გოჰარ გასპარიანი: განსხვავება გადახედვებს შორის

განათლება მიიღო კაიროში. 1948 წლიდან ცხოვრობს ერევანში. 1949 წლიდან [[ერევნის ოპერისა და ბალეტის აკადემიური თეატრი]]ს სოლისტია. ნატიფი გემოვნებით ასრულებს განსხვავებული სტილის პარტიებს, რომელთაგან აღსანიშნავია: ანუში, შუშანი (ტიგრანიანის[[არმენ ტიგრანიანი]]ს „ანუში“, „დავით-ბეგი“), გოჰარი (სტეფანიანის „გმირი ქალი“, [[სსრკ სახელმწიფო პრემია]], 1951), ლუჩია (დონიცეტის[[გაეტანო დონიცეტი]]ს „ლუჩია დი ლამერმური“), ლაკმე (დელიბის[[ლეო დელიბი]]ს „ლაკმე“), ვიოლეტა და დეზდემონა (ვერდის[[ჯუზეპე ვერდი]]ს „ტრავიატა“, „ოტელო“), როზინა (როსინის[[ჯოაკინო როსინი]]ს „სევილიელი დალაქი“) და სხვა. გოჰარ გასპარიანისაკონცერტოგასპარიანი საკონცერტო მომღერალიც არის, გასტროლებით აქვს მოვლილი მრავალი ქვეყანა. სსრკ [[სსრკ-ის VII მოწვევის უმაღლესი საბჭოს დეპუტატი|VII]]-[[სსრკ-ის VIII მოწვევის უმაღლესი საბჭოს დეპუტატი|VIII]] მოწვევების უმაღლესი საბჭოს დეპუტატი. სომხეთის სახელმწიფო პრემია (1964).