უმბერტო დ.
უმბერტო დ. (იტალ. Umberto D.) — ვიტორიო დე სიკას 1952 წლის ფილმი, რომლითაც დასრულდა კინოში იტალიური ნეორეალიზმის ეპოქა. ჩეზარე ძავატინი წარდგენილი იყო ოსკარის ნომინაციაში საუკეთესო ორიგინალური სცენარისთვის. უმბერტო დ. ინგმარ ბერგმანის ფავორიტი ფილმი იყო.[1]
| „უმბერტო დ.“ | |
|---|---|
 | |
| ჟანრი | იტალიური ნეორეალიზმი |
| დამდგმელი რეჟისორი | ვიტორიო დე სიკა |
| პროდიუსერი |
ჯუზეპე ამატო, ვიტორიო დე სიკა, ანჯელო რიზოლი |
| სცენარის ავტორი | ჩეზარე ძავატინი |
| როლებში |
კარლო ბატისტი, ლინა ჯენარი |
| კომპოზიტორი | ალესანდრო კიკონინი |
| მონტაჟი | ერლანდო და რომა |
| გამოსვლის თარიღი | 20 იანვარი, 1952 |
| ხანგრძლივობა | 89 წუთი |
| ქვეყანა | იტალია |
| ენა | იტალიური |
რესურსები ინტერნეტში
რედაქტირება- „Umberto D.“ — Allmovie-ზე
- Peter Becker, Criterion collection
- Stuart Klawans, Criterion Collection დაარქივებული 2008-06-18 საიტზე Wayback Machine.
სქოლიო
რედაქტირება- ↑ ბერგმანი საყვარელი ფილმების შესახებ. Ingmar Bergman Face to Face. Ingmar Bergman Foundation. დაარქივებულია ორიგინალიდან — 2011-07-21. ციტირების თარიღი: 13 სექტემბერი, 2011.