ყაბარდო-ბალყარეთი: განსხვავება გადახედვებს შორის

[შეუმოწმებელი ვერსია][შეუმოწმებელი ვერსია]
შიგთავსი ამოიშალა შიგთავსი დაემატა
ხაზი 43:
ყაბარდო-ჩერქეზული ენა, [[კავკასიური ენები]]ს [[აფხაზურ-ადიღური ენები|აფხაზურ-ადიღეურ ჯგუფს]] მიეკუთვნება. ერთ-ერთ ოფიციალურ ენას ყაბარდო-ბალყარული და ყარაჩაი-ჩერქეზული წარმოადგენს.
 
ზოგიერთი ენათმეცნიერი მიიჩნევს, რომ ყაბარდო-ჩერქეზულ ენას ადიღეურ ენასთან აქვს კავშირი. თავად [[ადიღეველებიადიღელები|ადიღეები]], [[ყაბარდოელები]] და [[ჩერქეზები]] თავიანთ ენას „адыгэбзэ“-ს უწოდებენ, რაც „ადიღეურ ენას“ ნიშნავს. იგი სამი დიალექტისგან შედგება. ყაბარდინელებისყაბარდოელების უმრავლესობა [[თერგი|თერგულ]]-ყაბარდულ დიალექტზე საუბრობს, უმცირესობა - [[ყუბანი|ყუბან]]-ყაბარდინულზე და ე.წ. [[ბესლანი|ბესლანურ]] დიალექტზე.
 
1924 წლამდე დამწერლობაში, ძირითადად, [[არაბული ანბანი|არაბულ ანბანს]] და [[კირილიცა]]ს იყენებდნენ, 1924-1936 წლებში _ [[ლათინური|ლათინურს]], ხოლო 1936 წლიდან კვლავ კირილიცა გამოიყენება.