პეტრე ვრანგელი: განსხვავება გადახედვებს შორის

'''პეტრე ნიკოლოზის ძე ვრანგელი''' ({{lang-ru|Пётр Никола́евич Вра́нгель}}; დ. 27 აგვისტო/[[25 აგვისტო]], [[1878]] წ., [[ზარასაი|ნოვოალექსანდროვსკი]], [[კოვენის გუბერნია]], [[რუსეთის იმპერია]] — გ. [[25 აპრილი]] [[1928]], [[ბრიუსელი]], [[ბელგია]]) — რუსი [[ბარონი]] , მხედართმთავარი, გენერალი, [[რუსეთ-იაპონიის ომი]]ს გმირი და [[პირველი მსოფლიო ომი]]ს გმირი, [[რუსეთის სამოქალაქო ომი]]ს დროს [[რუსეთის თეთრი მოძრაბა|თეთრი მოძრაობის]] ([[1918]]—[[1920]] წლებში) ლიდერი. [[ბარონ ვრანგელის რუსული არმია|რუსული არმიის]] მთავარსარდალი [[ყირიმი|ყირიმსა]] და [[პოლონეთი|პოლონეთში]] ([[1920]] წელს), გენერალური შტაბის გენერალ-ლეიტენანტი, ([[1918]]). წმინდა გიორგის ორდენის კავალერი.

1917 წლის იანვრიდან იყო უსურიის ცხენოსანი დივიზიის მე-2 ბრიგადის მეთაური, 1917 წლის ივლისიდან მე-7 საკავალერიო დივიზიის მეთაური, შემდეგ შერეული საკავალერიო კორპუსის სარდალი. 1918 წლის დასაწყისიდან მოხალისეთა არმიაში ცხენოსანი დივიზიის მეთაური. გენერალ დენიკინთან უთანხმოების გამო ტოვებს მოხალისეთა არმიას და საცხოვრებლად გადადის სტამბულშისტამბოლში. 1919 წლის ნოემბრიდან ისევ უერთდება თეთრგვარდიელთა მოძრაობას, ბრუნდება რუსეთში და აგრძელებს აქტიურ მოღვაწეობას. 1919 წლის დეკემბრიდან მოხალისეთა არმიის სარდალია ყირიმში. 1920 წლის აპრილიდან გენერალ დენიკინისგან იბარებს თეთრგვარდიული მოძრაობის ხელმძღვანელობას. იმავე თვიდან მან სახელი გადაარქვა სამხრეთ რუსეთის არმიას და უწოდა რუსული არმია. 1920 წლის აპრილის ბოლოდან იგი რუსული არმიის უმაღლესი მთავარსარდალი და სამხრეთ რუსეთის სახელმწიფოს უმაღლესი მმართველია. თეთრგვარდიული მოძრაობის დამარცხებისა და წითელი არმიის მიერ [[ყირიმი]]ს დაკავების შემდეგ 1920 წლის შემოდგომიდან მიდის ემიგრაციაში, მოკავშირეთა მიერ ოკუპირებულ სტამბოლში. 1922 წელს საცხოვრებლად გადადის სერბეთის, ხორვატიისა და სლოვენიის სამეფოში. 1927 წლიდან ბრიუსელშია, სადაც გარდაიცვალა უეცრად 1928 წელს. ზოგიერთი ვერსიით მოწამლა [[შინაგან საქმეთა სახალხო კომისარიატი|შინსახკომის]] აგენტმა. დაკრძალეს ბრიუსელში და 1929 წელს გადაასვენეს ბელგრადში.