
რედაქტირება- Barber, Malcolm (2012). The Crusader States. Yale University Press. ISBN 978-0-300-11312-9.
- Burgtorf, Jochen (2016). „The Antiochene war of succession“, The Crusader World. The University of Wisconsin Press, გვ. 196–211. ISBN 978-0-415-82494-1.
- Der Nersessian, Sirarpie (1969). „The Kingdom of Cilician Armenia“, A History of the Crusades, Volume II: The Later Crusades, 1189–1311. The University of Wisconsin Press, გვ. 630–659. ISBN 0-299-04844-6.