ვიკიპედია

მიხეილ შარვაშიძე: განსხვავება გადახედვებს შორის

ისტორიის ინტერაქციულად გადახედვა
[შემოწმებული ვერსია][შემოწმებული ვერსია]
← წინა ცვლილებაშემდეგი ცვლილება →
შიგთავსი ამოიშალა შიგთავსი დაემატა
ვიზუალურივიკიტექსტი
ხაზი 39:
[[1830]] წელს აფხაზეთში დაიწყო მოძრაობა თურქეთის ქვეშევრდომობაში გადასასვლელად. მიხეილ შარვაშიძემ შეძლო თავიდან აეცილებინა მოვლენათა ამგვარი განვითარება და დაელოდა რუსული ჯარის მოსვლას, რომელმაც საბოლოოდ ჩაახშო ეს მოძრაობა.
 
მონაწილეობდა რუსეთსა და უბიხებს შორის მოლაპარაკებებში როგორც შუამავალი. წარმოადგენდა რუსეთის დასაყრდენ ძალას შავიზღვისპირა რეგიონში. რუსებთან ერთად იბრძოდა მთიელთა ([[უბიხები]]ს) დასამორჩილებლად, რისთვისაც ის არაერთხელ იქნა დაწინაურებული.
[[ყირიმის ომი]]ს ([[1853]]-[[1855]]) დროს აფხაზეთში თურქები შეიჭრნენ და და მიხეილი იძულებული გახდა მათთვის ლოიალობა გამოეცხადებინა. ეს ფაქტი მას გაუხსენეს [[1864]] წელს, როდესაც ომის დროს თურქეთთან თანამშრომლობაში დასდეს ბრალი. იმავე წლის [[24 ივლისი|24 ივლისს]] მეფისნაცვალმა ოფიციალურად აუწყა მიხეილ შარვაშიძეს იმპერატორის ბრძანება აფხაზეთის მთავრის მოვალეობისაგან მისი განთავისუფლებისა და აფხაზეთში რუსული მმართველობის შემოღების შესახებ..<ref>საქართველოს ცენტრალური სახელმწიფო საისტორიო არქივი, ფონდი 416, აღწ. 3, საქმე 177, ფურც. 48</ref><ref>[http://lib.kbsu.ru/Elib/books/3/8/mahagirstvo.pdf Г.А. Дзидзария - Махаджирство и проблемы истории Абхазии XIX столетия, Сухуми, "Алашара", 1982, ст. 250-252]</ref>აფხაზეთის მთავარი, რომელიც მაშინ ავადმყოფობდა და ითხოვდა საცხოვრებლად საქართველოში, კერძოდ, ქუთაისში დატოვებას, ▼
 
[[ყირიმის ომი]]ს ([[1853]]-[[1855]]) დაწყებისას, როდესაც რუსებმა დაიწყეს აფხაზეთის დატოვება, მიხეილ შერვაშიძე თავისი ცოლის ნათესავებს სამეგრელოს შეაფარა თავი, მაგრამ შემდეგ კვლავ დაუბრუნდა თავის სამფლობელოს.
 
აფხაზეთში ჩასულს მისი სამფლობელოს ნაპირებთან ოსმალეთის სამხედრო ნავები დახვდა. ჯერ შეხვედრა ჰქონდა შამილის ნაიბი მაგომეტ ამინი და ჩერქეზი თავადი საფარბეი. მათი მიზანი იყო დაეყოლიებინათ მიხეილ შერვაშიძე ოსმალეთის სულიერი მისიის განხორციელებაში, რაზეც უარი მიიღეს. ასევე უარით გაისტუმრა სტამბულიდან ჩამოსული სტამბულის მტავრობაში კავკასიის საქმეთა მმართველი ომერ-ფაშა.
 
ასევე მას სტუმრობდა არაერთი ავანტიურისტი მათ შორის ვინმე მეხმედბეი, რომელიც თავს „კავკასიაში ევროპული არმიის მათავარსარდლად“ მოიხსენიებდა. ის თავის ორ დამქაშთან ერთად არწმუნებდა რომ ბრიტანეთის ლომსა და ოსმალეთის ნახევარმთვარეს წინ ვერაფერი დაუდგებოდა.
 
▲[[ყირიმის ომი]]ს ([[1853]]-[[1855]])ომის დროს აფხაზეთში თურქები შეიჭრნენ და და მიხეილი იძულებული გახდა მათთვის ლოიალობა გამოეცხადებინა. ეს ფაქტი მას გაუხსენეს [[1864]] წელს, როდესაც ომის დროს თურქეთთან თანამშრომლობაში დასდეს ბრალი. იმავე წლის [[24 ივლისი|24 ივლისს]] მეფისნაცვალმა ოფიციალურად აუწყა მიხეილ შარვაშიძეს იმპერატორის ბრძანება აფხაზეთის მთავრის მოვალეობისაგან მისი განთავისუფლებისა და აფხაზეთში რუსული მმართველობის შემოღების შესახებ..<ref>საქართველოს ცენტრალური სახელმწიფო საისტორიო არქივი, ფონდი 416, აღწ. 3, საქმე 177, ფურც. 48</ref><ref>[http://lib.kbsu.ru/Elib/books/3/8/mahagirstvo.pdf Г.А. Дзидзария - Махаджирство и проблемы истории Абхазии XIX столетия, Сухуми, "Алашара", 1982, ст. 250-252]</ref>აფხაზეთის მთავარი, რომელიც მაშინ ავადმყოფობდა და ითხოვდა საცხოვრებლად საქართველოში, კერძოდ, ქუთაისში დატოვებას,
მაგრამ ის [[ვორონეჟი|ვორონეჟში]], [[რუსეთი|რუსეთში]] გადაასახლეს , რაც ძალიან უარყოფითად იქნა აღქმული აფხაზი ხალხის მიერ. მიხეილ შარვაშიძე [[1866]] წ. [[16 აპრილი|16 აპრილს]] გარდაიცვალა. მაისის თვეში მისი ნეშტი ჩამოასვენეს და [[მოქვის ეკლესია|მოქვის ტაძარში]] დაკრძალეს.<ref>«Кавказ», 1866, № 68</ref>
 
მოძიებულია „https://ka.wikipedia.org/wiki/მიხეილ_შარვაშიძე“-დან