'''ნიკოლო მიწიშვილი''' (ნამდვილი სახელი და გვარი -— '''სირბილაძე ნიკოლოზ იოსების ძე'''; დ. [[8 ნოემბერი]], [[1896]], [[ქუთაისი]] — გ. [[13 ივლისი]], [[1937]]), [[ქართველები|ქართველი]] პოეტი, "„[[ცისფერყანწელები|ცისფერყანწელთა]]"“ წევრი.
==ბიოგრაფია==
დაიბადა ქუთაისის მაზრის სოფელ ჯვარისაში (დღეს -— [[ტყიბულის მუნიციპალიტეტი]]). 1903 წელს, შვიდი წლის ასაკში, შეიყვანეს ქუთაისის სამოქალაქო სასწავლებელში, რომლის დამატებითი კლასის გავლის შემდეგ სწავლა გააგრძელა ქუთაისის რეალურ სასწავლებელში. დაამთავრა ორწლიანი სამასწავლებლო კურსები. პედაგოგიურ მოღვაწეობას ეწეოდა [[ვანის რაიონი]]ს სოფლებში –— [[ტობანიერი|ტობანიერსა]] და [[საჩინო]]ში. თექვსმეტი წლის ჭაბუკმა, 1912 წელს, ჟურნალ "თეატრსა„თეატრსა და ცხოვრებაში"ცხოვრებაში“ პირველად გამოაქვეყნა ლექსი "მთებში"„მთებში“. შემდეგ პერიოდულად იბეჭდებოდა მისი მინიატურები და სტატიები.
1917 წელს რედაქტორობდა ქუთაისის მუშათა და ჯარისკაცთა გაზეთს "გოლოს„გოლოს სალდატასალდატა“." 1918 წელს ნიკოლო მიწიშვილი შეუერთდა [[ცისფერყანწელები|ცისფერყანწელთა ორდენს]] და მისი ერთ-ერთი აქტიური წევრი გახდა. სისტემატურად თანამშრომლობდა სიმბოლისტთა ბეჭვდით ორგანოებთან ("მეოცნებე„მეოცნებე ნიამორები"ნიამორები“, "პოეზიის„პოეზიის დღე"დღე“, "ბახტრიონი"„ბახტრიონი“, "ბარიკადი "„ბარიკადი“, "რუბიკონი"„რუბიკონი“). 1921 წელს, ნიკოლოს რედაქტორობით, [[თბილისი|თბილისში]] დაარსდა გაზეთი "ფიგარო"„ფიგარო“. იმავე წელს გამოიცა კრებული "პოეტი„პოეტი გრუზიი"გრუზიი“, რომლის შემდგენელი და რედაქტორი მიწიშვილი იყო. 1922 წელს, თბილისში გამოიცა პოეტის პირველი წიგნი "წმინდანიანი"„წმინდანიანი“. იმავე წელს ნიკოლო მიწიშვილი საზღვარგარეთ გაემგზავრა. მან რამდენიმე ხანი დაჰყო [[სტამბოლი|სტამბოლში]], სადაც დაიბეჭდა მისი მეორე წიგნი "შავი„შავი ვარსკვლავი"ვარსკვლავი“. 1922-25 წწ. ნიკოლო მიწიშვილი საზღვარგარეთ ცხოვრობდა და აქტიურ ლიტერატურულ საქმიანობაში იყო ჩაბმული. 1924 წელს მან პარიზში ჩამოაყალიბა "ქართველ„ქართველ ხელოვანთა კავშირი"კავშირი“, ნიკოლო მიწიშვილი პარიზში თანამშრომლობდა გრ. ვეშაპელის რედაქტორობით გამომავალ გაზეთ "ახალ„ახალ საქართველოსთანსაქართველოსთან“." სამშობლოში დაბრუნების შემდეგ, ნიკოლო მიწიშვილი აქტიურად მონაწილეობს ლიტერატურულ-საზოგადოებრივ ცხოვრებაში. 1926-28 წწ. რედაქტორობდა ჟურნალ "ქართულ„ქართულ მწერლობას"მწერლობას“, იყო ლიტფონდის ერთ-ერთი დამფუძნებელი და პირველი დირექტორი. ხელმძღვანელობდა სახელგამს. უკანასკნელ წლებში რედაქტორობდა "ზარია„ზარია ვოსტოკას"ვოსტოკას“.
1937 წლის 2 ივნისს დააპატიმრეს, 13 ივლისს დახვრიტეს.
