იოსებ ყიფშიძე: განსხვავება გადახედვებს შორის

[შემოწმებული ვერსია][შემოწმებული ვერსია]
შიგთავსი ამოიშალა შიგთავსი დაემატა
No edit summary
No edit summary
ხაზი 22:
| საიტი =
}}
'''იოსებ ყიფშიძე''' (დ. [[25 აგვისტო]] [[1882]], სოფელი [[რგანი]], ახლანდელი [[ჭიათურის მუნიციპალიტეტი]] — გ. [[21 თებერვალი]] [[1919]], [[თბილისი]], [[საქართველო]]) — ქართველი ენათმეცნიერი, ფილოლოგი. [[თსუ]]-ის გამგეობის სწავლული მდივანი და ქართული ენის პირველი [[პროფესორი]], ქართული ენის კათედრის გამგე (1918-1919). დაამთავრა [[პეტერბურგის უნივერსიტეტისუნივერსიტეტი]]ს აღმოსავლურ ენათა ფაკულტეტი (1911) და სამეცნიერო-პედაგოგიურ მოღვაწეობას შეუდგა „აღმოსავლეთის პრაქტიკულ აკადემიაში“, კავკასიური ენების შესწავლის კურსებზე. აქ მან [[რუსული ენა|რუსულ ენაზე]] გამოაქვეყნა „ქართული ენის გრამატიკა“ (1911). 1914 წელს პეტერბურგში გამოსცა „მეგრული ენის გრამატიკა ტექსტებითა და ლექსიკონით“. 1915 წელს ყიფშიძე პრივატ-დოცენტი იყო და აღმოსავლურ ენათა ფაკულტეტზე [[ქართული ენა|ქართული ენის]] კურსს კითხულობდა. 1917 წელს დაბრუნდა საქართველოში[[საქართველო]]ში, მონაწილეობდა [[თსუ]]-ის დაარსებაში.
 
ყიფშიძე იკვლევდა ქართველურ ენებს, მათი აგებულებისა და ისტორიის საკითხებს. აღსანიშნავია მისი გამოკვლევები: „დამატებითი ცნობები ჭანურის შესახებ“ (1911), „ასიმილაციისა და დისიმილაციის წესი ქართულსა და მეგრულში“, (1919-1920). აკაკი შანიძისა და ყიფშიძის რედაქციით გამოქვეყნდა სულხან-საბა ორბელიანის „ქართული ლექსიკონი (1928)“ და სხვა. იოსებ ყიფშიძის პირადი არქივი დაცულია ხელნაწერთა ეროვნულ ცენტრში. არქივი შემოსწირა თინათინ ყიფშიძემ 2001 წელს.
მოძიებულია „https://ka.wikipedia.org/wiki/იოსებ_ყიფშიძე“-დან