სემინოლები: განსხვავება გადახედვებს შორის

გარდა მიწათმოქმედებისა, სემინოლეები შესანიშნავი მეთევზეები და მონადირები იყვნენ. XIX საუკუნის მეორე ნახევრიდან მუშაობდნენ გიდებად მათთვის, ვინც არ იცოდა ადგილობრივი მიწები. ზოგიერთმა სასოფლო-სამეურნეო საქმე განაგრძო ფერმებსა და პლანტაციებში. XX საუკუნეში ინდუსტრიული ეკონომიკის განვითარებსთან ერთად შეიცვალა სემინოლთაა დასაქმების სფეროც. პოპულარული გახდა სამშენებლო ქარხნებში მუშაობა, თუმცა [[სოფლის მეურნეობა]], [[მეცხოველეობა]] და [[ტურიზმი|ტურისტული ინდუსტრია]] ეკონომიკური თავლსაზრისით მაინც ყველაზე წარმატებულ დარგად დარჩა. უძველეს ტომებს არ ჰქონდათ არავითარი ლითონი, ამიტომ სამუშაო იარაღებს ამზადებდნენ ხის, ქვის, ძვლის, ტყავის, თიხისა და სხვა ბუნებრივი ნივთიერებებისგან. ევროპელ ვაჭრებთან ურთიერთობით, ლითონმა უმეტესი „ძველმოდური“ რესური ჩაანაცვლა. არ არის გასაკვირი, რომ სემინოლმა ვაჭრებმა მოახერხეს უცხოურ ბაზარზე თავიანთი ადგილის დამკვიდრება, რადგან შესთავაზეს სამყაროს ის, რაც აქამდე არასოდეს ენახა განვითარებულ ევროპელებს. კერძოდ, ტაბაკო და ნაირ-ნაირი საკვები, როგორიცაა [[ყავა]] და [[შაქარი]], ძალიან პოპულარული და მოთხოვნადი გახდა. ინდიელი ვაჭრები ძირითადად ბარტერულ გაცვლის ხერხს მისდევდნენ, მაგრამ მოგვიანებით ბარტერი ფულმა ჩაანაცვლა. დღესდღეობით თითქმის ყველანაირი [[ვაჭრობა]] თანამედროვე ეკონომიკური წესით მიმდინარეობს. ახალი საქსოვი ტექნოლოგიის წყალობით, სემინოლმა ქალებმა შექმნეს უნიკალური ტანსაცლმის სტილი, რომელიც დღესაც დამახასიათბელიადამახასიათებელია ფლორიდელი ინდიელებისათვის. ტურისტთა დიდი ნაწილი სიამოვნებით ყიდულობს მათ სამოსს, ასევე დიდი პოპიულარობით სარგებლობს ბოჭკოვანი თოჯინები, რომლებსაც სპეციალურად ლამაზ ჩაცმულობაში გამოაწყობენ.<ref>1) Hudson, Charles (1976). The Southeastern Indians. Knoxville: University of Tennessee Press.</ref>