ალ-ფუჯაირას საამირო

ალ-ფუჯაირა ( არაბ. الفجيرة, ცისკარი) — საამირო არაბთა გაერთიანებული საამიროების შემადგენლობაში.

დედაქალაქი - ალ -ფუჯაირა.

ფართობი - 1166 კმ², მოსახლეობა - 236 811 ადამიანი (2017).^[1]

გეოგრაფია რედაქტირება

ალ-ფუჯაირას საამიროს უკავია დაახლოებით 1,166 კმ 2 (450 კვ.მ.), ანუ არაბეთის გაერთიანებული საამიროების ტერიტორიის დაახლოებით 1,5%. ის სიდიდით მეხუთე საამიროა.^[2]

სხვა საამიროებისგან განსხვავებით, ალ-ფუჯაირა მდებარეობს ინდოეთის ოკეანის ომანის ყურის სანაპიროზე. ალ-ფუჯაირას ტერიტორია გადაჭიმულია ომანის ყურის გასწვრივ 90 კილომეტრზე. საამიროს ტერიტორიის მნიშვნელოვანი ნაწილი უკავია მთებს, რომლებიც თითქმის მჭიდროდ უახლოვდება სანაპიროს.

ამინდი სეზონურია, თუმცა წლის უმეტეს პერიოდში თბილა. დეკემბრიდან მარტის თვემდე შედარებით გრილა. დღის ტემპერატურა საშუალოდ 25 ° C (77 ° F) აღწევს და იშვიათად აღემატება 30 ° C (86 ° F). ზაფხულის ტემპერატურა მერყეობს 40 ° C (104 ° F )-მდე. .ზამთრის პერიოდი ასევე ემთხვევა წვიმების სეზონს. ალ-ფეუჯაირაში უფრო მეტი ნალექი მოდის, ვიდრე არაბთა გაერთიანებული საამიროების დანარჩენ ნაწილში. აღმოსავლეთ სანაპიროზე კლიმატის ცვალებადობა ნაწილობრივ განპირობებულია ჰაჯარის ქედის არსებობით, ასევე ინდოეთის ოკეანიდან ქარების მიერ მოტანილი წყლიანი ღრუბლებით. ისევე როგორც სხვა მთიან რაიონებში, ბუნებრივი გარემო შედარებით მრავალფეროვანია. ვიზიტორთა რაოდენობა პიკს აღწევს ზაფხულის თვეების დაწყებამდე ცოტა ხნით ადრე.

საამიროს ისტორია რედაქტირება

ალ-ფუჯაირა არაბთა გაერთიანებული საამიროებს შორის ყველაზე ახალგაზრდა საამიროა. ის იყო თავდაპირველად შარჯას საამიროს ნაწილი. 1901 წელს ადგილობრივმა შეიხმა გამოაცხადა ალ-ფუჯაირას დამოუკიდებლობა შარჯას სამიროდან, თუმცა ინგლისმა ეს მხოლოდ 1953 წელს აღიარა. 1892-1971 წლებში ალ-ფუჯაირას ტერიტორია ომანის ხელშეკრულების ნაწილი იყო. 12/02/1971 წლიდან არაბეთის გაერთიანებული სასმიროების შემადგენლობაშია.^[3]^[4]

ალ-ფუჯაირას შეიხები (1971 წლიდან ამირები) ალ-შარქის გვარი რედაქტირება

1879-1936 წწ ჰამად ბინ აბდალაჰი^[5]
1936-1938 წწ საიფ ბინ ჰამად ალ- შარქი
1938-1975 წწ მუჰამედ ბინ ჰამად ალ-შარქი^[6]
1974 - დღემდე ჰამად II ბინ მუჰამედი

ეკონომიკა რედაქტირება

ცემენტის ქარხანა დიბაში

საამიროში თავისუფალი სავაჭრო ზონაა^[7]. ალ-ფუჯაირას არა აქვს არაბთა გაერთიანებული საამიროების მახასიათებელი სიმდიდრისა და კეთილდღეობის მთავარი წყარო - ნავთობი, მაგრამ არის ძალიან მოხერხებულად განლაგებული და დინამიურად განვითარებადი საზღვაო პორტი. საამიროში თევზაობა და სოფლის მეურნეობა ძირითადი საქმიანობაა. ალ-ფუჯაირას ეკონომიკა ემყარება სუბსიდიებსა და ფედერალური მთავრობის გრანტებს, რომელსაც ანაწილებს აბუ დაბის მთავრობა. აქ საექსპორტო მნიშვნელობა აქვს სუბტროპიკულ მეხილეობას. აღმოჩენილია ურანის საბადოები. მუშაობს დიდი საწარმოები, მათ შორის, ცემენტის ქარხანა. მნიშვნელოვანი ადგილი უკავია სამთო მოპოვებას.

ტურიზმი რედაქტირება

ალ -ბიტნას ციხესიმაგრე- ფუჯეირა

ფაილი:Blue Diamond Resort hotel, Fujairah.jpg

სასტუმრო Blue Diamond Resort

საამიროს სიამაყეა ქვიშიანი პლაჟები და მთიანი კონცხები, თვალწარმტაცი ხეობები, მინერალური წყაროები და მწვანე საფარი, რაც საამიროს მიმზიდველს ხდის ტურისტებისათვის. ალ-ფუჯაირას საამიროში ბევრი ღირსშესანიშნაობაა. შარჯა-ფუჯაირას გზატკეცილზე მდებარე მთებში ტრადიციული პარასკევის ბაზრობა ტურისტებს სხვადასხვა ქვეყნებში დამზადებული ხალიჩების, ეროვნული ჭურჭლისა და სუვენირების უზარმაზარ არჩევანს სთავაზობს. ასევე აქ მდებარეობს არაბთა გაერთიანებული საამიროების უძველესი მეჩეთის მინიატურული შენობა, რომელიც აგებულია მე -17 საუკუნეში. საამიროს ჩრდილოეთით მდებარეობს თევზჭერის ქალაქი დიბა ალ ფუჯაირა, რომელიც ერთ – ერთი საუკეთესო ადგილია მყვინთავებისათვის. ალ- ფუჯაირას ემირის ყოფილი სასახლე - ალ-ხეილის ციხესიმაგრე მდებარეობს საამიროს დედაქალაქიდან 8 კმ-ზე სამხრეთ-დასავლეთით. ქვეყნის ყველაზე აღმოსავლეთით მდებარე ციხესიმაგრეა ალ -ბიტნა (1735).

გარე ბმულები რედაქტირება

სქოლიო რედაქტირება

↑ Ministry of Economy, United Arab Emirates
↑ United Arab Emirates Emirates & Major Cities – Population Statistics, Maps, Charts, Weather and Web Information". : citypopulation.de. Retrieved 31 July 2018.
↑ Bey, Frauke (1996). From Trucial States to United Arab Emirates. UK: Longman. pp. 92–94. ISBN 0582277280^{[მკვდარი ბმული]}.
↑ Lorimer, John (1915). Gazetteer of the Persian Gulf, Vol II. British Government, Bombay. p. 555.
↑ Heard-Bey, Frauke (2005). From Trucial States to United Arab Emirates : a society in transition. London: Motivate. p. 73. ISBN 1860631673^{[მკვდარი ბმული]}. OCLC 64689681^{[მკვდარი ბმული]}.
↑ Said., Zahlan, Rosemarie (2016). The Origins of the United Arab Emirates : a Political and Social History of the Trucial States. Taylor and Francis. p. 239. ISBN 9781317244653. OCLC 945874284.
↑ "Fujairah Freezone".

[1] Ministry of Economy, United Arab Emirates

[2] United Arab Emirates Emirates & Major Cities – Population Statistics, Maps, Charts, Weather and Web Information". : citypopulation.de. Retrieved 31 July 2018.

[3] Bey, Frauke (1996). From Trucial States to United Arab Emirates. UK: Longman. pp. 92–94. ISBN 0582277280^{[მკვდარი ბმული]}.

[4] Lorimer, John (1915). Gazetteer of the Persian Gulf, Vol II. British Government, Bombay. p. 555.

[5] Heard-Bey, Frauke (2005). From Trucial States to United Arab Emirates : a society in transition. London: Motivate. p. 73. ISBN 1860631673^{[მკვდარი ბმული]}. OCLC 64689681^{[მკვდარი ბმული]}.

[6] Said., Zahlan, Rosemarie (2016). The Origins of the United Arab Emirates : a Political and Social History of the Trucial States. Taylor and Francis. p. 239. ISBN 9781317244653. OCLC 945874284.

[7] "Fujairah Freezone".

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]