ჰელენ რედი
ჰელენ მაქსინ რედი (ინგლ. Helen Reddy; 25 ოქტომბერი 1941. ლოს-ანჯელესი, კალიფორნია, აშშ - 29 სექტემბერი, 2020) ავსტრალიელ-ამერიკელი მომღერალი, კომპოზიტორი, ავტორი, მსახიობი და აქტივისტი.
| ჰელენ რედი | |
|---|---|
 | |
| დაბადების თარიღი |
25 ოქტომბერი, 1941 ლოს-ანჯელესი, კალიფორნია, აშშ |
| გარდაცვალების თარიღი | 29 სექტემბერი, 2020 |
| საქმიანობა | მსახიობი, მომღერალი |
| აქტიური | 1966 – 2002, 2011 – 2017 |
| მეუღლე(ები) |
|
| შვილ(ებ)ი | 2 |
კარიერა
რედაქტირებავიქტორიაში, მელბურნში, შოუ-ბიზნესის ოჯახში დაბადებულმა რედიმ კარიერა ოთხი წლის ასაკში დაიწყო. იგი მღეროდა რადიოსა და ტელევიზიაში და გაიმარჯვა ტალანტების კონკურსში სატელევიზიო პროგრამა Bandstand - ში 1966 წელს; მისი პრიზი იყო ნიუ-იორკის ბილეთი და აუდიტორია, რომელიც წარუმატებელი აღმოჩნდა. მან გააგრძელა სიმღერის საერთაშორისო კარიერა ჩიკაგოში, შემდეგ კი ლოს-ანჯელესში გადასვლით, სადაც შედგა მისი სადებიუტო სინგლები "One Way Ticket" და "I Believe in Music" შესაბამისად 1968 და 1970 წლებში. "I Don't Know How to Love Him"-მა კი კანადური ჟურნალის RPM-ის პოპ-ჩარტში მერვე ადგილი დაიკავა. მან ხელი მოაწერა კონტრაქტს Capitol Records– თან ერთი წლის შემდეგ.[1]
1970-იანი წლების განმავლობაში რედიმ საერთაშორისო წარმატება მოიპოვა, განსაკუთრებით შეერთებულ შტატებში, სადაც მან Billboard Hot 100 – ის ტოპ 40 – ში მოათავსა 15 სინგლი. ექვსმა კი ტოპ 10 – ს მიაღწია, ხოლო სამმა მიაღწია პირველ ადგილს, მათ შორის იყო მისი ჰიტი "I Am Woman".[2] მან Billboard Adult Contemporary chart- ზე 25 სიმღერა დადო; მათგან 15 მოწინავე 10-ეულში შევიდა და რვამ მიაღწია ნომერ პირველ ადგილს. 1974 წელს, American Music Awards- ის ინაუგურაციაზე, მან მოიგო Favorite Pop/Rock Female Artist-ის ჯილდო. ტელევიზიით, ის იყო პირველი ავსტრალიელი, ვინც ამერიკულ ქსელში ყოველკვირეულად ერთსაათიანი მრავალფეროვან შოუს მართავდა, რომლებიც 40-ზე მეტ ქვეყანაში ნახეს.
1980 – იანი და 90 – იანი წლებიდან, მისი სინგლი "I Can't Say Goodbye to You" იყო ბოლო მისი სიმღერებიდან, რომლებიც ჩარტებში მოხვდნენ აშშ – ში. ამ დროს რედი მოქმედებდა მიუზიკლებში და ჩაწერა ალბომები, როგორიცაა Center Stage, სანამ გადადგებოდა ცოცხალი შესრულებიდან 2002 წელს. ის დაბრუნდა ავსტრალიის უნივერსიტეტში მიიღო ხარისხი, მოიპოვა კლინიკური ჰიპნოთერაპიის სპეციალისტის საბუთი და გახდა სამოტივაციო სპიკერი. 2011 წელს, ლამონდის დაბადების დღისთვის, თავის ნახევარ დასთან, ტონი ლამონდთან ერთად, "Breezin 'With Breeze" სიმღერის შემდეგ, რედიმ გადაწყვიტა დაბრუნებოდა ცოცხალ შესრულებას.[3]
.JPG)
რედის სიმღერამ "მე ქალი ვარ" მნიშვნელოვანი როლი ითამაშა პოპ კულტურაში და გახდა მეორე ტალღის ფემინიზმის ჰიმნი. იგი ცნობილი გახდა, როგორც "ფემინისტური პოსტერ გოგონა" ან "ფემინისტური ხატი". 2011 წელს ბილბორდმა ის ყველა დროის 28 – ე სრდასრულ თანამედროვე არტისტად დაასახელა. 2013 წელს Chicago Tribune- მა მას უწოდა "70-იანი წლების პოპის დედოფალი".[4]
პირადი ცხოვრება
რედაქტირებარედი ამერიკის ნატურალიზებული მოქალაქე გახდა 1974 წელს. მან ცერემონიის შემდეგ თქვა: ”ვგრძნობ, რომ მინდა ფინჯანი ჩაი და კარგი ტირილი”. მან განაახლა ავსტრალიის მოქალაქეობა მას შემდეგ, რაც ხელმისაწვდომი გახდა ამერიკა – ავსტრალიის ორმაგი მოქალაქეობა.[5]
რედი აქტიური იყო საზოგადოებრივ საქმეებში:
1970-იან წლებში მან ხელი შეუწყო მილიონობით დოლარის შეგროვებას დემოკრატიული პოლიტიკური კანდიდატებისთვის.
1977 წლის ივლისში კალიფორნიის გუბერნატორმა ჯერი ბრაუნმა დანიშნა რედი ცხრა კაციან კომისიაში, რომელიც კალიფორნიის პარკებისა და დასვენების დეპარტამენტს ხელმძღვანელობდა. მისი კანდიდატურა ერთხმად იქნა დამტკიცებული. იგი კომისიაში მსახურობდა 1980 წლამდე.[6]
20 წლის ასაკში ელენე დაქორწინდა კენეტ კლოდ უიატზე, უფროსი მუსიკოსი და ოჯახის მეგობარი. წყვილი დაშორდა ქალიშვილის, ტრასის დაბადებიდან ცოტა ხნის შემდეგ.
1968 წელს იგი დაქორწინდა ბრონქსის მკვიდრ ჯეფ ვალდზე. მან ვალდზე დაქორწინებამდე მიიღო იუდაიზმი,[7] რედის მასთან შეეძინა ვაჟი, ჯორდანი, დაბადებული 1972 წელს.
1975 წელს People-თან ინტერვიუში რედიმ აღიარა, რომ მისი ურთიერთობა მაშინდელ მეუღლესთან და მენეჯერთან უოლდთან არასტაბილური იყო, წყვილი ხშირად კამათობდა, მაგრამ მას წარმატების ვალი ემართა(ის მაშინ იყო მსოფლიოში ყველაზე გაყიდვადი ქალი ვოკალისტი ზედიზედ ორი წელი) უოლდთან: "ის ყველაფერს მართავს. ბუნებრივია, როდესაც შესრულების მომენტი დადგება, მე უნდა მივაწოდო - მაგრამ ყველაფერი დანარჩენი თვითონ ის არის. ეს ჩემი კარიერა არ არის; ეს ჩვენი კარიერაა."
1981 წლის 2 იანვრისთვის რედი და უოლდი დაშორდნენ და უოლდი ბევერლი ჰილსის სამკურნალო დაწესებულებაში გადავიდა კოკაინზე რვაწლიანი დამოკიდებულების დასაძლევად, 100,000 აშშ დოლარი წელიწადში. შემდგომში რედიმ შეიტანა განცხადება განქორწინების შესახებ, მაგრამ მისი შეტანიდან მეორე დღესვე მოხსნა თხოვნა, რომელშიც ნათქვამი იყო: ”13 წლის ქორწინების შემდეგ, ერთი თვის განშორება გადაწყვეტილების მისაღებად ძალიან მოკლეა.” 1982 წელს რედიმ განაგრძო ნივთიერებათა ბოროტად გამოყენება, რედი კვლავ დაშორდა მას და დაიწყო განქორწინების პროცედურ. ისინი შეთანხმდნენ, რომ შვილზე მეურვეობა გაენაწილებინათ, მაგრამ მოგვიანებით სასამართლოს ბრძოლაში ჩაერთვნენ, რადგან ორივემ მოითხოვა ბავშვის მხოლოდ მასთან გაზრდა.
1983 წლის ივნისში ჰელენმა იქორწინა მილტონ რუთზე, თავის ჯგუფში დრამერზე; წყვილი 1995 წელს დაშორდა.[8]
ლიტერატურა
რედაქტირება- The Woman I Am - by Helen Reddy - amazon.com / წიგნების კოლექცია
რესურსები ინტერნეტში
რედაქტირება
სქოლიო
რედაქტირება- ↑ "RPM Top 100 Singles" (PDF). 4 July 1971.
- ↑ "'I am Woman' on australianscreen online" Aso.gov.au. Retrieved 3 March 2011.
- ↑ "The Official Helen Reddy Website" 17 July 2007. Archived from the original on 17 July 2007.
- ↑ "Helen Reddy ready to roar again" დაარქივებული 2015-04-02 საიტზე Wayback Machine. Chicago Tribune. Retrieved 20 March 2015.
- ↑ "Helen Reddy, 'I Am Woman' Singer, Dies at 78" / Variety. Retrieved 30 September 2020.
- ↑ "Feminist and activist, Helen Reddy is still singing 'I Am Woman'" The Dallas Morning News. Archived from the original on 30 September 2020. Retrieved 29 September 2020 – via Chicago Tribune.
- ↑ "People in the News" – "Although Helen Reddy is Jewish, she has just released an album titled 'The Best Christmas Ever.' When an Internet interviewer cocked an eyebrow, Reddy said she had stuck to her religious beliefs by making sure that no song mentioned Jesus."
- ↑ "Helen Reddy, Singer Behind 'I Am Woman,' Dies at 78" The New York Times. 29 September 2020. Retrieved 29 September 2020.