უილიამ გლადსტონი: განსხვავება გადახედვებს შორის

| სურათი= Portrait of William Gladstone.jpg

| სურათის ზომა = 190px

| დაბადების თარიღი = [[29{{დაბადების დეკემბერი]], [[თარიღი|1809]]|12|29}}

'''უილიამ ევარტ გლადსტონი''' (დ. [[29 დეკემბერი]], [[1809]] — გ. [[19 მაისი]], [[1898]]) — [[ბრიტანელი]] პოლიტიკოსი, ოთხგზის [[გაერთიანებული სამეფოს პრემიერ-მინისტრი|ბრიტანეთის პრემიერ-მინისტრი]] ([[1868]]-[[1874]], [[1880]]-[[1885]], [[1886]] და [[1892]]-[[1894]] წლებში), ასევე ოთხგზის ბრიტანეთის ფინანსთა მინისტრი ([[1853]]-[[1855]], [[1859]]-[[1866]], [[1873]]-[[1874]], და [[1880]]-[[1882]] წლებში). უილიამ გლადსტონი ერთადერთი ბრიტანელი პოლიტიკოსია, ვისაც პრემიერ-მინისტრად ოთხგზის უმსახურია. გლადსტონი პრემიერ-მინისტრის პოსტიდან საბოლოოდ [[1894|1894 წელს]], 84 წლის ასაკში გადადგა, რითაც მან ბრიტანეთის ყველაზე ხანდაზმული პრემიერის ტიტული დაიმსახურა.

გლადსტონის პოლიტიკური კარიერა პარლამენტის წევრობით დაიწყო, [[1832|1832 წელს]]. თავდაპირველად გლადსტონი უმაღლესი [[კონსერვატიზმი|კონსერვატორი]] იყო, თუმცა [[სერ რობერტ პილი]]ს კაბინეტში მსახურობის პერიოდში იგი უფრო [[ლიბერალიზმი|ლიბერალური]] გახდა. [[1846|1846 წელს]] პილმა და [[კონსერვატიული პარტია (გაერთიანებული სამეფო)|კონსერვატიული პარტიის]] ერთმა ფაქციამ, მათ შორის გლადსტონმაც, განხეთქილების შედეგად პარტია დატოვეს და [[პილისტი|პილისტებად]] იქცნენ. [[1859|1859 წელს]], პილისტებმა, რადიკალებმა და ვიგების პოლიტიკურმა გაერთიანებებმა ერთობლივად დააარსეს ბრიტანეთის ლიბერალური პარტია, რომელიც [[1915|1915 წლამდე]] უმეტესი დრო ბრიტანეთის მმართველი პარტია იყო. გლადსტონმა სახელი გაითქვა, როგორც განსაკუთრებით ეფექტურმა ფინანსთა მინისტრმა, [[ლორდი აბერდინი]]ს [[1852]]-55[[1855]] წლების კაბინეტში. თუმცა [[1855|1855 წელს]], აბერდინის[[აბერდინი]]ს მთავრობა დამარცხდა, გლადსტონმა კი უარი განაცხადა [[ლორდი პალმერსტონი|ლორდ პალმერსტონის]]ს მთავრობაში მსახურობაზე და ოპოზიციაში გადაინაცვლა. ყველასათვის გასაკვირად და იმ ანტიპათიის მიუხედავად, რაც გლადსტონს პალმერსტონის მიმართ გააჩნდა, [[1859|1859 წელს]] გლადსტონი მაინც შეუერთდა პრემიერ პალმერსტონის მთავრობას, ფინანსთა მინისტრის პოსტზე.

უილიამ გლადსტონი ცნობილია მისი ანტიპათით კონსერვატიული პარტიის ლიდერის [[ბენჯამინ დიზრაელი]]ს მიმართ. მათი პაექრობა არამარტო პოლიტიკური, არამედ პირადიც იყო და რამდენიმე [[დეკადა]] გასტანა. გლადსტონს არც [[დედოფალი ვიქტორია|დედოფალ ვიქტორიასთან]]ს ქონიაჰქონია შეხმატკბილებულიკარგი ურთიერთობა. თავდაპირველად ისინი ერთმანეთს ეწყობოდნენ, თუმცა მას შემდეგ რაც [[პრინცი ალბერტი|პრინც ალბერტის]]ს გარდაცვალებით ღრმად დამწუხრებულ დედოფალს გლადსტონი აქტიურად მოუწოდებდა სახელმწიფო საქმეებში ხელახლა აქტიურად ჩართვისაკენ, დედოფალსა და მას კარგი ურთიერთობა აღარ ქონიათ. ასევე ცნობილია ის ფაქტიც, რომ დედოფალ ვიქტორიას გლადსტონის ოპონენტის, დიზრაელის მიმართ დიდი სიმპათია გააჩნდა.