აფრო-ამერიკელები: განსხვავება გადახედვებს შორის
| [შეუმოწმებელი ვერსია] | [შეუმოწმებელი ვერსია] |
შიგთავსი ამოიშალა შიგთავსი დაემატა
No edit summary |
მ →სოციალური დისკრიმინაციის საფუძვლები და რასიზმი: clean up, replaced: ჯეიმს → ჯეიმზ using AWB |
||
ხაზი 96:
არსებობენ ასევე სკოლები, სადაც სიტუაცია პირიქითაა და უმცირებოსა არ არის დაჩაგრული, თუმცა სოციალური სირთულეები მაინც იჩენს თავს.<ref>“In Bourdieu's formulation, schools, with their “value-inculcating and value-imposing operations,” train citizens not only in academics, but in the cultural preferences and practices associated with the dominant group; as a result, they are essential to the accumulation of cultural competence and cultural capital (1984:23). African Americans have long been cogniant of this relationship and, consequently, have viewed education as central to upward mobility, social equality, and inclusion in the United States.’’[null <sup>21</sup>] (Mullings, 13)</ref> ასეთ სკოლებშიც შეიძლება შეიქმნას პრობლელემები და ხშირად უფრო დათრგუნულად იგრძნოს თავი რომელიმე კონკრეტულმა რასამ, მაგრამ აქ უკვე თვითონ სკოლა ხდება ატმოსფეროს შექმნაზე პასუხისმგებელი. ასეთი ტიპის სკოლებში, მოსწავლეები გაცილებით ხარისხიანად მუშაობენ, შედარებით იმ სკოლებთან სადაც ისინი იმყოფებიან ხანგრძლივი მორალური წნეხის ქვეშ. არსებობს “სოჯორნის სინდრომი”, რომელიც ამ შეხედულებას ამართლებს და ძირითადად ყველა, ვინც ამ სინდრომს იკვლევს ან განიხილავს, დაინტერესებულია აფრო-ამერიკელების რასის განვითარებით და ისინი, მულტიკულტურულ სკოლებს რეკომენდაციას უწევენ.<ref>“It is also important to consider the interaction of race, class, and gender discrimination on the one hand with agency and resistance on the other (see Karlsen and Nazroo 2002). As many scholars have pointed out, there is also a liberatory potential that emerges from the sites of race, gender, and class subordination. The Sojourner Syndrome—which speaks not only to the structural constraints that have implications for illness but also to what people do about them—represents a strategy for fostering the reproduction and continuity of the Black community. (Mullings, 11)</ref> ასეთი სკოლები არამარტო მათ ინტელექტუალურ, არამედ ყოველდღიურ ცხოვრებასაც ცვლიან.<ref>“By providing B.R.C. members and other African Americans access to the information, skills, and dispositions associated with mainstream success, an integrated education had the potential to increase their cultural as well as economic capital. This opportunity was primarily available to African Americans with parents who had the economic means or the ideological disposition to move into jobs, schools, and housing that were slowly being desegregated. Indeed, for most B.R.C. members, the encounter with integrated education was not simply a matter of being in the right place at the right time, but a result of their parents' concerted efforts to secure for them the best education possible.” (Mullings, 14) </ref>
კულტურული აღქმის და სწორად განვითარების დანერგვა ბავშვობის წლებიდანვე ხდება. დღევანდელ დღესაც, აფრო-ამერიკელები ძირითადად სპორტული შესაძლებლობების, რეპის, ცეკვის, და ჯაზის გამო ფასდებიან.<ref>“African Americans have added so much color to American popular arts. Proverbs, poems, songs, and hollers, which come with the historical saga of a people whose only epics are the spirituals, the great songs, provide a rich texture to the ever-evolving language of the African American people. Indeed, the most dynamic aspects of popular music in the United States have been added by African American artists including many contemporary rap musicians and past jazz musicians.” (Molefi, 3)</ref> ეს სტერეოტიპები გამომდინარეობს საზადოებიდან, რომლებსაც ადამიანის ცნობიერი თუ ქვეცნობიერი ხელიდან ვერ უშვებს. 30-40 წლის წინ ნიუ-იორკში, MOMA-ში ჩატარდა ჩვენება, სადაც აფრიკული ტომების გამოფენა შერწყმული იყო “პრიმიტივიზმის” მიმდევერების ნამუშევრებით. ამ საკითხთან დაკავშირებით ამერიკელი ისტორიკოსი, ანთროპოლოგიის განხრით
ანთროპოლოგი კონრად ფილიპ კოტაკი ფიქრობს, რომ ყოველდღიურობა ისეთივე რასიზმითაა სავსე, როგორც თვითონ რასისტული მომენტები. იგი თვლის რომ, ხშირად ჩვენ ამას ვერც ვხვდებით ან სულაც ყურადღებას არ ვაქცევთ. პირველი მსოფლიო ომის პერიოდის შემდეგ, კვლავ აქტუალური იყო აფრო-ამერიკელების დასაქმების პრობლემა. ხშირ შემთხვევაში თუ ისინი საქმდებოდნენ, ეს ისევ ფიზიკური სამუშაოთი ვლინდებოდა ან რაიმე შედარებით “მდაბიო” პირობებით.<ref>“Since the First World War, Negroes have found little trouble in securing more than their share of the jobs which expose them to dirt, grease, grime, and low pay. In the last year of prosperity, Chicago used about 170,000 workers to do the heavy lifting and heaving, the sweeping, tinkering, and furnace-tending. At least 35,000—twenty in every hundred—of these workers were Negroes. (Tables 8 and 9.)” (Drake, 322)</ref> მორტონის შემდეგ, კვლავ განხილვის თემად იქცა აფრო-ამერიკელების “ტვინზე” და გონებრივ შესაძლებლობეზე საუბარი. მეცნიერებმა ჰერსტეინმა და მურრაიმ ვინც ე.გ. I.Q. ტესტები გამოიგონეს ნახეს რომ აფრო-ამერიკელებს უარესი შედეგები ჰქონდათ თეთრკანიანებთან შედარებით,<ref>“They argued that general intelligence is reflected by Spearman's g, which is defined as “a person's capacity for complex mental work” and constitutes the “broadest conception of intelligence.” They suggested that g, IQ, or intelligence can be accurately measured by standard intelligence tests, that IQ is 40 to 80 percent heritable, and that results of IQ tests are relatively stable over an individual's lifetime. They reported that African Americans' IQ scores are significantly lower than White Americans' but then linked those numbers to ideas that low IQ is the cause of social problems such as poverty, crime, unemployment, illegitimacy, welfare dependency, and that high IQ is the only means to success. Alan H. Goodman devised a useful syllogism to summarize the particular logic that underscores the authors' argument:[null 20] GENES MAKE BRAINS. BRAINS MAKE THOUGHTS. THOUGHTS MAKE BEHAVIORS.BEHAVIOR MAKES SOCIETIES AND ECONOMIES. Finally, Herrnstein and Murray posited, the world is rapidly dividing into a cognitive elite and a not-so-cognitive underclass. Persons of low IQ, they suggested, are outbreeding persons of high IQ, and measures, such as the denial of welfare benefits, must be taken to limit the population of people with low IQs in the United States.” (Baker, 8) </ref> რამაც თავიდან დაიწყო დისკუსია მათ გონებრივ სიძლიერეზე. თვითონ მეცნიერები ძალიან ეცადნენ დისკრიმინაციისგან თავის არიდებას, მაგრამ ის მეცნიერები, ვინც მათ მხარს უჭერდნენ იმავე აზრზე არ იყვნენ და წამოწიეს ყველა ის საკითხი, რომელიც ერთი ტესტის გამო მთლიან რასას “მარხავდა”.<ref>“Herrnstein and Murray were careful not to use outrageous stereotypes, although the researchers they used to support their arguments did not hesitate to do so. The authors' sweeping national policy proposals rested on bold claims fashioned from fragile arguments gleaned from marginal racial theorists and eccentric eugenicists. The authors drew many of their conclusions from racialist research conducted by William Shockley, Arthur Jensen, J. Philippe Rushton, and Robert Gordon.” (Baker, 9)</ref>
| |||