სამხრეთ ოსეთის ავტონომიური ოლქი: განსხვავება გადახედვებს შორის
| [შემოწმებული ვერსია] | [შემოწმებული ვერსია] |
შიგთავსი ამოიშალა შიგთავსი დაემატა
მ დეკანოზი ილია ჭიღლაძე-ის რედაქტირებები გაუქმდა; აღდგა [[User:AbandonerBot|... |
No edit summary |
||
ხაზი 4:
მდებარეობდა ცენტრალური კავკასიონის სამხრეთ კალთაზე. ჩრდ. საზღვარი იყო კავკასიონის მთავარი წყალგამყოფი ქედის თხემი, აღმ. – ალევის ქედი, დას. საზღვარი კვეთდა ლიხის, რაჭისა და კედელას ქედებს, მდინარეების ძირულის, ყვირილის, ჯეჯორისა და ღარულის ზემო დინების ხეობებს და მთავრდებოდა მამისონის უღელტეხილთან. სამხრეთ საზღვარი შიდა ქართლის ვაკის ჩრდილო პერიფერიაზე გადიოდა. სამხრეთ ოსეთის აო–ს ჩრდილოეთით ესაზღვრებოდა [[ჩრდილოეთ ოსეთის ასსრ]], აღმოსავლეთით ყაზბეგისა და დუშეთის, სამხრ–ით — კასპის, გორის, ქარელისა და ხაშურის, დას–ით — საჩხერისა და ონის რაიონები.
ფართობი 3,8 ათასი კმ² (საქართველოს ტერიტორიის 5,4%).მოსახლეობა 97,4 ათასი კაცი ([[1981]]). ცენტრი – ქ. ცხინვალი<ref>1936 — 1961 წწ ერქვა „სტალინირი“</ref>. სამხრეთ ოსეთში იყო 4 ადმინისტრაციული რაიონი: [[ზნაურის რაიონი|ზნაურის]], ლენინგორის (ამჟ. [[ახალგორი]]), ცხინვალის და ჯავის. ერთი საოლქო დაქვემდებარების ქალაქი (ცხინვალი), ოთხი დაბა (ზნაური, კვაისა, ლენინგორი, ჯავა).
== მოსახლეობა ==
| |||