საქართველოს უზენაესი საბჭოს არჩევნები: განსხვავება გადახედვებს შორის
| [შემოწმებული ვერსია] | [შემოწმებული ვერსია] |
შიგთავსი ამოიშალა შიგთავსი დაემატა
No edit summary |
მ clean up, replaced: წინაისტორ → წინარეისტორ using AWB |
||
ხაზი 1:
{|class="infobox vevent" style="width:22em; font-size:90%;"
| colspan="5" style="text-align:center;" |
|-
| colspan="5" style="text-align:center; font-size:140%; background:#ccf;" |<b class="summary">საქართველოს საკანონმდებლო ორგანოს არჩევნები</b><br>
ხაზი 34:
'''საქართველოს საკანონმდებლო ორგანოს არჩევნები (1990)''' — [[საქართველოს სსრ]]-ში ჩატარებული პირველი მრავალპარტიული, თავისუფალი და დემოკრატიული არჩევნები. არჩევნები ერთი მხრივ, გახდა საბაბი ეროვნულ-განმათავისუფლებელ მოძრაობაში მომხდარი განხეთქილებისა. მეორე მხრივ, არჩევნები გახდა საფუძველი 1991 წელს საქართველოს დამოუკიდებლობის აღდგენისა.
==წინარეისტორია==
{{მთავარი|საქართველოს დისიდენტური მოძრაობების კონფერენცია (1990)}}
ხაზი 40:
[[1990]] წლის 11-13 მარტს თბილისში, ფილარმონიის დიდ საკონცერტო დარბაზში ჩატარდა კონფერენცია, რომელზეც მიწვეული იყო იმ დროს ეროვნულ-გამნმათავისუფლებელ მოძრაობაში ჩართული ყველა არაფორმალური გაერთიანება. კონფერენციაზე გამოიკვეთა ორი მკვეთრად განსხვავებული პოლიტიკური პოზიცია და ჩამოყალიბდა ორი ძირითადი პოლიტიკური ალიანსი.
* [[მრგვალი მაგიდა - თავისუფალი საქართველო]] - [[ზვიად გამსახურდია]] და მის მომხრე პოლიტიკურ პარტიები. მათ აუცილებლად მიაჩნდათ [[სსრკ|საბჭოთა კავშირის]] კანონებით არჩევნების ჩატარება, არჩევნების მოგება და ამ გზით მოპოვებული ხელისუფლების გამოყენება საქართველოს [[საბჭოთა კავშირი]]ს შემადგენლობიდან კანონიერი, ლეგიტიმური გასვლისათვის.
* ეროვნული კონგრესი: [[ეროვნულ-დემოკრატიული პარტია]], ([[გიორგი ჭანტურია]]), ეროვნული დამოუკიდებლობის პარტია (ირაკლი წერეთელი), კონსერვატორული პარტია (თემურ ჟორჟოლიანი), [[მხედრიონი]] ([[ჯაბა იოსელიანი]])
ისინი არჩევნების გზით პოლიტიკურ განვითარებას შეუძლებლად თვლიდნენ და მოითხოვდნენ [[საბჭოთა არმია|საბჭოთა არმიის]] გაყვანას საქართველოდან. მათი ლოზუნგი იყო: „ჯერ - თავისუფლება: შემდეგ - დამოუკიდებლობა“.
ზვიად გამსახურდიამ "ეროვნულ კონგრესს" უწოდა „ანტიეროვნული მოძრაობა". ხოლო კონგრესმა 1990 წლის მაისის ბოლოს, სპორტის სასახლეში ჩაატარა „ეროვნული ყრილობა“, სადაც მიიღო გადაწყვეტილება, არ მიეღო არჩევნებში მონაწილეობა. ყრილობამ "მრგვალი მაგიდა" დაადანაშაულა ეროვნული ინტერესების ღალატში და ქართველი ერის შეცდომაში შეყვანაში
Line 49 ⟶ 48:
==არჩევნები==
არჩევნების ჩატარების შესახებ [[1990]] წლის [[20 ივნისი|20 ივნისს]] საქართველოს სსრ უზენაესმა საბჭომ მიიღო დადგენილება, რომლითაც ასევე დაგმო საქართველოს ოკუპაცია და ანექსია. დადგენილება გახდა სამართლებრივი საფუძველი ახალი არჩევნების ჩასატარებლად. ეროვნული ძალების ზეწოლის შედეგად არჩევნებს ეწოდა „საქართველოს რესპუბლიკის უზენაესი საბჭოს“ არჩევნები, ნაცვლად „საქართველოს სსრ უმაღლესი საბჭოს არჩევნებისა“.
პარტიები რეგისტრაციას გადიოდნენ ცენტრალურ საარჩევნო კომისიაში. საარჩევნო კომისიებში შედიოდნენ დისიდენტური ორგანიზაციების წარმომადგენლებიც. არჩევნების მონიტორინგს აწარმოებდა მრავალი საერთაშორისო დამკვირვებელი. არჩევნებში 14 პოლიტიკური პარტია მონაწილეობდა. არჩევნები ჩატარდა შერეული სისტემით. არჩეულ იქნა უზენაესი საბჭოს 250 (125 პროპორციული და 125 მაჟორიტარული სისტემით) დეპუტატი 5 წლის ვადით. დაწესებული იყო 4%-იანი ბარიერი.
Line 83 ⟶ 82:
{{საქართველოს არჩევნები}}
[[კატეგორია:საქართველოს საკანონმდებლო ორგანოს არჩევნები|1990]]
[[კატეგორია:1990 წლის არჩევნები]]
| |||