ნოე ჟორდანია: განსხვავება გადახედვებს შორის

ჟორდანია იყო XX სუკუნის დასაწყისის საქართველოს ყველაზე გამორჩეული და ფართო მასებში პოპულარული პოლიტიკოსი.{{sfn-2|ნოე ჟორდანია — 150|2018|გვ=7}} [[აგიტპროპი|საბჭოთა პროპაგანდა]] არსებობის განმავლობაში ცდილობდა მოეხდინა საქართველოს დემოკრატიული რესპუბლიკისა და მისი პოლიტიკური ლიდერების, განსაკუთრებით კი - ნოე ჟორდანიას, დისკრედიტაციადისკრედიტაციას.{{sfn-2|ნოე ჟორდანია — 150|2018|გვ=7}}

ჟორდანია დაიბადა [[გურია]]ში, ღარიბი აზნაურის ოჯახში. განათლება მიიღო [[თბილისის სასულიერო სემინარია]]სა და ვარშავის ვეტერინარულ ინსტიტუტში. 1890-იანი წლებიდან ჩაერთო სოციალ-დემოკრატიულ მოძრაობაში და თანდათან გახდა [[მესამე დასი]]ს სახელით ცნობილი ჯგუფის ლიდერი. პოლიტიკური საქმიანობის გამო რამდენჯერმე იყო დაპატიმრებული. 1893-1897 წლებში იმოგზაურა ევროპაში. სამშობლოში დაბრუნების შემდეგ სათავეში ჩაუდგა ჟურნალ „[[კვალი (გაზეთი)|კვალს]]“. 1903 წელს ჟორდანია აირჩიეს [[რსდმპ|რუსეთის სოციალ-დემოკრატიული მუშათა პარტიის]] კავკასიის ბიუროს წევრად. დაჟორდანია დაესწრო რსდმპ-ის მე-2 კონგრესს, 1905 წლისთვის ის უკვე იყო ქართველი სოციალ-დემოკრატების აღიარებული ლიდერი.

ჟორდანია ასევე იყო რუსეთის იმპერიის სახელმწიფო საბჭოს არჩეული წევრი ტფილისის გუბერნიიდან. 1905-1907 წლებში აქტიურად უპირისპირდებოდა [[ბოლშევიკები|ბოლშევიკებს]]. [[პირველი მსოფლიო ომი]]ს დროს ჟორდანია დადგა სამშობლოს დაცვის ეროვნულ პოზიციებზე. 1917 წლის [[ოქტომბრის რევოლუცია|ოქტომბრის რევოლუციის]] შემდეგ ის არჩეულ იქნააირჩიეს [[საქართველოს ეროვნული საბჭო]]ს თავმჯდომარედ და უმნიშვნელოვანესი როლი შეიტანა 1918 წელს [[საქართველოს დამოუკიდებლობის აქტი|საქართველოს დამოუკიდებლობის]] გამოცხადებასა და შემდგომში დემოკრატიული რესპუბლიკის მშენებლობაში.

რესპუბლიკას ისჟორდანია სათავეში ჩაუდგა 1918 წლის ივლისიდან და გაატარა მიწის, სოციალური, საკანონმდებლო და სხვა რეფორმები, ზღუდავდა ბოლშევიკების იატაკქვეშა მუშაობას. ჟორდანიას მთავრობის საგარეო პოლიტიკის შედეგად საქართველოს დემოკრატიულმა რესპუბლიკამ მოიპოვა სართაშორისო აღიარება. 1921 წელს [[რსფსრ|საბჭოთა რუსეთის]] მიერ [[რუსეთ-საქართველოს ომი (1921)|საქართველოს ოკუპაციის]] შემდეგ ჟორდანიამ უარი თქვა კაპიტულაციაზე და მთავრობის სხვა წევრებთან ერთად ემიგრაციაში წავიდა პარიზში, სადაც ხელმძღვანელობდა ემიგრირებულ მთავრობას 1933 წლამდე და აგრძელებდა საქართველოს დამოუკიდებლობისთვის ბრძოლას გარდაცვალებამდე.<ref>{{cite web |url=http://www.georgianbiography.com/bios/z/zhordania.htm |title=ნოე ჟორდანია |accessdate= 2021-01-26 |author=''მიქაბერიძე ალ.'' |date=|work=georgianbiography.com |publisher= |archiveurl=https://web.archive.org/web/20120119032310/http://www.georgianbiography.com/bios/z/zhordania.htm |archivedate=19 იანვარი 2012}}</ref>