თეთრი გიორგი (1924 - 1954): განსხვავება გადახედვებს შორის
| [შემოწმებული ვერსია] | [შემოწმებული ვერსია] |
შიგთავსი ამოიშალა შიგთავსი დაემატა
ხაზი 10:
კერესელიძის ჯგუფს გაემიჯნა დარაზმულობის წევრთა ერთი ჯგუფი შალვა მაღლაკელიძის თაოსნობით. მაღლაკელიძე [[ფაშიზმი]]ს გერმანულ მოდელს აღიარებდა, კერესელიძე კი – იტალიურს. გარდა ამისა, ლ. კერესელიძე და მ. წერეთელი კატეგორიულად წინააღმდეგნი იყვნენ „თეთრი გიორგის“ წესდების და პროგრამის ოფიციალურად დამტკიცება-რეგისტრირებისა ემიგრაციაში: მათი აზრით, ეს უნდა მომხდარიყო მხოლოდ დამოუკიდებელ, სუვერენულ საქართველოში.
==„თეთრი გიორგი“ საქართველოში==
„თეთრი გიორგის“ სამი კონსპირაციული ჯგუფი არსებობდა საქართველოშიც, ერთ-ერთს ხელმძღვანელობდა პოლკოვნიკი ალექსანდრე ჭავჭავაძე, ხოლო მეორეს იურისტი ევგენ ღვალაძე. ჭავჭავაძე დახვრიტეს 1930, ხოლო ღვალაძე 1973 წელს.
მესამე ჯგუფი არსებობდა 1941-43 წლებში ლევან (მუსტაფა) შელიას ხელმძღვანელობით. ორგანიზაცია ლატვიელი მხატვრის, [[რომან სუტა]]ს დახმარების ბეჭდავდა პურის ყალბ ტალონებს ფულის შოვნის მიზნით მარგარიტა ასტვაცატუროვას ბინაში. ასტვაცატუროვა იყო [[სანდრო ახმეტელი]]ს რძალი და ოჯახის წევრების რეპრესიების გამო ანტისაბჭოთად იყო განწყობილი. 1943 წელს დახვრიტეს ორგანიზაციის წევრები ლევან აბდუშელიშვილი, შალვა სვანიძე, რომან სუტა და პატიმრობა მიუსაჯეს [[ჭაბუა ამირეჯიბი|ჭაბუა ამირეჯიბს]], პავლე ხარანაულს, გიორგი მაჭავარიანს,
ვახტანგ ჯორჯაძეს, არჩილ წულუკიძეს, მარიამ ამირეჯიბს, არჩილ ხარანაულს, ამირან მორჩილაძეს, გიორგი წულუკიძეს, ვილჰელმ სილერს,
ელეონორა პფეფერს, მარგარიტა ასტვაცატუროვას.<ref>''ჯავახიშვილი ნ''. „ლატვიელი მხატვარი რომან სუტა საქართველოში“, „ახალი და უახლესი ისტორიის საკითხები“ N2 გვ. 124-134 —თბილისი, „უნივერსალი“ 2016 ISSN 1512-3154</ref>
==ლიტერატურა==
| |||