ბანგკოკი: განსხვავება გადახედვებს შორის

ბანგკოკი ეკონომიკური თვალსაზრისით ერთ-ერთი ყველაზე სწრაფად მზარდი და ყველაზე დინამიური ქალაქია სამხრეთ-აღმოსავლეთ აზიაში. ბოლო დროს ის რეგიონალურირეგიონური ცენტრის პოზიციაში ეპაექრება [[სინგაპური|სინგაპურსა]] და [[ჰონკონგი|ჰონკონგს]]. ქალაქი ცნობილია თავისი კულტურული ღირშესანიშნაობებით და მსოფლიოს ერთ-ერთი ყველაზე პოპულარული ტურისტული ადგილია, რომლის მიმზიდველობას სხვა დანარჩენთან ფაქტორებთან ერთად ასევე შედარებითი სიიაფეც განაპირობებს. ბანგკოკი მუდმივად ხვდება ტურისტული დანიშნულების ადგილების საერთაშორისო რეიტინგებშირეიტინგების სათავეებში. მისი მთავარი ღირშესანიშნაობებია [[წითელი ფარდებისფარნების კვარტალი|წითელი ფარნების კვარტალები]], დიდი სასახლე და ბუდისტური ტაძრები.

ბანგკოკის ისტორია [[XV საუკუნეშისაუკუნე]]ში იწყება, როცა ის მდინარე ჩაო ფრაიას დასავლეთ სანაპიროზე მდებარე სოფელი და აიუთაიას სამეფოს ნაწილი იყო. მდინარის ნაპირზე სტრატეგიულმა მდებარეობამ ქალაქის მნიშვნელობის გზარდასგაზრდას შეუწყო ხელი. თავდაპირველად, ბანგკოკი საბაჟო პუნქტის ფუნქციას ასრულებდა. მდინარის ორივე ნაპირზე ციხე-სიმაგრეები იყო განლაგებული. მათთან დაკავშირებული ცნობილი მოვლენაა 1688 წლის ალყა, რომლიც შემდეგაცშედეგადაც ფრანგები სიამიდან განდევნეს. დღევანდელი ბანგკოკის დაარსების თარიღად 1782 წლის 21 აპრილი სახელდება, დღე, როდესაც ქალაქის სვეტები აღმართეს.

ბანგკოკის ეკომომიკა თანდათანობით საერთაშორისო ვაჭრობის საშუალებით იზრდებოდა, თავდაპირველად [[ჩინეთი|ჩინეთთან,]] ხოლო [[XIX საუკუნე|XIX საუკუნიდან]] – ევროპელ ვაჭრებთან. ბანგკოკი სიამური მოდერნიზაციის ცენტრს წარმოადგენდა. მეფეებმა, რამა IV-მ და რამა V-მ ქალაქში მრავალი სიახლე დანერგეს, რომელთა შორისაც იყო ორთქლის ძრავა, [[საბეჭდი მანქანა]], რკინიგზა, კომუნალური ინფრასტრუქტურა, ფორმალური განათლება და ჯანდაცვა. ბანგკოკი დაპირისპირების სარბიელს წარმოადგენდა სამხედრო და პოლიტიკურ ელიტას შორის 1932 წელს, როცა ქვეყანაში [[აბსოლუტური მონარქია]] გაუქმდა.

[[მეორე მსოფლიო ომისომი]]ს პერიოდში ბანგკოკში [[აშშ]]-მ და დიდმა[[გაერთიანებული ბრიტანეთმასამეფო]]მ საჰაერო დაბომბვები განახორციელეს, რადგანაც ტაილანდი [[იაპონია|იაპონიის]] მოკავშირე ქვეყანა იყო. ომის შემდგომ პერიოდში, ქალაქი აშშ-ს დახმარებისა და მთავრობის დაფინანსების საშუალებით მალევე აღადგინეს. არაპროპორციულმა ურბანულმა განვითარებამ შემოსავლის უთანასწორობა და მოსახლეობის სოფლებიდან დედაქალაქში [[მიგრაცია]] განაპირობა. 1960-იან წლებში ბანგკოკის მოსახლეობა 1.8 მილიონიდან 3 მილიონამდე გაიზარდა.

[[ვიეტნამის ომი|ვიეტნამის ომის]] დასრულების შემდეგ, იაპონიამ ბანგკოკში ინვესტიციების ჩადება დაიწყო. შედეგადაცამის შედეგად გაფართოვდა ექსპორტზე ორიენტირებული წარმოებისწარმოება, გაფართოებამრამაც ქალაქის ფინანსური ზრდა განაპირობა,<ref>Baker რაც& Pongpaichit 2005, pp. 37–41, 45, 52–71, 149–150, 162, 199–204.</ref> რომელიც დიდი წარმატებით გრძელდებოდა 1980-იან და 1990-იან წლებში დიდი წარმატებით მიმდინარეობდა. ბანგკოკის ეკონომიკური ზრდა 1997 წლის [[აზიის ფინანსური კრიზისი|აზიის ფინანსურმა კრიზისმა]] შეაჩერა, რომელმაც ქალაქში მრავალი საზოგადოებრივი და სოციალური პრობლემა წარმოშვა.

ბანგკოკის ფართობია 1,568.7 კმ², რითაც ტაილანდის პროვინციებს შორის 69-ე ადგილს იკავებს. ქალაქის ურბანული სივრცე 700 კმ²-ზეა გადაჭიმული.