'''ალილო''', - [[ქართული]] საწესო [[სიმღერა]]. სრულდებოდა [[შობა|შობის]] წინა [[ღამე]]ს. შეიკრიბებოდა რამდენიმე [[კაცი]] (სულ მცირე 3, რადგან სიმღერა სამხმიანია), ჩამოუვლიდა ყოველ [[ოჯახი|ოჯახს]] და სიმღერით [[დღესასწაული|დღესასწაულს]] მიულოცავდა. [[მასპინძელი]] მომღერლებს სანოვაგით ასაჩუქრებდა (აუცილებლად უნდა გაეტანებინათ კვერცხი - სიცოცხლისა და ნაყოფიერების სიმბოლო). ალილოს ტექსტებში („ოცდახუთსა''"ოცდახუთსა დეკემბერსა“დეკემბერსა", „ჩიტი"ჩიტი ღობეზე შემოჯდა“შემოჯდა", „წისქვილს"წისქვილს პური დავარიგე“დავარიგე"'' და სხვასხვ.) გამოთქმული იყო ჯანმრთელობის, ბედნიერებისა და ბარაქიანობის სურვილი.
ალილო მთელ საქართველოში იყო გავრცელებული და ყველა კუთხეში თავისებურად ასრულებდნენ. სიმღერას [[წარმართობა|წარმართული]] ჰანგი უდევს საფუძვლად. „ალილო“"ალილო", როგორც ჩანს, მოგვიანებით დაერქვა ([[ალილუია|ალილუიასგან]]). ვარაუდობენ, რომ საშობაო და სააღდგომო სიმღერების საერთო სახელწოდება უნდა ყოფილიყო [[ჭონა]].
