დიმიტრი გულია: განსხვავება გადახედვებს შორის

[შემოწმებული ვერსია][შემოწმებული ვერსია]
შიგთავსი ამოიშალა შიგთავსი დაემატა
ხაზი 4:
== ბიოგრაფია ==
 
დაიბადა ღარიბი გლეხის ოჯახში. სწავლობდა [[გორის საოსტატო სემინარია]]ში. ერთხანს მასწავლებლობდა. 1924–1926 წლებში [[აფხაზური ენა|აფხაზურ ენას]] ასწავლიდა [[თსუ|თბილისის სახელმწიფო უნივერსიტეტში]]. გულიამ დიდი ღვაწლი დასდო აფხაზურ კულტურას. მისი კულტურულ-საგანმანათლებლო და სამწერლო მოღვაწეობა ფართო და მრავალმხრივი იყო. 1892 წელს კ. მაჭავარიანთან ერთად რუსული გრაფიკის საფუძველზე შეადგინა აფხაზური ანბანი, მის ლექსთა პირველ კრებულებში (1912–1913) წარმოსახულია აფხაზი ხალხის სწრაფვა თავისუფალი ცხოვრებისაკენ, სიძულვილი მჩაგვრელებისადმი, პოეტის ოცნება უკეთეს მერმისზე. 1919–1920 წლებში გულია პირველი აფხაზური გაზეთის "[[აფსნი ყაფშ|აფსნის]]" რედაქტორი იყო. 1921 წელს ჩამოაყალიბა პირველი აფხაზური თეატრალური დასი. 1922-1924 წლებში ასწავლიდა აფხაურაფხაზურ ენას თბილისის სახელმწიფო უნივერსიტეტში. აფხაზურად თარგმნა „[[ვეფხისტყაოსანი]]“, [[ილია ჭავჭავაძე|ილია ჭავჭავაძისა]] და [[აკაკი წერეთელი|აკაკი წერეთლის]] ლექსები.
 
1925 წელს გამოსცა „აფხაზეთის ისტორია“, რუსულ ენაზე. გვერდი ავლილია ქართული და უცხოური ისტორიული რეალობისთვის, წიგნი შექმნილია არსებული პოლიტიკური მდგომარეობიდან გამომდინარე, სჭარბობს აფსუურ-ადიღეურიეთნიკურად აფხაზური კადრების საბჭოთა ხელისუფლებაში მოსვლით შეგულიანებული კაცის შეხედულებები და ჰიპოთეზები. აყალბებს არსებულ რეალობას, აფხაზეთის ისტორიას მიჯნავს ქართულისაგან. XX საუკუნის 20-იანი წლები შესანიშნავი პერიოდი იყო მზაკვრული გეგმების განსახორციელებლად. აფხაზეთი იმ პერიოდში არ იყო შესწავლილი არც არქეოლოგიურად, არც ეთნოგრაფიულად, არ არსებობდა ლინგვისტური და ფოლკლორული მასალა. გულია აფხაზეთის ისტორიას ძველ აღმოსავლეთს უკავშირებს.
 
1951 წელს, მას შემდეგ რაც [[იოსებ სტალინი]]ს მიერ კრიტიკული შეფასებები გაკეთდა 1920-იანი წლების სხვადასხვა ეთნიკური კვლევების მისამართით, დიმიტრი გულიამ გამოსცა ბროშურა სათაურით „ჩემი წიგნის – „აფხაზეთის ისტორიის“ – თაობაზე“, რომელშიც განმარტავს, რომ 1925 წელს მან რიგი ისტორიული ფაქტები „ვერ გაითვალისწინა“, რის გამოც წიგნი არასრული გამოვიდა და მან სხვა მკვლევარებიც შეაცდინა. ამავე წიგნში გულია ხაზს უსვამს აფხაზების და ქართველების ეთნიკურ ერთობას და ქართული სახელმწიფოს ჩამოყალიბებაში, აფხაზების როლს არ განარჩევს საქართველოს სხვა კუთხეების წარმომადგენლებისგან. მაშინაც და დღესაც მეცნიერთა ნაწილს ეჭვი შეაქვს, რომ გულია გულწრფელი იყო ამ წიგნის წერისას და მიიჩნევენ, რომ ის მაშინდელი საბჭოთა კავშირის ქართველი მმართველების, სტალინის და [[ლავრენტი ბერია|ბერიას]] შიშით და გავლენით იყო დაწერილი, თუმცა ოფიციალურად გულიას თავისი მოსაზრება მათი სიკვდილის და [[ნიკიტა ხრუშჩოვი|ხრუშჩოვის]] ეპოქის დამყარების შემდეგაც არ შეუცვლია.<ref>[http://tb24.ge/sazogadoeba/item/2806-აფხაზები-წარმოშობით-მეგრელები-არიან.html აფხაზები წარმოშობით მეგრელები არიან]</ref>
მოძიებულია „https://ka.wikipedia.org/wiki/დიმიტრი_გულია“-დან