ეროზია: განსხვავება გადახედვებს შორის

ეროზიის ბაზისის დაწევა იწვევს ეროზიის გაძლიერებას, აწევა კი — შენელებას. ეროზიის შედეგად [[დედამიწა|დედამიწის ზედაპირზე]] წარმოიქმნება ხაზობრივი გავრცელების მქონე ეროზიული ფორმები — [[ხრამი]], [[ხევი (ხეობა)|ხევი]], [[ხეობა]], [[კანიონი]] და სხვა.

 

 

საქართველოში ეროზიული რელიეფი მეტად ფართოდაა გავრცელებული. ეროზიული ფორმების უქონლობა მხოლოდ ისეთ სივრცეებს ახასიათებს, სადაც ამჟამად აკუმულაცია მიმდინარეობს ([[კოლხეთის დაბლობი|კოლხეთის დაბლობის შუა]], დაოჭაობებული ნაწილი). [[კავკასიონი]]ს მაღალ ნაწილებში და [[მცირე კავკასიონი|ანტიკავკასიონის]] უმაღლეს მასივებზე ისინი გარდაქმნილია [[ყინული]]ს მექანიკური მოქმედებით და ნაწილობრივ ამოვსებულია [[მყინვარი|მყინვარებითა]] და [[ფირნი]]ს მინდვრებით, ხოლო კირქვულ სუბსტრატზე მათ [[კარსტი|კარსტული]] დრენაჟის შედეგად წყლის ნაკადი დაუკარგავთ და „მკვდარი ხეობების“ სახით გვევლინებიან. ასეთი რელიქტური ეროზიული ხეობები, კარსტული მხარეების გარდა, სხვა რეგიონებშიცაა მდინარეული მოტაცებებისა და ჰავის გამშრალების შედეგად.