ადრეული ისლანდიელები: განსხვავება გადახედვებს შორის

[შეუმოწმებელი ვერსია][შეუმოწმებელი ვერსია]
შიგთავსი ამოიშალა შიგთავსი დაემატა
No edit summary
No edit summary
ხაზი 48:
[[მემკვიდრეობა]] გადაეცემოდა ოჯახით, კანონიერი ქორწინებებიდან. მამრობით შთამომავალს პირდაპირი უფლებები ჰქონდა საოჯახო ქონებაზე, ხოლო ქალს შეეძლო თავისი ძმების გარეშე მიეღო მემკვიდრეობა.
 
[[დომინანტი]] კლასი [[ევროპა]]ში აწყობდა (აშენებდა) [[არისტოკრატია|არისტოკრატულ]] [[სოციალური იდენტობა|სოციალურ იდენტობას]], არამხოლოდარა მხოლოდ თავიანთი კულტურის შექმნით, არამედ ასევე სესხულობდნენ ჩვეულებებით, რომლებიც უმეტესად დაკავშირებული იყო დიდებულებასთან. ერთ-ერთი ჩვეულების მაგალითი იყო თუ როგორ გაუყო თავისი ქონება Þórðr Sturluson-მა მის შვილებს სასიკვდილო სარეცელზე(სიკვდილის წინა წუთებში). იგი იწყებს მხოლოდ თავის ლეგიტიმური შვილისთვის მიმართვით და ამბობს, რომ იგი არის მისი მემკვიდრე, ეს კი მიზეზია იმისა თუ რატომ ხდება იგი მთელი ქონების მეპატრონე. როგორც კარგი [[ვაჟი]], Böðvar-ი ეუბნება მამას, რომ იგი ისე უნდა მოიქცეს, როგორც თვლის სწორად. Þórðr შემდგომ აძლევს ქონების საუკეთესო ნაწილს და ყველა მის [[პოლიტიკა|პოლიტიკურ]] ძალაუფლებას Böðvar-ს, მაგრამ ტოვებს მის არა-ლეგიტიმურ შვილებს ქონების გარეშე. ეს განსაკუთრებით განსხვავებული გზაა ადამიანის საკუთრების განაწილების და გამოწვეულია ისლანდიის მოსახლეობის ცვლილებებით იმ დროისთვის და ამის მათ მემკვიდრეობით კანონებზე გავლენით.
 
ისლანდიელებს ახალი კანონები მისცა ნორვეგიის მეფემ 1262 წლის შემდეგ და Grágás-ი არის მთავარი ცოდნის წყარო თანამეგობრობის ადრეული კანონებისა. Grágás-ი სავარაუდოდ ძალიან ფრთხილად გამოიყენებოდა რადგან ის არ არის კანონების კრებული ჩვეულებრივი გაგებით, მაგრამ უფრო კანონების [[კოლექცია]] რომელიც შეიძლება ყოფილიყო ან არ ყოფილიყო ძალაში, და სავარაუდოდ ყველა ერთდროულად არც იქნებოდა. XIII საუკუნის პირველ ათწლეულში თანამეგობრობის კანონები განიცდიდნენ მასიურ ცვლილებებს, იქიდან გამომდინარე რომ პოლიტიკური სისტემა იცვლებოდა ძალაუფლების ნაკლები ადამიანის ხელში გადაცემით. ამ დროს ასევე შესაძლებელია, რომ ყოფილიყო მნიშვნელოვანი დისტანცია არსებულ კანონებსა და იმას შორის, თუ სინამდვილეში რა იყო სწორი და არასწორი, მას შემდეგ, რაც ისლანდიელები, განსაკუთრებით კი მმართველი კლასი, გახდა ფასეულობებით ასიმილირებული ევროპის სხვა [[კლასიციზმი|სამეფო კლასებისგან]] და არისტოკრატებისგან ნორვეგიული [[სასამართლო]]თი.
ხაზი 102:
 
== კონფლიქტი ==
მიუხედავად ისლანდიის ჩრდილოა-ტლანტიკური იზოლირებულობისა, მას მაინც ჰქონდა არამხოლოდარა მხოლოდ შიდა, არამედ გარე კონფლიქტებიც. ადრეული ისლანდიელები ძალაუნებურად ერთვებოდნენ სხვა ქვეყნებთან დაპირისპირებაში, მათ უწევდათ სამხედრო სამსახურში ჩადგომოდნენ საკუთარ ქვეყანას. X საუკუნის მიწურულს ნორვეგიის მეფემ სცადა გავლენა გაემყარებინა ისლანდიაზე და ქრისტიანული მოძრაობა დაიწყო კუნძულზე. მთლიანი პოლიტიკურ-რელიგიური მოძრაობის მიზანს, გავლენა მოეპოვებინათ მთლიან ისლანდიაზე, ადასტურებდა ის, რომ ნორვეგიაში მცხოვრები ისლანდიელები უფლებაშეზღუდულები იყვნენ. მიუხედავად იმისა, რომ ნორვეგიული სამეფო კარის წარმატებული მცდელობები, დაექვემდებარებინა ისლანდია საკუთარი გავლენის ქვეშ, სრულდებოდა, ისლანდიურ საზოგადოებაში მაინც იქმნებოდა [[ალიანსი|ალიანსები]] სახელმწიფოებრივი იდეით.<ref name=":5">Pencak, W. (1995). The conflict of law and justice in the Icelandic sagas. Amsterdam: Rodopi. </ref>   
 
== რელიგია და გამომხატველობითი კულტურა ==
ხაზი 109:
 
=== რელიგიის პრაქტიკოსები  ===
მმართველი ორგანოს პოლიტიკური [[ინსტიტუტი]] (GOÐORÐ) არამხოლოდარა მხოლოდ მმართველობით, არამედ რელიგიურ ფუნქციასაც ფლობდა და წარმოადგენდა ერთგვარ გარდამავალი ფუნქციის შემსრულებელს საზოგადოებრივ და ზებუნებრივ ძალებს შორის. გაურკვეველია რა დოზით შეამცირა ისლანდიის [[ოკუპაცია]]მ მმართველ პირთა გავლენა რელიგიაზე, თუმცა ის მაინც შენარჩუნდა და [[ბელადი|ბელადები]] განაგრძობდნენ ადგილობრივ რელიგიურ აქტივობებში გარკვეულ მონაწილეობას, კერძოდ ეს გამოიხატებოდა რიტუალების აღსრუებაში ჩართულობით. ხელმძღვანელი პირები არ იყვნენ არსებითნი აღნიშნულ აქტივობებში. ინდივიდუალური პირები თამაშობდნენ სხვადასხვაგვარი დამაკავშირებელის, შუამავლის როლს ამქვეყნიურსა და [[ზებუნებრივი|ზებუნებრივს]] სამყაროებს შორის, მათ შორის, ღვთისმოსავების, წინასწარმეტყევლებისა და [[ჯადოქარი|ჯადოქრების]] სახით. ქრისტიანულ რელიგიაში ტრანსფორმაციას თან დაერთო [[მღვდელი|მღვდლისა]] და [[ეპისკოპოსი]]ს ინსტიტუტის გაჩენა ისლანდიაში. ეკლესიები შენდებოდა კერძო საკუთრების სამეურნეო ნაკვეთებზე. მათ აშენებდნენ და უვლიდნენ, უფრთხილდებოდნენ ადგილობრივი მეურნეები, რომლებიც არჩენდნენ, იცავდნენ მღვდლებს ან თავად ხდებოდნენ მღვდლები. ფერმის ადრინდელი ეკლესიები პატარა მოცულობის იყო და, სავარაუდოდ, ემსახურებოდა მხოლოდ ადგილობრივ მოსახლეობასა და უახლოეს, მოსაზღვრე მეზობლებს.<ref name=":6" /><ref name=":7" />
 
=== სიკვდილი და სიკვდილის შემდეგ ყოფაზე წარმოდგენები ===