აშხადარი
აშხადარი (სომხ. Աշխադար) — დიდი სომხეთის მეფე არშაკუნიანების საგვარეულო დინასტიიდან. აშხადარი სამეფო ტახტზე თრდატ I-ის შემდეგ ავიდა, მისი მმართველობა დაიწყო 110 წელს და დასრულდა 113, მის შემდეგ კი ტახტზე პართამასირი ავიდა. აშხადარი პართიელი მონარქის პაკორ II-ის სამი ვაჟიდან ერთ-ერთი იყო.[1] მამის მხრიდან აშხადარი იყო პართიის სამეფო დიასტიის წევრი, შესაბამისად კავშირი ჰქონდა არშაკუნიანების დინასტიასთან.[2] იმ ფაქტის გარდა, რომ ის სომხეთის მეფე იყო, ძალიან მწირი ინფორმაცია არის შემორჩენილი მასზე.
| აშხადარი | |
|---|---|
| Աշխադար | |
| დიდი სომხეთის მეფე | |
| მმართ. დასაწყისი: | 110 |
| მმართ. დასასრული: | 113 |
| წინამორბედი: | თრდატ I |
| მემკვიდრე: | პართამასირი |
| პირადი ცხოვრება | |
| დაბ. თარიღი: | უცნობია |
| გარდ. თარიღი: | 113 |
| დინასტია: | არშაკუნიანების დინასტია |
აშხადარი სომხეთის სამეფო ტახტზე 110 წელს მეფე სანატრუკის გარდაცვალების შემდეგ ავიდა. აშხადარი სომხეთის სამეფო ტახტზე მისმა ბიძა (ბიძა მამის მხრიდან) ოროზ I-მა დასვა რომთან კონსულტაციის გარეშე.[3] ამის შემდეგ აშხადარმა მხოლოდ 113 წლამდე იმეფა. მიუხედავად იმისა, რომ რომაელები მხარს უჭერდნენ აშხადარს, როგორც სომხეთის მეფეს, იმპერატორმა ტრაიანემ პართიის მეფის ოროზ I-ის ქმედება ომის დაწყების საბაბად მიიჩნია.[4] ოროზ I კი ფიქრობდა, რომ აშხადარი, როგორც მმართველი სუსტი და უნიჭო იყო[5], ამიტომ რომის იმპერატორ ტრაიანესთან ომის თავიდან აცილებისა და მასთან მშვიდობის შენარჩუნების მიზნით ოროზმა აშხადარი მეფობიდან გადააყენა, მის ადგილას კი აშხადარის ძმა და პაკორ II-ის კიდევ ერთი ვაჟი პართამასირი დასვა.[6][7]
რესურსები ინტერნეტში
რედაქტირება- არშაკუნიანები სამეფო დინასტია დაარქივებული 2005-12-14 საიტზე Wayback Machine.
- სომხეთის არშაკუნიანების დინასტია
სქოლიო
რედაქტირება- ↑ Potts, Araby the Blest: Studies in Arabian Archaeology, p.151
- ↑ Farrokh, Shadows in the Desert: Ancient Persia at War, p.158
- ↑ Yarshater, The Cambridge History of Iran, Volume 3, p.87
- ↑ Bunson, A Dictionary of the Roman Empire, p.303
- ↑ Mommsen, The provinces of the Roman Empire: from Caesar to Domitian, p.66
- ↑ Potts, Araby the Blest: Studies in Arabian Archaeology, p.p.150&151
- ↑ Yarshater, The Cambridge History of Iran, Volume 3, p.87