იოანე ოქროპირი: განსხვავება გადახედვებს შორის
| [შემოწმებული ვერსია] | [შემოწმებული ვერსია] |
შიგთავსი ამოიშალა შიგთავსი დაემატა
მ 212.58.120.46-ის რედაქტირებები გაუქმდა; აღდგა Zangala-ის მიერ რედაქტირებული ვერსია იარლიყი: სწრაფი გაუქმება |
No edit summary |
||
ხაზი 4:
[[ფაილი:Команы.монастырь.JPG|მინი|მარჯვნივ|წმიდა იოანე ოქროპირის სარკოფაგი]]
'''იოანე ოქროპირი''' ({{Lang-el|Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος}}; დ.
არის ერთ-ერთი მნიშვნელოვანი [[წმინდა მამა]], [[ქრისტიანობა|ქრისტიანულ ეკლესიაში]]. იგი არის ცნობილი თავისი მჭერვმეტყველობითი ქადაგებებით და საზოგადო საუბრებით. იგი მკაცრად ეწინაამღდეგებოდა ადამიანებს (ორივეს საეკლესიოს და საეროს) ვინც უღირსად იყენებდა თანამდებობას. ასევე
[[მართლმადიდებლობა|მართლამადიდებლური ეკლესია]] და [[კათოლიკობა|კათოლიკური ეკლესია]] პატივს მიაგევენ მას, როგორც [[წმინდა|წმინდანს]], და არის ერთ-ერთი სამ წმინდა მამათაგან, [[ბასილი დიდი|წმინდა ბასილი დიდთან]], და [[გრიგოლ ნაზიანზელი|წმინდა გრიგოლ ნაზიანზელთან]] ერთად.
ხაზი 17:
წმინდა იოანე დაიბადა [[ანტიოქია|ანტიოქიაში]], [[349]] წელს სირიულ-ბერძნულ ოჯახში. მამა გარდაეცვალა იოანეს დაბადების შემდეგ და დედამ გაზარდა.
იგი იქნა [[ნათლობა|მონათლული]] [[368]] ან [[373]] წელს და შემდეგ [[ხელდასმა|ხელდასხმული]], მედავითნედ (თავის ეკლესიის ერთ-ერთ მცირე მედავითნედ)). იოანემ თავისი განათლების მიღება დაიწყო წარმართ მასსწავლებელ [[ლიბანიუსი|ლიბანიუსთან]]. ლიბანიუსისგან იოანემ ისწავლა ბრწყინვალე რიტორიკა, რამაც განაპირობა თავისი მომავალი, ასევე სიყვარული [[ბერძნული ენა|ბერძნული ენისა]] და [[ბერძნული ლიტერატურა|ბერძნული ლიტერატურისა]].
რაც უფრო გაიზრარდა, ღრმად დააინტერესდა და ერთგული გახდა ქრისტიანული სარწმუნოებისა, იგი წავიდა [[თეოლოგია|თეოლოგიის]] სასწავლებლად [[დიოდორე თრასელი|დიოდორე თრასელთან]],რომელიც იყო ფუძემდებელი [[ანტიოქიის სკოლა|ანტიოქიის სკოლის]]. ქრისტიანი ისტორიკოსის [[სოზომენ|სოზომენის]] მიხედვით ლიბანიუსს უთქვამს სიკვდილის წინ თავის სარეცელზე;
წმინდა იოანე ცხოვრობდა უაღრესად [[ასკეტიზმი|ასკეტ]]ური ცხოვრებით, 375 წელს მიჰყო განდეგილურ ცხოვრებას. მან შემდგომი ორი წელი დაჰყო ფეხზე დგომაში, ძალიან ცოტა ეძინა და [[ბიბლია|ბიბლიას]] იზეპირებდა. ამის შედეგად მუდმივად დაიზიანა [[კუჭი]] და [[თირკმელი|თირკმელ]]ები, რამაც აიძულა უკან დაბრუნებულიყო ანტიოქიაში.
ხაზი 26:
[[381]] წელს იოანე ეკურთხა [[დიაკვანი|დიაკვნად]] [[წმინდა მელიტიუს ანტიოქიელი|წმინდა მელიტიუს ანტიოქიელის]] მიერ, რომელიც იმ დროს არ იყო ზიარებაში [[ალექსანდრიის ეკლესია|ალექსანდრიასთან]] და [[რომის ეკლესია|რომთან]]. მილიტიუსის გარდაცვალების შემდეგ მან თავი აარიდა პაულინიუსთან (ვინც იყო მეტოქე მილიტიუსის)ბრძოლას, მაგრამ პაულინიუსის გარდაცვალების შემდგომ იგი ეკურთხა [[მღვდელი|მღვდლად]] [[386]] წელს ევაგრეს პაულინიუსის მემკვიდრის მიერ, თითქოს თავის მოვალეობისთვის იყო გაჩენილი, რომ გაეერთებინა ანლექსანდრიისა და რომის საპატრიარქოები ანტიოქიასთან, რამაც განაპირობა პირველად 70 წლის განმავლობაში გაერთიანება ამ სამი [[საპატრიარქო|საპატრიარქოსი]].
ანტიოქიაში 12 წლის განმავლობაში ([[386]]-[[397]]) მან სახელი გაითქვა თავისი მჭერმეტყველური ქადაგებებით, ოქროს ეკლესიაში, რომელიც იყო ანტიოქიის საკათედრო ტაძარი. მრევლს განსაკუთრებით მოსწონდა მისი ნიჭი ბიბლიის განმართების და მორალური სწავლების გადმოცემის. ყველაზე ძვირფასი მისი ნაშრომებიდან არის
მისი პირდაპირი გაგება საღმთო წერილისა
ერთ-ერთი ინციდენტი რომელიც მოხდა, ნათელს ჰყოფს იოანეს ქადაგებების გავლენაზე ანტიოქიაში. როდესაც იოანე ოქროპირი ჩავიდა ანტიოქიაში, როგორც ეპისკოპოსს ევალებოდა ხალხის შემაძრწუნებელი ქცევებისთვის იმპერატორ [[თეოდოსი I]]-თან შუამავლობა გაეწია, მოქალაქენი ანგრევდნენ და ძარცვავდნენ იმპერატორის ძეგლებს ქალაქიში. [[მარხვა|მარხვის]] კვირებში 387 წელს, იოანემ წარმოთქვა 21 ქადაგება, რომლითაც ამხილა ხალხი რაოდენ არასწორ საქციელს ჩადიოდნენ. ამან დიდი გავლენა მოახდინა უმეტეს მოსახლეობაზე და ბევრი წარმართიც კი მოინათლა, თავის ქადაგებების შედეგად. ამის და შედეგად თეოდოსი I-ს შურისძიება არ ყოფილა იმდენად მკაცრი რამდენადაც მოელოდნენ..
| |||