თემო ჯავახი ქართული თანამედროვე ხელოვნების რუკაზე უმნიშვნელოვანეს ადგილს იკავებს. ის არის ერთ-ერთი პირველი უფროსი თაობის, კერძოდ ე.წ. 80-იანელების წარმომადგენელი, რომელიც ნონკორფომისტულ, ექსპერიმენტულ ხელოვნებას ავითარებდა. ჯავახის სახელოვნებო პრაქტიკები მოიცავს ვიდეო-არტს, კონცეპტუალურ ინსტალაციას, ნახატ ობიექტს, კონკრეტულ პოეზიას, ფერწერასა და ინსტალაციას. ხელოვანის მედიუმები მასალის ექსპერიმენტთან ერთად ყოველთვის კონცეპტუალურ შრეებს აერთიანებს და ამდენად წარმოგვიდგენს ხელოვანს, როგორც მოაზროვნეს, დამკვირვებელსა და გარემოს კრიტიკულად შემფასებელს. იდეოლოგიური რყევები, პიროვნული კრიზისი, გაუცხოება გარესამყაროს ნომენკლატურულ რეალობასთან - იმ თემების არასრული ჩამონათვალია, რომელთაც ავითარებს და კომპლექსურად ირეკლავს თემო ჯავახის 50 წლიანი შემოქმედებითი გზა.
