კობი: განსხვავება გადახედვებს შორის

ხევის ერთ-ერთი უძველესი დასახლებაა. სოფლის აღმოცენებას, ხელი შეუწყო [[მთიულეთი]]დან, ხევში გადასასვლელ უმოკლეს გზაზე მდებარეობამ, რასაც უდიდესი ეკონომიკური და სტრატეგიული მნიშვნელობა ჰქონდა. ამასთან, კობი წარმოადგენდა ისტორიული ხევის სამი ხელობისხეობის — [[თერგი]]ს, [[თრუსო]]სა და [[სნო]]ს — შეერთების ადგილს და მათ დამაკავშირებელ პუნქტს. წერილობით წყაროებში იგი პირველად XIV საუკუნის შუა წლებში იხსენიება (,,ძეგლი„ძეგლი ერისთავთა’’ერისთავთა“). ქსნის ერისთავისერისთავს, გირშელს, მნის ციხის აღების შემდეგ, მოხევეებთან ბრძოლის საწყის პუნქტად კობი აურჩევია და იქ გამაგრებულა. ადრინდელ შუა საუკუნეებში და საქართველოს ერთიანი სამეფოს არსებობის დროსაც კობს, როგორც მნიშვნელოვან სტრატეგიულ პუნქტს, სამეფო ხელისუფლება დიდ ყურადღებას აქცევდა. XIV-XVII საუკუნეში, ქსნისა და [[არაგვი]]ს ერისთავები დროდადრო ეცილებოდნენ საქართველოს მეფეებს ხევის ამ მნიშვნელოვან პუნქტს, მაგრამ იმ ხანებში მთელ ხევსა და მასზე გამავალ მნიშვნელოვან ტრასებს უმეტესად საქართველოს მეფეები ფლობდნებ. თუ როგორი იყო მეფის ძალაუფლების გავლენა ამ მხარეზე, ნათლად ჩავსჩანს [[1439]] წელს, სამების ტაძრის ,,სულთა„სულთა მატიანეში’’მატიანეში“ ჩართული მეფე ალექსანდრე I-ისადმი მთიელთა მიერ მიცემული ფიცისა და განჩინებიდან.

კობი იყო მთიელთა წარმომადგენლების თავშეყრის ადგილი. აქ გადასცემდნენ ხოლმე მეფეებს მძევლებს. XVII-XVIII საუკუნეებში, კობი კვლავ გახდა სამეფო ხელისუფლებისა და [[არაგვი]]სარაგვის საერისთავო|არაგვის ერისთავთა]] ცილობის ობიექტი, მაგრამ საერისთავოს გაუქმების შემდეგ ქართლ-კახეთის სამეფო ხელისუფლებამ, მთელ ხევთან ერთად, კობიც დაიბრუნა და იგი საგამგებლოდ ერთ-ერთ ბატონიშვილს უბოძა. XVIII საუკუნის მიწურულისთვის ხევს [[ვახტანგ ბატონიშვილი]] განაგებდა. რუსეთთან რეგულარული ურთიერთობის დაწყების შემდეგ, აქ გამავალი მნიშვნელოვანი გზის კობის მონაკვეთს, ადგილობრივი მოსახლეობა ემსახურებოდა. აქვე იყო მგზავრთა დასასვენებელი და ცხენების გამოსაცვლელი საგზაო სადგური, რამაც მთელი XIX საუკუნის განმავლობაში იარსება.

[[1769]] წლის ივნისში, სოფელ კობთან, თერგის ნაპირზე, ველზე (ადოს მინდორი), ერთმანეთს შეხვდნენ და მოლაპარაკება გამართეს [[ქართლ-კახეთოკახეთის სამეფო|ქართლ-კახეთის]]ს მეფე [[ერეკლე II]]-მ და რუსეთის გენერალმა გრაფმა [[ტოტლებენი|ტოტლებენმა]].

კობში, უძველესი დროიდან ქართველები სახლობდნენ, მხოლოდ XVIII საუკუნეში, გაჩნდა სოფელში [[ოსი|ოსური]] მოსალეობა.