ქალაქ-თანამგზავრი

ქალაქ-თანამგზავრი — ქალაქი ან დაბა, რომელიც ვითარდება უფრო დიდი ქალაქის (მიზიდვის ცენტრი) ახლოს და არსებითად განიცდის მისი საწარმოო-სამეურნეო და კულტურულ-საყოფაცხოვრებო პროცესების ზემოქმედებას. ქალაქ-თანამგზავრი არ ამჟღავნებს ტენდენციას, შეუერთდეს ცენტრალურ ქალაქს. ქალაქ-თანამგზავრის შექმნას საფუძვლად უდევს ქალაქის მახლობლად სამრეწველო საწარმოების, სამეცნიერო-კვლევითი დაწესებულებების, უმაღლესი სასწავლებლებისა და სხვათა განლაგება. ქალაქ-თანამგზავრის მთავარი დანიშნულებაა დიდი ქალაქების განტვირთვა ჭარბი მოსახლეობისა და მრეწველობის ზედმეტი კონცენტრაციისგან.

ნაირსახეობა

არსებობს სხვადასხვა ტიპის ქალაქ-თანამგზავრები:

• საცხოვრებელი - „საძილე ქალაქი“, ჩვეულებრივად, ტრადიციულ კაპიტალისტურ ქვეყნებში;
• სამრეწველო-სატრანსპორტო;
• სამეცნიერო-საკურორტო და სხვა.

საქართველო

საქართველოში საბჭოთა პერიოდში ერთი ქალაქ-თანამგზავრი იყო — რუსთავი, რომელსაც სხვა დანიშნულებასთან ერთად თბილისის განტვირთვაც ევალებოდა.

ლიტერატურა

• ნეიძე ვ., ქართული საბჭოთა ენციკლოპედია, ტ. 10, თბ., 1986. — გვ. 445.