ვერიკო ანჯაფარიძე: განსხვავება გადახედვებს შორის

| დაბთარიღი =[[6 ოქტომბერი]], [[18971900]]

| გარდთარიღი = {{გარდაცვალების თარიღი და ასაკი|1987|1|30|18971900|10|6}}

'''ვერიკო (ვერა) ივლიანეს ასული ანჯაფარიძე''' (დ. [[6 ოქტომბერი]] <small>[ძვ. სტ. 23 სექტემბერი]</small>, [[1900|1897]], [[ქუთაისი]] ― გ. [[30 იანვარი]], [[1987]], [[თბილისი]]) — [[ქართველები|ქართველი]] მსახიობი. საქართველოს ([[1943]]) და სსრკ ([[1950]]) სახალხო არტისტი. სსრკ სახელმწიფო (1943, 1946, 1952), [[რუსთაველის პრემია|შოთა რუსთაველის სახელობის]] ([[1979]]) და კ. მარჯანიშვილის სახელობის ([[1975]]) პრემიების ლაურეატი. თანამედროვე ქართული თეატრის ერთ-ერთი ფუძემდებელი, მისი საუკეთესო იდეურ-მხატვრული ტრადიციების ერთ-ერთი შემქმნელი და დამამკვიდრებელი. [[მარჯანიშვილის თეატრი|კ. მარჯანიშვილის თეატრის]] მრწამსის მიმდევარი და დამცველი.

ანჯაფარიძესთვის დამახასიათებელი იყო საოცარი სცენური მომხიბვლელობა, კულტურა, მგზნებარება, გულწრფელობა, მეტყველების მელოდიურობა, მაღალი პროფესიონალიზმი, გემოვნება, ღრმა ინტელექტი, ვირტუოზული ტექნიკა. ანჯაფარიძის შემოქმედებაში განვითარება ჰპოვა ქართული თეატრის [[რეალიზმი|რეალისტურმა]] და [[რომანტიციზმი|რომანტიკულმა]] ტრადიციებმა. ანჯაფარიძის სახელთან არის დაკავშირებული კ. მარჯანიშვილის სახელობის სახელმწიფო აკადემიური თეატრის მრავალი დადგმა. ამ თეატრში მუშაობის 60 წლის მანძილზე ანჯაფარიძემ განსაკუთრებული სცენური სახეების მთელი გალერეა შექმნა. მათ შორის: ოფელია ([[შექსპირი, უილიამ|უ. შექსპირის]] „[[ჰამლეტი (პიესა)]]“), ივდითი ([[გუცკოვი, კარლ|კ. გუცკოვის]] „[[ურიელ აკოსტა]]"), დეზდემონა (უ. შექსპირის „[[ოტელო (პერსონაჟი)|ოტელო]]"), ლიზი (ნ. შიუკაშვილის „სულელი"), გინატრე ([[დადიანი, შალვა|შ. დადიანის]] „ნინოშვილის გურია"), მარგარიტა ([[ალექსანდრ დიუმა (უმცროსი)|ა.დიუმას]] „[[მარგარიტა გოტიე]]"), ცაბუ (შ. დადიანის „ნაპერწკლიდან"), აიშე [[ფაილისურათი:Veriko Anjafaridze.jpg|thumb|230px|მარცხნივ|ვერიკო ანჯაფარიძე]](ი. ვაკელის „შური"), ლარისა ([[ოსტროვსკი, ალექსანდრე|ა. ოსტროვსკის]] „უმზითვო"), ჯავარა ([[ვაჟა–ფშაველა|ვაჟა-ფშაველას]] „მოკვეთილი"), მაყვალა ([[ყაზბეგი, ალექსანდრე|ა. ყაზბეგის]] „მოძღვარი"), კლეოპატრა ( უ. შექსპირის „ანტონიოს და კლეოპატრა"), დარეჯანი ([[მოსაშვილი, ილო|ი. მოსაშვილის]] „მისი ვარსკვლავი", სსრკ სახელმწიფო პრემია, 1952), გრაფინია ([[ბომარშე, პიერ ოგიუსტენ|პ. ბომარშეს]] „[[ფიგაროს ქორწინება|ფიგაროს]] ქორწინება"), შეჰმენე ბანუ ([[ჰიქმეთი, ნაზიმ|ნ. ჰიქმეთის]] „ლეგენდა სიყვარულზე"), მარიამ სტიუარტი ([[შილერი, ფრიდრიხ|ფ. შილერის]] „მარიამ სტიუარტი"), მედეა ([[ევრიპიდე|ევრიპიდეს]] „მედეა"), ბებია (ა. კასონას „ხეები ზეზეურად კვდებიან"), ზეინაბი (ა. სუმბათაშვილის „ღალატი"), ფრუ ალვინგი ([[იბსენი, ჰენრიკ|ჰ. იბსენის]] „მოჩვენებანი"), ფატი გურიელი (ა. ჩხაიძის „შთამომავლობა"), ნენი (პ. ზინდელის „გვირილა"), ლედი მაკბეთი (უ. შექსპირის „მაკბეთი"), დედოფალი (მ. მრევლიშვილის „წამება დედოფლისა"), მისის ჰიგინზი ([[ჯორჯ ბერნარდ შოუ|ბ. შოუს]] „[[პიგმალიონი (პიესა)|პიგმალიონი]]“) და სხვა.