დუბაის საამირო: განსხვავება გადახედვებს შორის
| [შემოწმებული ვერსია] | [შემოწმებული ვერსია] |
შიგთავსი ამოიშალა შიგთავსი დაემატა
ხაზი 120:
===თანამედროვე დუბაი===
დუბაი 1970–იან წლებში ნავთობისა და ვაჭრობის შემოსავლებით ისევ განაგრძობდა ზრდას, მიუხედავად იმისა, რომ დიდი რაოდენობით შემოედინა [[ლიბანის სამოქალაქო ომი]]ს შედეგად ქვეყნიდან გამოქცეული [[ემიგრაცია|ემიგრანტები]].<ref name="nyt2">"Beirut Showing Signs of Recovery From Wounds of War". ''The New York Times''. 26 May 1977. pg.2</ref> [[არაბთა გაერთიანებული საამიროები]]ს შექმნის მიუხედავად, ცალკეულ საამიროებს შორის სასაზღვრო კონფლიქტი ისევ გაგრძელდა. ფორმალური კომპრომისი იმისა, რომ საბოლოოდ დასრულდა უთანხმოება, მხოლოდ [[1979]] წელს იქნა მიღწეული.<ref name="lonelyplanet">Dubai. Carter, T and Dunston, L. ''Lonely Planet Publications''</ref> აგრეთვე, ამავე წელს დაარსდა [[ჯებელ-ალის ნავსადგური]]. [[1985]] წელს პორტის გარშემო აშენდა [[ჯებელ-ალის თაფისუფალი ზონა]] (JAFZA), რათა
[[1990]] წლის [[სპარსეთის ყურის ომი (1990-1991)|სპარსეთის ყურის ომმა]] ქალაქზე უარყოფითი ფინანსური ზეგავლენა მოახდინა, რადგან დეპოზიდორებმა და ვაჭრებმა რეგიონში მთლიანად შეაჩერეს საქმიანობა და სხვაგან გადაინაცვლეს. მოგვიანებით დუბაიმ ცვალებადი პოლიტიკური კლიმატის მიუხედავად, მაინც შეძლო გამოცოცხლება და აყვავება. 1990-იანი წლების ბოლოს ბევრმა უცხოურმა კომპანიამ – პირველი [[ქუვეითი]]დან, როდესაც [[სპარსეთის ყურის ომი (1990-1991)|სპარსეთის ყურის ომი]] მიმდინარეობდა, შემდეგ კი [[ბაჰრეინი]]დან [[შიიზმი]]ს არეულობის დროს – თავიანთი ბიზნესები დუბაიში გადაიტანა.<ref name="asianaffairs"/> დუბაი [[ჯებელ-ალის თავისუფალი ზონა|ჯებელ-ალის თავისუფალი ზონიდან]] საწვავით ამარაგებმა მოკავშირე ძალებს როგორც [[სპარსეთის ყურის ომი (1990-1991)|სპარსეთის ყურის ომი]]ს დროს, ასევე ოდნავ მოგვიანებით [[ერაყის ომი]]ს მიმდინარეობისას (2003–2011). [[სპარსეთის ყურის ომი (1990-1991)|სპარსეთის ყურის ომი]]ს შემდეგ ნავთობის ფასის დიდმა ზრდამ დუბაის საშუალება მისცა ისევ ყოფილიყო თავისუფალი ვაჭრობისა და ტურიზმის ერთ–ერთი უდიდესი ცენტრი.
| |||