ძველი ქართული წარმართული კალენდარი: განსხვავება გადახედვებს შორის
| [შემოწმებული ვერსია] | [შემოწმებული ვერსია] |
შიგთავსი ამოიშალა შიგთავსი დაემატა
No edit summary |
No edit summary |
||
ხაზი 17:
ძველ ირანში, ეგვიპტეში, სომხეთსა და კაპადოკიაში, მიღებული იყო მოძრავი წელიწადი ({{lang-la|annus vagus}}), მუდამ და ყოველთვის 365-დღიანი. ეჭვგარეშეა რომ საქართველოშიც აღნიშნული მზის წელიწადი გამოიყენებოდა. მზის წელიწადი შედგებოდა თორმეტი 30 დღიანი თვისაგან. წლის ბოლოს მეთორმეტე თვის დასასრულსა და პირველი თვის დასაწყისამდე უმატებდნენ 5 დღეს, რომელთაც [[ეპაგომენი|ეპაგომენები]] ეწოდებოდა. მზის მოძრავი წელიწადი, იულისუსის კალენდრისაგან განსხვავებით, ყოველ ოთხ წელიწადში ერთდღიან სხვაობას იძლეოდა. ამას ის უხერხულობა სდევდა თან, რომ ესა თუ ის, ვთქვათ, დღესასწაული ან სახსოვარი ფაქტი თუ მოვლენა ერთხელ რომ გაზაფხულზე მოვიდოდა, გარკვეული პერიოდის შემდეგ ზაფხულში, შემოდგომასა თუ ზამთარში მოხვდებოდა. ეს უხერხულობა სხვადასხვა ქვეყანაში სხვადასხვა დროს შეიგრძნეს და სხვადასხვანაირად გამოასწორეს.
ძველ ირანში გადაწყვეტილი იყო, რომ ყოველი 120 წლის შემდეგ ჩაემატებინათ ერთი 30 დღიანი თვე, ასე რომ ასეთ წელიწადში იქნებოდა არა 12 არამედ 13 თვე. აღნიშნული
სხვებმა აღნიშნული უხერხულობა ყოველწლიურად ეპოგომენის ცვლილებით გამოასწორეს მსგავსად იულიუსის კალენდრისა, სახელდობრ, ყოველ მეოთხე წელს ხუთდღიან ეპოგომენებს მეექვსე დღეს უმატებენ, თვეები კი ისევ 30 დღიანი რჩებოდა. მაგალითად, ჩვ. წ. 238 წლის 2 დეკემბერს ეგვიპტის ქურუმები ადგენენ ეგრეთ წოდებულ „[[კანოპის დეკრეტი|კანოპის დეკრეტს]]“:
| |||