გუსტავ მანერჰაიმი: განსხვავება გადახედვებს შორის

[შემოწმებული ვერსია][შემოწმებული ვერსია]
შიგთავსი ამოიშალა შიგთავსი დაემატა
No edit summary
No edit summary
ხაზი 10:
არსებობს დოკუმენტი, რომლის თანახმადაც ჰინრიჰ მარჰაინმა, რომელიც შვედეთში გადასვლის შემდეგ ჰაინრიხი გახდა, იქ რკინასაკეთებელი ქარხანა დააარსა.<ref name=":0" /> [[1693]] წელს მისი შვილი შვედურ თავადაზნაურობაში აიყვანეს, მან კი გვარი შეიცვალა და მანერჰაიმი გახდა. [[1768]] წელს მანერჰეიმებმა ბარონის წოდება მიიღეს, ხოლო [[1825]] წელს კარლ ერიკ მანერჰაიმმა ([[1759]]–[[1837]]) გრაფის ღირსება მიიღო, რის შემდეგაც ოჯახის უფროსი შვილი გრაფი ხდებოდა, ხოლო მისი უმცროსი ძმები (მათ შორის, გუსტავ მანერჰაიმიც), როგორც უმცროსი გენეოლოგიური შტო, ბარონებად რჩებოდნენ.
 
[[რუსეთ-შვედეთის 1808-1809 წლების ომი]] [[რუსეთის იმპერია|რუსეთის]] გამარჯვებით დასრულდა. დელეგაციას, რომელიც [[ალექსანდრე I (რუსეთი)|ალექსანდრე I]] მიიღო, ერიკ მანერჰაიმი ედგა სათავეში. მან დიდი წვლილი შეიტანა მოლაპარაკებების განვითარებაში, რომელიც საბოლოოთ დასრულდა ფინეთის დიდი სამთავროს ავტონომიური სტატუსის და კონსტიტუციის დამტკიცებით. ამის შემდეგ, ყველა მანერჰაიმი განსაკუთრებულად პრო-რუსული ორიენტაციით გამოირჩეოდა, შესაძლოა იმის გამო, რომ ალექსანდრე I არაერთხელ უთქვამს: „ფინეთი გუბერნია არ არის. ფინეთი — სახელმწიფოა“. მანერჰაიმის ბაბუაპაპა, კარლ გუსტავი (რომლის პატივსაცემად მან თავისი სახელი მიიღო) ვიბორგში სააპელაციო ინსტანციის პრეზიდენტი და მეცნიერ-ენტომოლიგი იყო, მამამისი კი ლიტერატურათმცოდნე და მეწარმე იყო, რომელსაც მთელი რუსეთის ფარგლებში დიდი საქმეები მიჰყავდა.<ref>''Hans-Peter Schwarz'', Das Gesicht des Jahrhunderts- Monster, Retter und Mediokritäten: — Berlin, Siedler Verlag. 1998. <nowiki/>[[Служебная:Источники книг/3886806456|ISBN 3-88680-645-6]]</ref>
 
=== ადრეული წლები ===