ადამიანის უფლებები ინდონეზიაში
ინდონეზიაში ადამიანის უფლებები — განსაზღვრული 1945 წლის კონსტიტუციით (UUD, 1945) და მასში მოქმედი კანონებით. რამდენიმე უფლება გარანტირებულია, განსაკუთრებით რეფორმის შემდეგ საკონსტიტუციო ცვლილებების შედეგად. კანონისა და ადამიანის უფლებათა სამინისტროს მინისტრთა კაბინეტში განიხილავენ ადამიანის უფლებების საკითხებს. ხოლო, ადამიანის უფლებათა ეროვნული კომისია (Komnas HAM), რომელიც 1993 წელს შეიქმნა, სუჰარტოს ახალი წესრიგის ადმინისტრაციაში, არის ქვეყნის ადამიანის უფლებათა ეროვნული ინსტიტუტი.
ინდონეზიის მთავრობის ქმედებები იწვევს ადამიანის უფლებების დამცველების შეშფოთებას.
Amnesty International– ის, Human Rights Watch– ისა და შეერთებული შტატების სახელმწიფო დეპარტამენტის მოხსენებებში ხაზგასმულია ადამიანის უფლებების ყველაზე გავრცელებული საკითხები ინდონეზიაში, კერძოდ, სიტუაცია დასავლეთ ახალი გვინეის რეგიონში, რელიგიური, გენდერული და სექსუალური უმცირესობების მკურნალობა, სექსუალური და რეპროდუქციული უფლებები, ქალთა, ბავშვთა, ლგბტ და სპეციალური საჭიროების მქონე ადამიანთა უფლებები, გამოხატვისა და გაერთიანების თავისუფლება. [1] [2] [3]
ძალის გამოყენება და დაუსჯელობა რედაქტირება
ინდონეზიის ეროვნულმა პოლიციამ (Polri) გამოიყენა ზედმეტი და გადაჭარბებული ძალა დემონსტრანტებისა და მომიტინგეების მიმართ, განსაკუთრებით მიწის დავის შემთხვევებთან დაკავშირებით. იმ იშვიათ შემთხვევებში, როდესაც მიმდინარეობდა გამოძიება, მცირე პროგრესს მიაღწიეს დამნაშავეების წინაშე სამართალში.
Amnesty International იუწყება, რომ ბოლო ათწლეულის განმავლობაში მნიშვნელოვანი ნაბიჯები გადაიდგა Polri–ს რეფორმირებისთვის. მთავრობამ განახორციელა საკანონმდებლო და სტრუქტურული რეფორმები დანაშაულის პრევენციისა და გამოვლენის, საზოგადოებრივი წესრიგის დაცვისა და კანონის უზენაესობის ხელშესაწყობად მათი ეფექტურობის გასამყარებლად. პოლიციამ ასევე შემოიღო შინაგანაწესი იმის უზრუნველსაყოფად, რომ დაცული იყოს ადამიანის უფლებათა საერთაშორისო სტანდარტები საპოლიციო ოპერაციების დროს. მიუხედავად ამ პოზიტიური ნაბიჯებისა, პოლიციის მიერ ჩადენილი დარღვევის შესახებ სანდო ცნობები კვლავ ვრცელდება, პოლიცია ჩვეულებრივ იყენებს ზედმეტ და გადაჭარბებულ ძალას და ცეცხლსასროლ იარაღს მშვიდობიანი საპროტესტო აქციების ჩასახშობად. პოლიცია მონაწილეობდა მასობრივ დემონსტრაციებში, მიწის მფლობელობასთან დაკავშირებულ კამათში ან თუნდაც ჩვეულებრივ დაპატიმრებებში ადამიანების ცემაში, სროლებსა და მკვლელობაში.
2020 წლის 29 აგვისტოს ინდონეზიის პოლიციამ იძულებით დაარბია ჯაკარტაში 56 კაციანი პირადი შეკრება, დააკავა ცხრა კაცი და დაადანაშაულა „უხამსი ქმედებების ხელშეწყობაში", რითაც დაჩაგრა ლგბტ საზოგადოება. ბრალდება არღვევდა პირადი ცხოვრების, შეკრებისა და კანონის წინაშე თანაბარი დაცვის უფლებას და ხაზს უსვამდა ქვეყანაში ლესბოსელი, გეი, ბისექსუალი და ტრანსგენდერი (ლგბტ) ადამიანების უფლებების საფრთხეს. [4]
დისკრიმინაცია რედაქტირება
რელიგიის თავისუფლება ინდონეზიაში მხოლოდ ექვსი ძირითადი რელიგიური დაჯგუფების, ბუდიზმის, კათოლიციზმის, კონფუციანიზმის, ინდუიზმის, ისლამისა და პროტესტანტიზმის მიმდევრებს ეხება. ამ ექვსი რელიგიური დაჯგუფებიდან რომელიმეს შეურაცხყოფა შეიძლება დაისაჯოს 5 წლით თავისუფლების აღკვეთით და კიდევ ექვსი წლით თავისუფლების აღკვეთით, თუ ეს ქმედება მოხდება ინტერნეტით . [5] ინდონეზიის სისხლის სამართლის კოდექსი კრძალავს ღვთისგმობას . [6] [7]
სასიკვდილო განაჩენი რედაქტირება
ინდონეზიაში სიკვდილით დასჯის გაგრძელებამ და ხშირად კორუმპირებულმა სასამართლომ და სამხედრო პოლიტიკურმა ჩხუბმა გამოიწვია ადამიანის უფლებათა დაცვის პრობლემა რამდენიმე ჯგუფთან.
მუშაობა სახლში რედაქტირება
ქალები და გოგონები ეკონომიკური ექსპლუატაციისა და ფიზიკური, ფსიქოლოგიური და სექსუალური ძალადობის რისკის ქვეშ დგანან, რადგან ისინი მთავარ საშინაო მუშაკებს წარმოადგენენ. [8]
სექსუალური და რეპროდუქციული უფლებები რედაქტირება
ქალებსა და გოგონებს, განსაკუთრებით ღარიბ და მარგინალურ თემებში მყოფებს, ხელი შეუშალეს სექსუალური და რეპროდუქციული უფლებების სრულად გამოყენებაში . ცნობილ პრობლემებს შორის არის ქალის სასქესო ორგანოს დასახიჩრება და ადრეული ქორწინება.
გამოხატვის თავისუფლება რედაქტირება
შეშფოთება გამოიწვია ჯოკო ვიდოდოს ადმინისტრაციის პირველი ვადის განმავლობაში განხორციელებულ ქმედებებმა გამოხატვის თავისუფლების შესამცირებლად, რასაც მოწმობს მრავალი ადამიანის დაპატიმრება მათი სოციალური ქსელის საქმიანობის გამო, რომელიც განიხილება როგორც პრეზიდენტის „შეურაცხყოფა“.
რესურსები ინტერნეტში რედაქტირება
- Indonesian Ministry of Law and Human Rights website
- National Commission on Human Rights (Komnas HAM) website
- Freedom of expression in Indonesia - IFEX
- The US Indonesia Society
- AHRC Urgent Appeals translated into Indonesian as well as legislations regarding human right issues in Indonesia
- Tapol - a UK based NGO focusing on human rights issues in Indonesia
სქოლიო რედაქტირება
- ↑ Indonesia 2017/2018. Amnesty International. ციტირების თარიღი: 11 November 2019.
- ↑ Indonesia. Human Rights Watch. ციტირების თარიღი: 11 November 2019.
- ↑ Indonesia. U.S. Department of State. ციტირების თარიღი: 11 November 2019.
- ↑ Indonesia: Investigate Police Raid on 'Gay Party'. ციტირების თარიღი: 7 September 2020.
- ↑ Indonesia's atheists face battle for religious freedom. ციტირების თარიღი: 3 February 2018.
- ↑ Annual Report of the United States Commission on International Religious Freedom May 2009. United States Commission on International Religious Freedom. დაარქივებულია ორიგინალიდან — 2009-05-08. ციტირების თარიღი: 2009-06-24.
- ↑ Ruling against blasphemy unconstitutional. The Jakarta Post. ციტირების თარიღი: 2009-06-20.
- ↑ Indonesia. Annual report 2012. Amnesty International. დაარქივებულია ორიგინალიდან — 28 მაისი 2012. ციტირების თარიღი: 25 July 2012.