ყაზანის ხიდი (რუს. Казанский мост) — საფეხმავლო და საავტომობილო ხიდი სანქტ-პეტერბურგში გრიბოედოვის არხზე, ქალაქის ცენტრალურ რაიონში. აკავშირებს ყაზანისა და სპასკის კუნძულებს. ხიდის სიგრძეა - 18,8 მეტრი, სიგანე - 95,5 მ. ხიდი არის ქალაქში სიგანით ყველაზე დიდ ხიდებს შორის მესამე ლურჯი ხიდისა (97,3 მ) და აფთიაქართა ხიდის (96 მ) შემდეგ.

ყაზანის ხიდი
Казанский мост
კოორდინატები 59°56′07″N 30°19′35″E / 59.935294° ჩ. გ. 30.326372° ა. გ. / 59.935294; 30.326372
მდებარეობა სანქტ-პეტერბურგი
ტიპი საფეხმავლო, სავტომობილო
სიგრძე 18,8 მ
სიგანე 95,5 მ
გახსნის თარიღი 1716
რუსეთის გერბი რუსეთის კულტურული მემკვიდრეობის ძეგლი № 7810694004

მდებარეობა რედაქტირება

მდებარეობს ნევის პროსპექტის გადაკვეთაზე. ხიდთან ახლოს მდებარეობს ყაზანის საკათედრო ტაძარი და წიგნის სახლი.

დინების ზემოთ მდებარეობს იტალიური ხიდი, ქვემოთ კი — ბანკის ხიდი.

უახლოესი მეტროსადგურებია „ნევის პროსპექტი“ (სადგურის გასასვლელი გრიბოედოვის არხისაკენ).

სახელწოდება რედაქტირება

ამ ადგილზე მდებარე ხიდს ერქვა შობის ხიდი, 1783 წლიდან ეწოდება ყაზანის ხიდი, ახლოს მდებარე ყაზანის ტაძრის გამო. 1923 წლიდან 1944 წლამდე ეწოდებოდა პლეხანოვის ხიდი.

ისტორია რედაქტირება

ამჟამად არსებული ხიდი ააშენეს 1765-1766 წლებში აქ 1716 წლიდან მდებარე შობის ხიდის ადგილზე. ახალი ხიდის პროექტის ავტორები იყვნენ ინჟინრები ვ. ი. ნაზიმოვი და ილარიონ გოლნიშჩევ-კუტუზოვი. შობის ხიდი დაანგრიეს არხის სანაპიროს გრანიტით მოპირკეთების დროს. 1805-1806წლებში ხიდის გაფართოებისას (არქიტექტორი ლუიჯი რუსკა) მოანგრიეს ბრილინტის მორთულობა, კიბიანი საფეხურბი, ჩუგუნის მოაჯირები შეცვალეს გრანიტის პარაპეტებით.

1999-2002 წლების სამუშაოების დროს კამარა შეარემონტეს 53 მეტრის სიგანეზე.

ლიტერატურა რედაქტირება

  • Бунин М. С. Мосты Ленинграда. Очерки истории и архитектуры мостов Петербурга — Петрограда — Ленинграда. — Л.: Стройиздат, 1986. — 280 с.
  • Горбачевич К. С., Хабло Е. П. Почему так названы? О происхождении названий улиц, площадей, островов, рек и мостов Санкт-Петербурга. — 4-е изд., перераб. — СПб.: Норинт, 1996. — С. 99. — 359 с. — ISBN 5-7711-0002-1.
  • Новиков Ю. В. Мосты и набережные Ленинграда / Сост. П. П. Степнов. — Л.: Лениздат, 1991. — 320 с.
  • Тумилович Е. В., Алтунин С. Е. Мосты и набережные Ленинграда. Альбом. — М.: Издательство Министерства Коммунального Хозяйства РСФСР, 1963. — 298 с.

რესურსები ინტერნეტში რედაქტირება