ფრანც I (როგორც მას ტოსკანაში უწოდებდნენ) ხანმოკლე პერიოდით ფლორენციაში ცხოვრობდა ცოლთან, [[მარია ტერეზიასთანტერეზია]]სთან ერთად. ფრანცი იძულებული გახდა წინაპრებისეული ლოთარინგიის საჰერცოგო [[სტანისლავ ლეშჩინსკისთვისლეშჩინსკი]]სთვის, პოლონეთის დამხობილი მმართველისათვის დაეთმო, რომლის ქალიშვილიც, [[მარია ლეშჩინსკა]] [[1725]] წელს საფრანგეთისა და ნავარის დედოფალი გახდა. სტანისლავ ლეშჩინსკი ლოთარინგიას მართავდა როგორც დაკარგული პოლონეთის სამეფოს კომპენსაციას. ფრანცი ყოყმანობდა თავისი საჰერცოგოს დათმობაზე, თუმცა საღვთო რომის იმპერატორმა [[კარლ VI (სრი)|კარლ VI-მ]] (მარია ტერეზიას მამა) განუცხადა, რომ თუ ის ლოთარინგიაზე თავის უფლებებზე უარს არ იტყოდა, მარია ტერეზიას ცოლად ვერ შეირთავდა. ფრანცი ტოსკანის ნაცვლად ვენაში ცხოვრობდა. [[1745]] წელს იგი საღვთო რომის იმპერატორად აირჩიეს. ფრანცი [[1765]] წელს ინსულტით გარდაიცვალა [[ინსბრუკი|ინსბრუკში]]. მისი ცოლი მთელი დარჩენილი ცხოვრების განმავლობაში გლოვობდა და თავის ვაჟსა და ფრანცის მემკვიდრესთან, [[იოზეფ II (სრი)|იოზეფ II-თან]] ერთად მართავდა ქვეყანას. ტოსკანა მის მეორე ვაჟს, [[ლეოპოლდ II (სრი)|ლეოპოლდს]] გადაეცა.<ref name=LeopoldI>{{cite web|url=http://www.britannica.com/EBchecked/topic/336666/Leopold-
|title=Leopold II (holy Roman emperor) -- Encyclopædia Britannica |accessdate=2009-10-11|publisher=Britannica.com}}</ref> ფრანც I-ის მმართველობისას დიდი საჰერცოგოს მმართველობის სისტემას თითქმის არ განუცდია რაიმე ცვლილება.
