ქობულეთი: განსხვავება გადახედვებს შორის

[შემოწმებული ვერსია][შემოწმებული ვერსია]
შიგთავსი ამოიშალა შიგთავსი დაემატა
No edit summary
ხაზი 47:
== ისტორია ==
XIII საუკუნემდე ქობულეთი ეკუთვნოდა ქობულიძეების საგვარეულოს. აქედან უნდა მომდინარეობდეს მისი სახელწოდება.<ref>''ე. გვენეტაძე, გ. გაგუა'' „საჯავახოს მხარე“ „პარალელი“ N5, გვ. 218 — თბილისი, 2013 წ. ISSN 0235-8417</ref>
ქობულეთი გვიან ფეოდალურ ხანაში წარმოადგენდა გურიაში[[გურიის სამთავრო]]ში ტყვეთა ყველაზე დიდი ბაზრობის ადგილს. აქ ტყვეთა შესასყიდად [[რიზე|რიზედან]], [[გონიო|გონიოდან]] და [[ტრაპიზონი|ტრაპიზონიდან]] მოდიოდნენ თურქი ვაჭრები. ქობულეთის ბაზარი ისე ცნობილი იყო, რომ იქ არამხოლოდ გურია-სამეგრელო, არამედ აფხაზეთიდან და ქართლ-კახეთიდან მიჰყავდათ ტყვეები. [[დონ კრისტოფორო დე კასტელი|დონ ქრისტოფორო დე კასტელი]] წერს:
 
[[დონ კრისტოფორო დე კასტელი|დონ ქრისტოფორო დე კასტელი]] წერს:
{{ციტატა|ქობულეთი. ამ ზღვისპირა ქალაქში ყოველწლიურად საჯარო ვაჭრობა იმართება ყველა ჯურისა და ასაკის ბავშვთა, კაცთა და ქალთა გასაყიდად. აქედან გადიან [[კონსტანტინეპოლი]]საკენ [[ქრისტიანები]]ს მიერ [[თურქები|თურქებზე]] გაყიდული ბავშვებით დატვირთული სავსე გემები, მათი ბავშვების სულები ხომ სამუდამოდ დაკარგულია!
აქ შვილი მამას და დედას ყიდის, რაც ფაქტია: მამები და დედები თავიანთ შვილებს ყიდიან, რადგან ფულს უფრო აფასებენ, ვიდრე საკუთარ სისხლს.
Line 56 ⟶ 54:
[[File:Kobuleti sea port in 1723.jpg|thumb|250px|ქობულეთის პორტი (Port De Copolet) ნიკოლა დელილის 1723 წლის რუკაზე]]
 
XVII საუკუნეშისაუკუნის შუა წლებში ქობულეთი და მისი შემოგარენი [[გურიელები|გურიელებმა]] უბოძეს [[თავდგირიძეები|თავდირიძეებს]]., რომლებიც მას XVIII საუკუნის 70-იან წლებში,წლებამდე ფლობდნენ.<ref>{{cite book| | first=ო.| last= სოსელია| title=ნარკვევები ფეოდალური ხანის დასავლეთ საქართველოს სოციალურ-პოლიტიკური ისტორიიდან| chapter=| publisher=მეცნიერება |series=წიგნი II|location=თბილისი |year=1981| origyear=| isbn=| edition=|page=178|url=http://dspace.nplg.gov.ge/handle/1234/229693}}</ref> [[ქუჩუქ-კაინარჯის საზავო ხელშეკრულება|ქუჩუქ-კაინარჯის ზავის]] შემდეგ ქვემო გურია და ქობულეთი [[ოსმალეთის იმპერია]]მ დაიკავა. ოსმალეთის ბატონობის დროს ქალაქს ეწოდა თურქული სახელი ჩურუქ-სუ (Çürüksu). შეიქმნა ჩურუქ-სუს კაზა, რომელიც [[ლაზისტანის სანჯაყი|ლაზისტანის სანჯაყში]] შედიოდა.
 
1877-1878 წლებში [[რუსეთ-ოსმალეთის ომი (1877-1878)|რუსეთ-ოსმალეთის]] ომის შემდეგ, ქობულეთი, ისევე როგორც მთელი [[აჭარა]] [[რუსეთის იმპერია]]მ დაისაკუთრა. XIX საუკუნის მეორე ნახევარში ქობულეთი იქცა ელიტურ [[კურორტი|კურორტად]]. ზღვისპირა ზოლი რუსეთის იმპერატორ [[ალექსანდრე II (რუსეთი)|ალექსანდრე II]]-ს განკარგულებით გადაეცა საუკეთესო მთავარსარდლებს, რომლებმაც თავი გამოიჩინეს რუსულ-თურქული კამპანიის დროს. მაღალჩინოსნებმა დაიწყეს ქობულეთის ზღვისპირა ზოლის გაშენება მდიდრული აგარაკებით. ქობულეთის გამაჯანსაღებელმა კლიმატმა სულ რამდენიმე წელიწადში გაითქვა სახელი. მრავალრიცხოვანი პუბლიკაციები იბეჭდებოდა გაზეთ „კავკაზის“ ფურცლებზე, სადაც ექიმები პანტიუხოვი და პერედელსკი წერდნენ ქობულეთის გამაჯანსაღებელი ჰავის შესახებ. ისინი იხსენიებენ ქობულეთს როგორც „სმეკალოვკას“ (ასე ერქვა რუსული დიდგვაროვნების დასახლებას). ისინი იშველიებენ ექიმ პრეობრაჟენსკის და პროფესორ შერბაკოვის სიტყვებს, რომლის მიხედვითაც ქობულეთის ჰავა საუკეთესოდ მოქმედებს გულ-სისხლძარღვთა და ნერვულ სისტემასა და სასუნთქ ორგანოებზე. 1890-იან წლებში ქობულეთს იყენებდა ბათუმის ოლქისა და ოზურგეთის მაზრის მოსახლეობა სარეკრეაციო და სამკურნალო დანიშნულებით ზღვაზე საბანაოდ.<ref>[http://dspace.nplg.gov.ge/bitstream/1234/53224/1/Iveria_1894_N219.pdf გაზეთი „ივერია“ N219 1894 წ.]</ref>
მოძიებულია „https://ka.wikipedia.org/wiki/ქობულეთი“-დან